Wirusy hepatotropowe prowadzą do uszkodzenia miąższu wątroby, jednak w przypadku zakażania wirusem HCV, w odróżnieniu od pozostałych infekcji, zazwyczaj przebiega bezobjawowo i może ujawnić się po wielu latach. W takich sytuacjach zakażenie jest już bardzo rozwinięte i mogło doprowadzić do marskości lub raka wątrobowokomórkowego.
WZW C, czyli wirusowe zapalenie wątroby typu C to choroba zakaźna wywołana przez wirusa HCV. Pierwsze objawy mogą pojawić się po upływie 2- 6 tygodni od zakażenia. Do najbardziej charakterystycznych objawów należą:
Niestety przypadki, gdy choroba daje o sobie znać zdarzają się bardzo rzadko. Większość chorych nie ma pojęcia, że choruje i o zakażeniu dowiaduje się przez przypadek. Do zakażenia innej osoby dochodzi, gdy wirus HCV przedostanie się do krwi:
Najprostszym sposobem na potwierdzenie lub wykluczenie zakażenia jest badanie krwi na obecność przeciwciał anty-HCV. Jeżeli wynik jest dodatni, oznacza to, że pacjent miał kontakt z wirusem, ale nie oznacza jeszcze zakażenia i choroby. Aby uzyskać jednoznaczną odpowiedź konieczne jest badanie molekularne, to rodzaj testu genetycznego wirusa HCV.
Mimo że WZW C uderza przede wszystkim w wątrobę, to może się zdarzyć, że objawy oraz zmiany wywołane wirusem wcale nie będą skupiały się wokół tego narządu. U części pacjentów obserwuje się:
Pojawia się u 1/3 osób z wirusowym zapaleniem wątroby typu C. U części pacjentów pojawiają się przeciwciała przeciwtkankowe, skierowane przede wszystkim przeciwko mięśniom gładkim. Sporadycznie organizm atakuje nerki.
Najczęściej występującym u chorych zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C zaburzeniem hematologicznym jest małopłytkowość. Pojawia się ona u 40 proc. zakażonych. O małopłytkowości mówi się w sytuacji, gdy liczbę płytek w surowicy nie przekracza 150 tys./mm3. Nieprawidłowe stężenie trombocytów bardzo często ma związek z uszkodzeniem wątroby. Niejednokrotnie pojawia się u tych chorych, u których zaczęła rozwijać się już marskość wątroby.
Zakażenie HCV często współistnieje z zaburzeniami czynności tarczycy, zwłaszcza z jej niedoczynnością. Dlaczego te schorzenia się pojawiają? Na to pytanie nauka nie zna jeszcze odpowiedzi. Wiadomo jedynie, że choroby tarczycy częściej występują u kobiet i u osób z krążącymi przeciwciałami przeciwtarczycowymi. Czasem problemu z tarczycą pojawiają się u osób leczonych interferonem. Dzisiaj odchodzi się od tego typu terapii i stosuje bezpieczniejsze leki, które rzadko dają powikłania.
U osób zakażonych HCV zmiany chorobowe mogą pojawić się także w obrębie ślinianek, zazwyczaj są one spowodowane stanem zapalnym. Niekiedy przechodzi on w zespół Sjögrena. Zespół suchości błon śluzowych jamy ustnej stwierdza się nawet u połowy zakażonych.
Zakażenie wirusem HCV i w konsekwencji rozwój wirusowego zapalenia wątroby typu C może objawiać się zmianami na skórze. Obecność w surowicy krioglobulin (specyficznych przeciwciał) może powodować zmiany na skórze, zazwyczaj są to zmiany plamiste zlokalizowane na na podudziach. Dodatkowy przy zakażeniu HCV pojawia się porfiria skórna późna. Za jej rozwój odpowiada niedobór jednego z enzymów wytwarzanych przez wątrobę. Jednak same braki nie zawsze prowadzą do rozwoju choroby. Schorzenie pojawia się przede wszystkim u tych pacjentów, którzy piją alkohol, mają zaburzoną gospodarkę hormonalną (nadmiar estrogenów) lub zbyt wysokie stężenie żelaza. Porfiria prowadzi do tworzenia się na skórze pęcherzy, zazwyczaj pojawiają się one po wystawieniu skóry na słońce. W powiązaniu z zakażeniem HCV opisywane są sporadyczne przypadki takich chorób, jak: rumień guzowaty, rumień wielopostaciowy, pokrzywka, bielactwo.
Niektóre badania sugerują, że może istnieć związek między zakażeniem HCV a reumatoidalnym zapaleniem stawów oraz zapaleniem wielomięśniowym. Bez wątpienia u osób zakażonych HCV często stwierdza się obecność czynników reumatoidalnych. Inne zaburzenia, np. zespół CREST (twardzina układowa), także współistnieją z przewlekłym zapaleniem wątroby typu C.
To również może cię zainteresować: