Amfetamina: co to jest?
Amfetaminy to grupa związków chemicznych, które są bardzo powszechnym, lecz nielegalnym środkiem psychotropowym. To narkotyk, który prowadzi do ciężkiego uzależnienia psychicznego, wyniszczenia organizmu (w końcu do śmierci) i wykluczenia społecznego. Amfetamina przyjmowana jest dożylnie, doustnie, przez nos lub palenie. Ogólnie rzecz biorąc, powoduje kilkugodzinne skrajne pobudzenie psychoruchowe. Najpopularniejszą odmianą amfetaminy jest metamfetamina. Ma nieco inną budowę, lecz daje bardzo podobne efekty. Aby dowiedzieć się więcej o narkotykach w ogóle, kliknij tutaj (rozbudowana definicja z Wielkiej Encyklopedii Medycznej).
Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Amfetamina: jak działa?
Amfetamina stymuluje przekaz impulsów między neuronami mózgu. Pobudza funkcjonowanie kory mózgowej i działanie neuroprzekaźników. W wyniku tych procesów zwiększa się koncentracja, zmniejsza zmęczenie, znika łaknienie i rośnie wytrzymałość. Im częściej przyjmuje się amfetaminę, tym większą dawkę trzeba zażyć, by osiągnąć "pożądany" efekt.
> Przeczytaj: Narkotyki - 200 mln ludzi na świecie potrzebuje pomocy, nie więzienia
Amfetamina: skutki przyjmowania
Amfetamina najczęściej nie wywołuje uzależnienia fizycznego (a jeżeli już, to bardzo słabe, objawiające się lekkimi zawrotami głowy i dusznościami). Nie oznacza to jednak, że amfetamina nie powoduje szkód fizycznych! Często przyjmowana doprowadza do wyniszczenia organizmu i poważnych problemów psychicznych. Doraźne skutki przyjęcia amfetaminy odczuwa się przez 2-3 godziny od zażycia narkotyku.
Jednorazowe skutki przyjęcia amfetaminy to:
- silne pobudzenie psychomotoryczne,
- brak łaknienia,
- jadłowstręt,
- przyspieszona akcja serca,
- przyspieszony oddech,
- podwyższone ciśnienie tętnicze,
- rozszerzone źrenice,
- suchość w jamie ustnej,
- wzmożone wydalanie moczu,
- formikacje (wrażenie, że po skórze chodzą owady),
- chwilowe polepszenie koncentracji,
- chwilowe polepszenie umiejętności zapamiętywania,
- subiektywne poczucie mocy,
- nieodczuwanie lęku (nieostrożność, ryzykowne zachowania),
- niezdolność do racjonalnej oceny własnych zachowań,
- euforia,
- gadatliwość,
- agresja.
Po kilkudniowym przyjmowaniu amfetaminy organizm jest całkowicie wyczerpany. Osoba, która zażywała narkotyk, zapada w bardzo długi sen trwający nawet 48 godzin.
Długotrwałe fizyczne efekty narkotyzowania się amfetaminą to:
- ogólna nerwowość,
- ubytek wagi,
- kłopoty ze snem,
- wyniszczenie organizmu,
- wypłukiwanie witamin z organizmu,
- zaburzenia cyklu miesiączkowego,
- uszkodzenia szkliwa zębów,
- uszkodzenia nerek i wątroby,
- zmniejszenie potencji i równoczesne zwiększenie popędu płciowego (niemożność osiągnięcia ejakulacji i orgazmu).
Uzależnienie od amfetaminy może wywoływać szereg zaburzeń psychicznych. Są to:
- wahania nastroju,
- agresja,
- anhedonia (niezdolność odczuwania przyjemności),
- psychoza amfetaminowa (majaki, urojenia, omamy, mania prześladowcza; stany przypominające schizofrenię),
- głęboka depresja.
Samo przedawkowanie amfetaminy skutkuje skrajnym pobudzeniem, omamami, podwyższoną temperaturą ciała, niewydolnością krążenia, mikrowylewami, paraliżem mięśni oddechowych, a nawet udarem mózgu lub zawałem serca! Zanieczyszczona amfetamina sprzedawana na ulicach może zawierać octan ołowiu, więc dodatkowo stwarza zagrożenie zatrucia ołowiem.
> Przeczytaj: Jakie są fazy uzależnienia się od narkotyków?
Amfetamina: zastosowanie w medycynie
Amfetaminę w celach medycznych zaczęto używać w latach 20. XX wieku. Występowała pod nazwą benzedryna. Próbowano wykorzystywać ją do leczenia astmy oskrzelowej, otyłości i narkolepsji. Sportowcy przyjmowali ją w ramach dopingu. Była zażywana również przez żołnierzy niemieckich i alianckich podczas II wojny światowej.
> Sprawdź: Narkotykowa mapa świata – gdzie od czego najwięcej uzależnień?
Dziś używana jest w medycynie sporadycznie, funkcjonuje przede wszystkim jako narkotyk. Została wykreślona z polskiej bazy leków. W nielicznych krajach wykorzystuje się ją do leczenia zespołów nadpobudliwości ruchowej u dzieci, depresji, śpiączki i narkolepsji.
Amfetamina: leczenie uzależnienia
Jak leczyć uzależnienie od amfetaminy? Narkotyk ten powoduje głównie uzależnienie psychiczne, dlatego leczenie opiera się przede wszystkim na terapiach psychologicznych (na przykład terapii poznawczo-behawioralnej). Jeśli u osoby uzależnionej występują stany lękowe, depresja czy psychoza, trzeba wprowadzić środki farmakologiczne. Leczenie uzależnienia polega także na zwalczaniu powstałych w jego wyniku schorzeń (zarażenia wirusem HIV, wyniszczenia organizmu i tak dalej).
![Współuzależnione - supermenki uzdrawiające alkoholika. Silne kobiety mają trudniej? [WYWIAD]](https://static.im-g.pl/i/obrazki/awd/image_placeholder_small.svg)
