Mitoman to osoba, która doświadcza pewnego rodzaju zaburzenia psychicznego. Mitomania wciąż jest niezrozumianym do końca dla medycyny zaburzeniem osobowości, które pierwszy raz opisał niemiecki psychiatra Anton Delbrück w 1891 roku i to od jego nazwiska to zaburzenie nazywa się także zespołem Delbrücka. Zaburzenie przejawia się skłonnością do patologicznego kłamstwa i fantazjowania na swój temat. Polega ono na tym, że mitoman (mitoman - kto to jest? Tak przeważnie określa się osobę chorującą na to zaburzenie) tworzy nieprawdziwe historie na temat swojego życia, osiągnięć i wszystkiego, co jest związane z jego życiem. W niektórych przypadkach mitoman rośnie we własnym mniemaniu i przypisuje sobie wybujałe zasługi - pozwala mu to czuć się jak bohater.
Nauka do dziś mało wie o mitomanii, a także na temat tego, dlaczego w ogóle dochodzi do takiego zjawiska. Przypuszcza się, że wina za powstanie zaburzenia może leżeć w niestabilnym obrazie własnej osoby. Przyczyny upatruje się zwykle w przeszłości mitomana, a także w dziecięcych traumach oraz wydarzeniach bezpośrednio wpływających na rozwój cech charakteru osoby, której dotyczy problem.
Zauważa się także, że większą skłonność do mitomanii przejawiają osoby dotknięte innymi zaburzeniami psychicznymi,np. osobowością narcystyczną czy zaburzeniem osobowości typu borderline.
Mitoman to osoba, która poszukuje słuchaczy, z którymi mogłaby podzielić się swoimi fantastycznymi opowieściami na temat swojego wyimaginowanego życia. Co to znaczy? Mitoman potrzebuje osób, które bez zadawania pytań będą akceptowały jego wersję wydarzeń. Nie będzie zainteresowany nawiązywaniem kontaktów z osobami kwestionującymi jego słowa bądź dążącymi do weryfikacji przedstawianych przez niego wydarzeń. Według dostępnej wiedzy na mitomanię w równym stopniu narażone są kobiety i mężczyźni, a momentem kiedy zazwyczaj pojawiają się jej pierwsze symptomy jest okres nastoletni.
Największą różnicą, jaka dzieli te dwa zjawiska to przede wszystkim bezcelowość mitomanii. Mitoman kłamie bez konkretnego celu, podczas gdy kłamca robi to z premedytacją, dla osiagnięcia określonych korzyści. Mitoman tworzy własną wizję siebie i swojego życia. Co najważniejsze, szczerze wierzy w to co mówi i w wyimaginowany obraz swojego świata.
Celowe kłamstwo ma charakter intencyjny i przyświeca mu większy lub mniejszy cel. W mitomanii jest zgoła inaczej. Mitoman choruje na mitomanię permanentnie - kłamać może przez wiele lat, choć niektóre z jego "opowieści" mogą wydawać się wręcz nierealne.
Mitoman próbuje zakrzywić obraz rzeczywistości przez swoje niecelowe kłamstwa, w które szczerze wierzy. Oto typowe objawy mitomanii:
Wiele osób zadaje sobie pytanie, czy mitoman jest niebezpieczny. Jak wyżej wspomniano, mitoman żyje w przekonaniu, że to o czym mówi jest prawdą. Jednoznaczna odpowiedź na pytanie nie jest możliwa. Pewne jest jednak, że największym zagrożeniem dla mitomana jest on sam.
To, co oznacza słowo mitoman, już wiemy, ale jak leczyć to zaburzenie? Postawienie diagnozy nie jest łatwe. W pierwszej kolejności trzeba wykluczyć szereg innych schorzeń, które przebiegiem mogą przypominać mitomanię (np. schizofrenia). Najlepszym rozwiązaniem w przypadku mitomanii jest poddanie pacjenta terapii poznawczo-behawioralnej, podczas której szuka się przyczyn zaburzenia w przeszłości. Udana terapia pozwala uzyskać pacjentowi pełną kontrolę nad skłonnościami do mitomanii.
Zobacz też: Narcyzm - czym charakteryzuje się narcystyczne zaburzenie osobowości. Jak sobie radzić z narcyzem?