Metkat – zastosowanie
Metylokatynon został po raz pierwszy odkryty i wyprodukowany w 1928 roku w Niemczech. W Związku Radzieckim w latach 30. oraz 40. XX wieku był używany jako lek przeciwdepresyjny i środek wpływający na podniesienie ciśnienia krwi. W późniejszym czasie środek został oficjalnie całkowicie wycofany z użytku, jednak wciąż jest on spotykany na całym świecie. Efedron jest stosowany w formie doustnej albo dożylnie, jako psychostymulant.
Metkat - działanie
Metylokatynon wpływa na uwalnianie katecholamin, a dokładniej dopaminy oraz noradrenaliny, które są ważnymi neuroprzekaźnikami. Dopamina produkowana jest przez neurony ośrodkowego układu nerwowego, natomiast noradrenalina powstaje w rdzeniowej części nadnerczy, a także w miejscu sinawym. Dopamina w zależności od tego, w jakim miejscu działa, pełni różne role. Jest odpowiedzialna między innymi za koordynacje i napięcie mięśniowe, procesy emocjonalne i wiąże się z regulacją wydzielania hormonów. Noradrenalina z kolei powoduje mobilizację fizyczną oraz psychiczną. Najmniejsze jej ilości są wydzielane podczas snu, a największe w sytuacjach stresowych oraz zagrażających życiu lub zdrowiu.
Działanie metkatu jest podobne do działania innych środków stymulujących wydzielanie dopaminy i noradrenaliny. Ogólnie określa się, że przyjęcie efedronu powoduje pobudzenie psychoruchowe i lekką euforię. W związku ze wzmożonym wydzielaniem dopaminy oraz noradrenaliny po zażyciu metkatu pojawia się szereg efektów, do których należą:
- Przyspieszenie rytmu serca,
- Zwiększenie ciśnienia krwi,
- Uwolnienie glukozy,
- Zahamowanie opróżniania pęcherza moczowego,
- Suchość w ustach,
- Zahamowanie perystaltyki jelit,
- Zmniejszenie apetytu,
- Rozszerzenie źrenic,
- Redukcja dopływu krwi do układu pokarmowego,
- Zwiększenie dopływu krwi do mięśni szkieletowych,
- Zwiększenie chęci do działania, motywacji,
- Wzrost rozmowności,
- Wzrost empatii.
W przypadku podania doustnego, działanie metkatu rozpoczyna się po około 20 minutach, a efekty utrzymują się przez około 4–6 godzin. Po podaniu dożylnym efekty pojawiają się praktycznie natychmiast i utrzymują się przez około 30 minut. Substancja jest bardzo słabo metabolizowana w organizmie człowieka i w niemalże niezmienionej postaci usuwana z moczem. Jej wydalanie można przyspieszyć stosując preparaty zakwaszające mocz.
Po okresie pobudzenia następuje tak zwany “zjazd”, podczas którego charakterystyczne jest obniżenie nastroju, senność, zmęczenie oraz brak apetytu. Czasami pojawia się także ból głowy albo kołatanie serca. Poza tym, bardzo często osoby, u których efedron przestał działać odczuwają bezsilność oraz brak motywacji. Nieprzyjemne objawy są tym silniejsze, im wyższą dawkę metkatu się przyjęło. W przypadku małych dawek niepożądane efekty mogą wcale nie występować.
Uważa się, że metkat jest substancją znacznie mniej szkodliwą niż inne narkotyki, takie jak kokaina czy metamfetamina. Efedron nie ma działania neurotoksycznego, nawet jeśli jest zażywany nałogowo, a działania niepożądane związane z jego przyjmowaniem są stosunkowo niegroźne i w pełni odwracalne. Substancja ta nie jest rozkładana do postaci toksycznych metabolitów. Efedron może być niebezpieczny, gdy w trakcie reakcji otrzymywania użyta zostanie zbyt duża ilość utleniacza, co powoduje, że jego nadmiar jest obecny w gotowej substancji. Zażycie takiego środka może skutkować zatruciem manganem oraz toksycznym parkinsonizmem.
Niemniej jednak, jest to substancja silnie uzależniająca i nie należy jej zażywać. Częste przyjmowanie tej substancji stanowi dla organizmu duże obciążenie, porównywalne do przewlekłego stresu. Metkat powoduje uzależnienie psychiczne (w przypadku podania dożylnego można się uzależnić już od pierwszego użycia). Podatność na uzależnienie jest sprawą indywidualną, w związku z czym, każdy może zareagować na narkotyk w inny sposób.
Z powodu zjazdu po minięciu euforii związanej z zażyciem metkatu, niektóre osoby zażywają narkotyk nawet kilka razy dziennie, co prowadzi do zwiększenia tolerancji na narkotyk i konieczności przyjmowania coraz większych dawek, aby odczuwać tak samo intensywne efekty. Podawanie dożylne wiąże się dodatkowo z ryzykiem zapalenia żył oraz zakażenia (zwłaszcza, jeżeli podczas wkłucia nie zachowuje się higieny).
Efedron jest szczególnie niewskazany dla osób, które cierpią na choroby serca albo nadciśnienie tętnicze. Nie mogą go stosować również osoby zażywające beta-blokery oraz takie, u których występują ataki paniki albo zaburzenia typu schizofrenicznego.
