Zespół nerczycowy - co to jest za schorzenie?
Zespół nerczycowy (ZN) to zespół objawów klinicznych i biochemicznych, związanych z utratą białka, przede wszystkim albumin, wraz z moczem, w takiej ilości, że organizm nie jest w stanie już tego zrekompensować. Do takiej sytuacji dochodzi głównie z powodu nadmiernej przepuszczalności błony filtracyjnej kłębuszka nerkowego. Powodem jest wrodzona wada budowy błony filtracyjnej lub uszkodzenie nerek w wyniku choroby.
Wśród objawów zespołu nerczycowego znajdują się:
- białkomocz (utrata białka z moczem powyżej 3,5 g na dobę)
- mała ilość białka we krwi
- zwiększone stężenie lipidów we krwi
- pienienie się moczu
- obrzęk wokół oczu, często mylony z obrzękiem alergicznym
- obrzęki ciała
- brak łaknienia
- bóle brzucha, nudności, wymioty (tzw. przełomy brzuszne)
- zmniejszenie diurezy
- obniżenie odporności organizmu
- bladość skóry
- wyniszczenie organizmu
Zespół nerczycowy ma dwie postacie:
- pierwotny zespół nerczycowy - brak objawów innej choroby. Może to być idiopatyczny zespół nerczycowy oraz zespół nerczycowy, będący objawem pierwotnych kłębuszkowych zapaleń nerek.
- wtórny zespół nerczycowy - gdy towarzyszą mu objawy choroby układowej, takie jak cukrzyca, toczeń układowy, skrobawica amyloidoza), nowotwory (białaczka limfatyczna, chłoniaki, nowotwory płuc, jelita grubego, rak piersi, szpicak mnogi), gruźlica, niewydolność serca, wirusowe zapalenie choroby, malaria, zakrzepica żyły nerkowej i inne
Wrodzony zespół nerczycowy powodowany jest chorobą Fabry'ego, zespołem Alporta oraz zespołem nerczycowym typu fińskiego. Wśród przyczyn zespołu nerczycowego znajdują się także: reakcja organizmu na niesteroidowe leki przeciwzapalne, heroinę, jad owadów i węży.
Zespół nerczycowy - diagnostyka i leczenie
W celach diagnostycznych bada się czynności nerek. Konieczne jest wykonanie badanie ogólnego moczu oraz analiza krwi. W celu potwierdzenia diagnozy wykonuje się ponadto badanie histologiczne wycinka nerki (biopsja nerki).
W badaniach laboratoryjnych na zespół nerczycowy wskazują: niskie stężenie albumin i wapnia, wysokie stężenie cholesterolu i trójglicerydów, wysokie OB, niedokrwistość (anemia).
Leczenie oznacza, przede wszystkim, zajęcie się chorobami, które leżą u źródeł zespołu nerczycowego. Wyleczyć zespół nerczycowy można tylko, gdy choroba jest spowodowana schorzeniami poddającymi się terapii. Niezależnie od leczenia chorób podstawowych, pomoc choremu polega na zwalczaniu objawów, takich jak obrzęki i białkomocz. Stosuje się, na przykład, leki moczopędne, aby zmniejszyć obrzęki, a także leki zmniejszające utratę białka z organizmu. Zdarza się także samoistna remisja.
Zespół nerczycowy jest chorobą wymagającą intensywnej terapii, nie wolno go lekceważyć. Ponadto pomocne jest stosowanie odpowiedniej diety, zawierającej pełnowartościowe białka i mało tłuszczu, oraz ograniczyć ilość zjadanego w pożywieniu sodu (soli kuchennej).
Zespół nerczycowy - powikłania
Nieleczony zespół nerczycowy prowadzi do powikłań. Zaburzenia odżywiania i niedobory białkowe prowadzą do pojawienia się takich objawów jak: łamliwość paznokci i włosów oraz łysienie. U dzieci obserwuje się opóźnienie wzrostu. Ponadto zespół nerczycowy prowadzi do ogólnego osłabienia pojawienia się bólu mięśni, a także do zapalenie otrzewnej oraz zakrzepicy żył głębokich.
