Objawy cukrzycy związane są z nadmiarem cukru w organizmie, gdy część lub całość glukozy, zamiast stać się źródłem energii, pozostaje w ciele i krąży w układzie krwionośnym. Wtedy organizm próbuje obniżyć ten poziom wypłukując nadmiar glukozy wraz z moczem, wzmagając jednocześnie pragnienie. Wydalany z moczem cukier staje się pożywką dla grzybów, stąd częste infekcje dróg moczowo-płciowych. Ale nie każdy diabetyk ma tego typu objawy. W rzeczywistości 6 na 10 osób nie ma ich w momencie, gdy dowiaduje się, że choruje na cukrzycę. Stąd konieczność zwracania uwagi na różne inne objawy, świadczące o tym, że z naszym organizmem dzieje się coś złego.
Najczęściej pojawiające się oznaki cukrzycy
Cukrzyca typu 2 rozwija się latami, a jej objawy mogą początkowo zostać zbagatelizowane lub przypisane innym schorzeniom. Jednak utrzymujący się długo wysoki poziom cukru we krwi stale uszkadza naczynia krwionośne, wpływa na stan nerwów i narządów wewnętrznych, rujnując nam zdrowie. Cukrzyca typu 1 natomiast atakuje szybko, a jej objawy są od razu bardzo ciężkie (niejednokrotnie wymagają pobytu w szpitalu, aż lekarze ustabilizują cukier). Cukrzyca ciążowa może nie dawać żadnych oznak, stąd kobietom w ciąży zaleca się regularne badanie krwi.
Wśród oznak cukrzycy wymienia się:
- bardzo częste oddawanie moczu, w tym w nocy (wydalamy nawet ponad 3 litry moczu na dobę)
- stale utrzymujące się pragnienie (nawet po wypiciu ponad 5 litrów płynów na dzień nadal czujemy łaknienie)
- nagła i niczym nieuzasadniona utrata masy ciała (nagle zaczynamy chudnąć, mimo iż nie jesteśmy na niskokalorycznej diecie ani specjalnie nie staramy się o zrzucenie kilogramów)
- wzmożone uczucie głodu (czujemy ciągły głód, nawet wtedy, gdy jesteśmy po posiłku, a mimo dużych porcji jedzenia nadal chudniemy)
- problemy ze wzrokiem (zaczynamy niewyraźnie widzieć, obraz traci ostrość i jaskrawość, czyli kolory wydają się być bledsze niż są w rzeczywistości)
- drętwienie lub mrowienie dłoni lub stóp (nocą mamy skurcze łydek, bez konkretnego powodu pojawiają się bóle mięśni, drętwienie nóg lub rąk, brak czucia lub nadmierna wrażliwość na ucisk)
- osłabienie i męczliwość (stale towarzyszy nam uczucie zmęczenia, nasza sprawność ruchowa i wydolność fizyczna słabną)
- suchość skóry (mamy suchą i wrażliwą na infekcje i uszkodzenia skórę)
- nadmierna potliwość
- brązowe plamy na szyi, w pachach, na dłoniach (w okolicach szyi, pod pachami, w pachwinach, na łokciach i kolanach widzimy plamy brązowiejącego naskórka. Ten objaw to rogowacenie ciemne.)
- suchość w ustach (mimo, że dużo pijemy, stale czujemy suchość w ustach)
- trudno gojące się rany (nawet niewielkie ranki nie chcą się goić, cierpimy na zajady w kącikach ust czy afty w jamie ustnej)
- skłonność do infekcji układu moczowego i narządów płciowych (nagle zaczynamy łapać różne infekcje skóry, doskwierają nam świąd i ropne infekcje, często dotyczące krocza i narządów płciowych, często zarażamy się grzybicą skóry czy błon śluzowych)
- podatność na infekcje (nagle zaczynamy częściej chorować, łatwo się zakażamy)
- zaburzenia funkcji płciowych (u mężczyzn pojawiają się problemy ze wzwodem)
Więcej artykułów na temat zdrowia przeczytasz na głównej stronie Gazeta.pl.
Objawy cukrzycy typu 1 a objawy przy cukrzycy typu 2
Przy cukrzycy typu 1 objawy choroby pojawiają się nagle i są zazwyczaj ciężkie. Zwykle wystarcza kilka tygodni lub miesięcy, aby schorzenie ujawniło się w pełni. Ten typ cukrzycy nazywany jest też cukrzycą insulinozależną, ponieważ prowadzi do bezwzględnego niedoboru insuliny i wymaga przyjmowania jej substytutu do końca życia. Na cukrzycę typu 1 częściej chorują dzieci i ludzie młodzi (chociaż nie zawsze, choroba może ujawnić się w każdym momencie życia) i stanowi około 10 proc. przypadków. Przy tym typie cukrzycy, oprócz wyżej wymienionych objawów, mogą się pojawić nudności, wymioty lub bóle brzucha.
W przypadku cukrzycy typu 2 choroba rozwija się latami i ujawnia się zwykle w średnim lub starszym wieku (chociaż może też zaatakować w dzieciństwie lub w młodości). Objawy są często trudne do zidentyfikowania, ponieważ mogą być przypisane zwykłemu przemęczeniu itp. lub wręcz przeoczone. Cukrzyca ciążowa z kolei może pojawić się w czasie ciąży i zniknąć po urodzeniu dziecka.
Nieleczona cukrzyca prowadzi do rozwoju takich schorzeń jak mikroangiopatie (retinopatia, nefropatia, neuropatia), makroangiopatie (choroba niedokrwienna serca i jej powikłania, udar mózgu, miażdżyca zarostowa tętnic kończyn dolnych), zmiany skórne, tzw. stopa cukrzycowa i powikłania ze strony układu kostno-stawowego. Choroba grozi zniszczeniem wzroku i słuchu, przyspiesza starzenie się mózgu.
