Krokodyl to narkotyk zawierający dezomorfinę. Jest ona silnie zanieczyszczoną formą pochodną morfiny, która wywołuje poważne efekty uboczne zagrażające życiu człowieka. Narkotyk otrzymano po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych w 1932 roku. Dezomorfina wytwarzana w kontrolowanych warunkach (z odpowiednich składników i przy zachowaniu staranności, zwłaszcza w procesie oczyszczania) i zażywana w małych dawkach była stosowana dawniej jako substancja o działaniu uspokajającym i przeciwbólowym.
W późniejszym czasie krokodyl był produkowany głównie w Rosji jako sposób producentów narkotyków na poradzenie sobie z bardzo wysoką ceną i spadkiem sprzedaży heroiny. Stąd właśnie wzięły się potoczne nazwy narkotyku, takie jak “ruska heroina” czy “heroina dla ubogich”. Cena krokodyla w Rosji jest porównywalna do ceny puszki napoju. Przypadki śmierci spowodowanej zażyciem tego narkotyku odnotowywano między innymi w Niemczech, w Belgii oraz we Francji.
Dezomorfina produkowana w warunkach chałupniczych, niefarmaceutycznych, jest wytwarzana ze składników niskiej jakości i zawiera duże ilości zanieczyszczeń w postaci rozcieńczalników, benzyny, jodu, kwasu solnego oraz fosforu. Podstawowym składnikiem, jaki wykorzystuje się do produkcji tej toksycznej substancji jest kodeina będąca składnikiem wielu leków, które można kupić bez recepty. W procesie produkcji dodawane są również inne powszechnie dostępne substancje, takie jak benzyna, denaturat, oleje przemysłowe, kleje, rozpuszczalniki, jodyna czy fosfor z zapałek. Narkotyku produkowanego w warunkach domowych nie poddaje się odpowiedniemu oczyszczaniu, w związku z czym powstała substancja jest żrąca. W Rosji o narkotyku zrobiło się głośno w 2010 roku, kiedy to ujawniono, że narkotyk zażywa nawet około 500 000 Rosjan. Szacuje się, że każdego roku na skutek zażywania krokodyla umiera około 30 tysięcy osób.
Krokodyl jest narkotykiem, który zażywa się domięśniowo lub dożylnie. Działanie narkotyku jest niezwykle silne i występuje już po około 2 – 3 minutach od zażycia. Charakterystyczne objawy występujące w krótkim czasie po zażyciu to niezdolność oceny sytuacji, brak kontaktu oraz inne efekty podobne do efektów zażycia morfiny albo heroiny.
Zażywanie krokodyla wywołuje szereg komplikacji. Narkotyk przyjmowany jest poprzez wkłucie, a w miejscu tym pojawia się ślad o zielonkawym zabarwieniu, co jest spowodowane procesem gnilnym tkanek. Pierwsze objawy tego typu występują mniej więcej po 5 – 10 dniach od wkłucia. Gnicie jest wywoływane przez zawartość kwasów, które wypalają naczynia żylne. Proces niszczenia tkanek rozprzestrzenia się po całym organizmie, a na ciele pojawiają się łuski przypominające skórę krokodyla, skąd wzięła się nazwa narkotyku. Następnie na skórze zaobserwować można rozległe, niegojące się rany o ciemnofioletowym zabarwieniu. W zaawansowanym stadium tkanki pękają, a ciało rozpada się i gnije. Po ciele rozprzestrzenia się gangrena, a mięśnie i inne tkanki dosłownie odchodzą od kości. Niszczenie tkanek dotyczy nie tylko skóry i mięśni, ale również organów wewnętrznych. Takie skutki wiążą się z niezwykle silnym bólem, który osoby uzależnione starają się ukoić kolejnymi dawkami narkotyku.
Krokodyl jest substancją niezwykle niebezpieczną. Jej działanie jest wyjątkowo silne i wywołuje uzależnienie już po pierwszym zażyciu. Zażywanie krokodyla powoduje śmierć w ciągu około 2 – 3 lat. Śmierć może nastąpić nawet po jednorazowym zażyciu narkotyku. Po przyjęciu krokodyla istnieje szansa na uniknięcie śmierci, ale kroki, jakie należy podjąć są bardzo drastyczne. Przede wszystkim należy od razu zaprzestać przyjmowania narkotyku. Żeby nie dopuścić do rozprzestrzeniania się rozpadu ciała, konieczna jest także amputacja kończyn, w których rozpoczął się proces gnilny. Niestety, nawet amputacja nie daje stuprocentowej pewności i gwarancji zahamowania degradacji organizmu. U osób uzależnionych od krokodyla odnotowano wiele przypadków przyjmowania dawki śmiertelnej narkotyku, czyli tak zwanego “złotego strzału”.