Delirium (biała gorączka alkoholowa): przyczyny, objawy, leczenie

Delirium, nazywane inaczej białą gorączką alkoholową, jest to zaburzenie świadomości, które najczęściej bywa okresowe i może utrzymywać się od kilku godzin do tygodnia. Zwykle występuje wskutek długotrwałego spożywania alkoholu i jego nagłego odstawienia, jednakże istnieją również niealkoholowe deliria, towarzyszące rozwijającym się chorobom somatycznym zazwyczaj u osób starszych lub po przebytym zabiegu operacyjnym i kilkudniowej narkozie. Objawy delirium, białej gorączki alkoholowej, wymagają hospitalizacji, ponieważ około 4% z nich zakończone jest śmiercią. Pacjenci, u których wystąpią objawy delirium, leczeni są w oddziałach psychiatrycznych.

Objawy białej gorączki alkoholowej

Osoby, u których wystąpi delirium, to osoby uzależnione od alkoholu, które pozostają w ciągu alkoholowym przez kilka dni. Objawy białej gorączki alkoholowej można podzielić na 3 grupy: prodromalne (czyli wczesne sygnały, zwiastujące początek stanu zaburzenia świadomości), objawy podstawowe i towarzyszące.

Do objawów prodromalnych zalicza się:

• zaburzenia snu, które czasem przyjmują postać bezsenności w nocy oraz nadmiernej senności w ciągu dnia
• stany lękowe - chory odczuwa strach, niepokój, a także może przejawiać agresję
• drżenie mięśni

Objawy podstawowe białej gorączki alkoholowej to:

• zaburzenia świadomości - dotyczą one otoczenia, w którym dana osoba przebywa. Chory nie wie, w jakim miejscu oraz czasie przebywa, nie potrafi odpowiedzieć na najprostsze pytania dotyczące własnej osoby,
• halucynacje, omamy - zwykle słuchowe lub wzrokowe, polegające na nieistniejących zdarzeniach, które osoba chora traktuje jako realne. Chory najczęściej widzi owady, zwierzęta lub ludzi, którzy nie istnieją oraz słyszy nieistniejące dźwięki i odgłosy. Omamy rzadziej dotyczą dotyku oraz węchu.
• intensywne drgawki mięśniowe.
• wahania nastrojów oraz zmiany aktywności psychoruchowej - osoby, przeżywające delirium raz są bardzo senne, za chwilę nadmiernie pobudzone, często wpadają w euforię.
• upośledzenie funkcji intelektualnych - upośledzenie pamięci oraz zaburzenia myślenia; chory ma trudności z logicznym wypowiadaniem się, nie potrafi odpowiedzieć na proste pytania, ma wyraźnie osłabioną koncentrację.

Wśród objawów towarzyszących delirium wyróżnia się:

• zaburzenia pracy układu współczulnego - pacjent ma przyspieszony oddech, podwyższone tętno oraz wysokie ciśnienie krwi
• wzrost ciepłoty ciała
• nadmierna potliwość
• częstoskurcz mięśnia sercowego
• nudności oraz wymioty

Przyczyny delirium (białej gorączki alkoholowej)

Najczęstszą przyczyną delirium jest nagłe odstawienie alkoholu po jego długotrwałym spożywaniu. W związku z tym, biała gorączka alkoholowa dotyczy alkoholików, czyli osób, które każdego dnia zatruwają organizm etanolem. Regularne spożywanie alkoholu powoduje przyzwyczajenie się organizmu do tej trucizny, polegające na zmianach w układzie nerwowym. Podczas zażywania alkoholu następuje pobudzenie receptora GABA-A, który oddziałuje hamująco na poszczególne czynności układu nerwowego - zaczynają wówczas przeważać czynniki, które stymulują jego działanie, co skutkuje białą gorączką alkoholową. Podobne procesy zachodzą u osób, które nie zaprzestały picia alkoholu, ale znacznie go ograniczyły - takim alkoholikom również grozi delirium.

Biała gorączka alkoholowa może być również spowodowana występowaniem innych niż alkoholizm, chorób u pacjenta. Schorzenia, takie jak:

• cukrzyca,
• choroba Alzheimera,
• nadciśnienie,
• niewydolność pracy serca lub nerek,
• udary mózgu, krwiaki,
• choroby układu immunologicznego (np. Hashimoto),
• gruźlica,
• niedokrwistość,

w połączeniu ze stałym spożywaniem alkoholu, mogą przyczynić się do powstania delirium.

Delirium - leczenie

Ze względu na ryzyko utraty życia, leczenie białej gorączki alkoholowej powinno odbywać się w szpitalu. Kuracja polega na podawaniu leków choremu, które mają za zadanie ograniczyć majaczenie i omamy (benzodiazepiny), drgawki (leki przeciwdrgawkowe) oraz nadaktywność i silne objawy psychotyczne (leki z grupy neuropleptyków). Oprócz tego, pacjentowi dożylnie podawana jest witamina B1, która wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego oraz duże ilości płynów.

Pacjenci z zaburzeniami świadomości zwykle są odizolowani, jednakże mają dostęp do odsłoniętego okna i zegara (aby móc orientować się w czasie). W leczeniu delirium bardzo ważna jest również opieka psychologiczna, żeby pacjent mógł wiedzieć w jakim miejscu się znajduje oraz jaka jest tego przyczyna.