Schorzenia, które mogą powodować dokuczliwy głód
- Nadczynność tarczycy
Jednym z "podejrzanych" są zaburzenia hormonalne związane z nadczynnością tarczycy. Ten organ wydziela hormony regulujące metabolizm i jeżeli ciągle czujemy się głodni, bez przerwy jemy, a jednak tracimy na wadze, powinniśmy sprawdzić poziom hormonów tarczycy we krwi.
Do nadczynności tarczycy przyczyniają się takie schorzenia jak: choroba Gravesa-Basedowa, nienowotworowe narośla na tarczycy lub guzy przysadki mózgowej, niektóre guzy jąder lub jajników lub też zapalenie tarczycy spowodowane infekcjami wirusowymi, niektórymi lekami lub po ciąży, a także przyjmowanie zbyt dużych dawek hormonu tarczycy.
- Otyłość i związana z nią insulinooporność oraz leptynooporność
Innym schorzeniem, które ma związek z napadami wilczego głodu, jest otyłość. Nadmiar tkanki tłuszczowej i przyrost masy ciała prowadzą do zmniejszenia wrażliwości na insulinę, co może skutkować uczuciem wzmożonego głodu. Co więcej, organizm staje się także mniej wrażliwy na sygnały hormonalne, które wiążą się z uczuciem sytości. Takie zaburzenie nosi nazwę leptynooporności, czyli oporności na hormon sytości - leptynę. To właśnie leptyna odgrywa kluczową rolę w regulowaniu ochoty na jedzenie - hamuje apetyt poprzez oddziaływanie na mózg - mówi mu, że mamy wystarczająco dużo paliwa, czyli zapasów zgromadzonych w komórkach tłuszczowych i nie potrzebujemy w tym momencie jedzenia. Właśnie dlatego leptyna nazywana jest hormonem sytości, a także hormonem otyłości albo apetytu.
U otyłych osób, zdaniem ekspertów, dochodzi do zaburzeń w oddziaływaniu leptyny na mózg - mówi się, że sygnalizacja leptyny nie działa, mimo iż nie brakuje jej w organizmie. Za wytwarzanie leptyny odpowiadają bowiem komórki tłuszczowe proporcjonalnie do swojej wielkości, zatem osoby z otyłością mają również bardzo wysoki poziom leptyny we krwi, jednak mózg jakby jej nie widział. Uważa się nawet, że ten stan, czyli oporność na leptynę, jest jednym z głównych biologicznych czynników powodujących otyłość. Co więcej, ten proces może się nasilać: chory wpada wówczas w błędne koło przybierania na wadze, a wraz z tym - coraz większej oporności na leptynę.
- Cukrzyca
Symptomem cukrzycy może być skrajny głód, który utrzymuje się nawet po posiłku (takie zjawisko nosi nazwę polifagii lub hiperfagii cukrzycowej). To sygnał, który wysyła nasz mózg, który w ten sposób reaguje na ciągle zmieniający się poziom glukozy we krwi. Dochodzi do tego, ponieważ problemy z insuliną zakłócają przemianę glukozy w energię. Ten rodzaj głodu może dotknąć osobę z hiperglikemią (czyli wysokim poziomem cukru we krwi), a także hipoglikemią (oznacza niski poziom cukru we krwi). Hiperfagia cukrzycowa może być także wczesnym sygnałem ostrzegawczym cukrzycowej kwasicy ketonowej. To zagrażające życiu powikłanie cukrzycy.
- Zespół nocnego jedzenia
Takie zaburzenie odżywiania wcale nie jest takie rzadkie. Osoba cierpiąca na zespół nocnego jedzenia budzi się zwykle kilka razy w ciągu nocy, aby zjeść - czuje, że musi mieć pełny żołądek, żeby ponownie zasnąć. Osoby z tym zaburzeniem zjadają w nocy ponad jedną czwartą dziennej dawki kalorii. Jedzą przed pójściem spać lub w nocy, albo zarówno wieczorem, jak i w nocy. Nieleczony zespół nocnego jedzenia utrudnia utrzymanie prawidłowej wagi, zwiększa także ryzyko problemów zdrowotnych, takich jak cukrzyca typu 2 i nadciśnienie. Wiąże się też z depresją i stanami lękowymi.
- Inne schorzenia, które mogą być powiązane z wieczornymi napadami głodu
Hiperfagia jest jednym z najczęstszych objawów cukrzycy, ale wiąże się również z innymi zaburzeniami, do których należą: choroba Gravesa-Basedowa (autoimmunologiczna nadczynność tarczycy), zespół Pradera-Williego, bulimia, zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS), insulinoma (guz trzustki), zespół Kleinego-Levina, choroba Picka, otępienie czołowo-skroniowe.
Skutki uboczne leków
Niekiedy za napady wieczornego obżarstwa odpowiadają zażywane aktualnie leki. Tego typu zaburzenia odżywiania wiążą się z przyjmowaniem sterydów, niektórych leków przeciwdepresyjnych i przeciwcukrzycowych, a także leków stosowanych w leczeniu drgawek i niektórych zaburzeń psychicznych.
