Czym jest zespół Aspergera?
Zespół Aspergera to zaburzenie rozwoju ze spektrum autyzmu, dlatego nie można nazywać go chorobą. Traktuje się go jako łagodniejszą formę autyzmu, którą zaczyna się diagnozować już we wczesnym dzieciństwie. Osoby dotknięte zespołem Aspergera nieco inaczej patrzą na świat. Często mają też trudności z przystosowaniem się do ogólnie przyjętych norm czy zachowań. Wykazują trudność w akceptowaniu zmian. Często bardzo mocno skupiają się na jednym, konkretnym obszarze swoich zainteresowań.
Zobacz też: ASD - czym jest, jak się je diagnozuje i leczy?
Zespół Aspergera a autyzm
Zespół Aspergera jest łagodniejszą formą autyzmu. Dzieci posiadające ten rodzaj zaburzenia w porównaniu do osób autystycznych, nie doświadczają upośledzenia umysłowego, nie mają także problemu z rozwojem mowy. Co więcej, mali pacjenci z zespołem Aspergera często bywają ponadprzeciętnie uzdolnione. Bardzo szybko się uczą. Objawy zespołu Aspergera występują za to w innych aspektach ich życia, np. w kontaktach interpersonalnych, komunikacji międzyludzkiej czy reakcjach na zmiany.
Jak rozpoznać zespół Aspergera? Test na zespół Aspergera
Rozpoznanie zespołu Aspergera bywa trudne. Rodzice nietypowe zachowanie swoich dzieci przypisują często ich trudnemu charakterowi, stresowi, który towarzyszy im w życiu i wielu innym czynnikom. Tymczasem mogą one właśnie doświadczać zaburzeń wynikających z obecności zespołu Aspergera. Rozwój fizyczny dzieci z tego typu zaburzeniem przebiega normalnie, a objawy zespołu nie są widoczne na pierwszy rzut oka.
Ułatwieniem w postawieniu diagnozy może być test do określenia czynnika AQ. Składa się on z 50 pytań. Bada on zachowania z zakresu umiejętności społecznych, zdolności do zmieniania uwagi, przywiązywania uwagi do detali, komunikacji oraz wyobraźni. Nie można go jednak traktować jako ostatecznej diagnozy.
Zespół Aspergera: objawy u nastolatków. Jak je rozpoznać?
Jak rozpoznać objawy zespołu Aspergera u młodzieży? Nastolatki mają specyficzny sposób bycia. Okres buntu sprawia, że większość rodziców patrzy przez palce, na niektóre nietypowe zachowania swoich nastoletnich dzieci. A mogą one świadczyć o tym, że zmagają się one z zaburzeniem rozwoju, jakim jest zespół Aspergera. Jakie zachowania mogą o nim świadczyć?
- dziecko nie przepada za przebywaniem w grupie rówieśniczej
- ma problem z nawiązywaniem kontaktów z obcymi ludźmi
- nie potrafi dostosować się do panujących zasad społecznych
- ma kłopoty z komunikacją
- unika nawiązywania kontaktu wzrokowego z ludźmi
- ma problem ze zrozumieniem znaczenia żartów.
Jak wygląda leczenie zespołu Aspergera? Nieleczony zespół Aspergera: konsekwencje
Jak już wcześniej wspomniano, zespół Aspergera nie jest chorobą, dlatego też nie ma dla niego tradycyjnie pojmowanego leczenia. Jeśli istnieje podejrzenie występowania tego zaburzenia u dziecka, warto jednak zgłosić się do pediatry, który pomoże w potwierdzeniu diagnozy i znalezieniu odpowiedniego terapeuty. Nieleczony zespół może powodować pogłębienie zaburzenia i spotęgowanie problemów z adaptacją w społeczeństwie.
Terapia zespołu Aspergera: indywidualna czy grupowa?
Dla dziecka dotkniętego zespołem Aspergera niezwykle ważne jest jak najwcześniejsze rozpoczęcie terapii, która pomoże uporać się z problemami w nawiązywaniu kontaktów międzyludzkich oraz odnajdywaniu się w społeczeństwie. Terapia powinna odbywać się zarówno w formie indywidualnej, jak i grupowej.
Dla dziecka istotne jest jednak przede wszystkim poczucie bezpieczeństwa i zrozumienia, którego nie zapewni mu żaden terapeuta. Rodzice i najbliższa rodzina są niezwykle ważni dla powodzenia procesu terapeutycznego. Ich wsparcie i bezgraniczna akceptacja są podwaliną sukcesu dziecka.
Zespół Aspergera u dorosłych
Zespół Aspergera dotyczy nie tylko dzieci. Można go wykryć także w późniejszym wieku, u dorosłych. Zespół daje na tyle niejednoznaczne objawy, że nietrudno przeoczyć je, zwłaszcza że jeszcze kilkanaście lat temu nie diagnozowano go tak często. Wykrycie zaburzenia w późnym wieku pozwala osobie cierpiącej na nie oswoić się ze swoimi zachowaniami, a także poddać się odpowiedniej psychoterapii. Przypadki rozpoznania zespołu w późniejszym wieku dotyczą m.in znanych osób, takich jak reżyser Tim Burton czy genialny piłkarz Leo Messi.
Zobacz też: Neuro biofeedback - nastaw mózg na dobre fale
