Objawy cukrzycy związane są z nadmiarem cukru w organizmie, gdy część lub całość glukozy, zamiast stać się źródłem energii, pozostaje w ciele i krąży w układzie krwionośnym. Wtedy organizm próbuje obniżyć ten poziom wypłukując nadmiar glukozy wraz z moczem, wzmagając jednocześnie pragnienie. Wydalany z moczem cukier staje się pożywką dla grzybów, stąd częste infekcje dróg moczowo-płciowych. Ale nie każdy diabetyk ma tego typu objawy. W rzeczywistości 6 na 10 osób nie ma ich w momencie, gdy dowiaduje się, że choruje na cukrzycę. Stąd konieczność zwracania uwagi na różne inne objawy, świadczące o tym, że z naszym organizmem dzieje się coś złego.
Cukrzyca typu 2 rozwija się latami, a jej objawy mogą początkowo zostać zbagatelizowane lub przypisane innym schorzeniom. Jednak utrzymujący się długo wysoki poziom cukru we krwi stale uszkadza naczynia krwionośne, wpływa na stan nerwów i narządów wewnętrznych, rujnując nam zdrowie. Cukrzyca typu 1 natomiast atakuje szybko, a jej objawy są od razu bardzo ciężkie (niejednokrotnie wymagają pobytu w szpitalu, aż lekarze ustabilizują cukier). Cukrzyca ciążowa może nie dawać żadnych oznak, stąd kobietom w ciąży zaleca się regularne badanie krwi.
Wśród oznak cukrzycy wymienia się:
Więcej artykułów na temat zdrowia przeczytasz na głównej stronie Gazeta.pl.
Przy cukrzycy typu 1 objawy choroby pojawiają się nagle i są zazwyczaj ciężkie. Zwykle wystarcza kilka tygodni lub miesięcy, aby schorzenie ujawniło się w pełni. Ten typ cukrzycy nazywany jest też cukrzycą insulinozależną, ponieważ prowadzi do bezwzględnego niedoboru insuliny i wymaga przyjmowania jej substytutu do końca życia. Na cukrzycę typu 1 częściej chorują dzieci i ludzie młodzi (chociaż nie zawsze, choroba może ujawnić się w każdym momencie życia) i stanowi około 10 proc. przypadków. Przy tym typie cukrzycy, oprócz wyżej wymienionych objawów, mogą się pojawić nudności, wymioty lub bóle brzucha.
W przypadku cukrzycy typu 2 choroba rozwija się latami i ujawnia się zwykle w średnim lub starszym wieku (chociaż może też zaatakować w dzieciństwie lub w młodości). Objawy są często trudne do zidentyfikowania, ponieważ mogą być przypisane zwykłemu przemęczeniu itp. lub wręcz przeoczone. Cukrzyca ciążowa z kolei może pojawić się w czasie ciąży i zniknąć po urodzeniu dziecka.
Nieleczona cukrzyca prowadzi do rozwoju takich schorzeń jak mikroangiopatie (retinopatia, nefropatia, neuropatia), makroangiopatie (choroba niedokrwienna serca i jej powikłania, udar mózgu, miażdżyca zarostowa tętnic kończyn dolnych), zmiany skórne, tzw. stopa cukrzycowa i powikłania ze strony układu kostno-stawowego. Choroba grozi zniszczeniem wzroku i słuchu, przyspiesza starzenie się mózgu.