Furagina to substancja przeciwbakteryjna. Nie jest jednak klasycznym antybiotykiem, a chemioterapeutykiem. Czym różnią się obie grupy? Pierwsza dotyczy substancji, które mają swoje odpowiedniki w przyrodzie. Druga obejmuje preparaty wytworzone w laboratorium.
Furaginę można często spotkać pod inną nazwą - furazydyna. Jej działanie polega na zahamowaniu namnażania się bakterii wywołujących zakażenie dróg moczowych (Escherichia coli - szczep ten jest odpowiedzialny za 95% zachorowań). Lek polecany jest zarówno przy ostrych zapaleniach, jak i przewlekłych, często się pojawiających.
Leki na bazie furaginy mogą okazać się nieskuteczne przy niepowikłanych zapaleniach moczowych - czyli takich, których przyczyną są np. wady anatomiczne.
Furagina na zapalenie pęcherza moczowego
Zapalenie pęcherza moczowego jest spowodowane zakażeniem bakteriami E. coli (tzw. pałeczki okrężnicy), które dostają się do układu moczowego. Przyczyny zakażeń są różne. Może to być zarówno zła higiena (należy stosować płyny z kwasem mlekowym), jak i np. korzystanie ze wspólnych akcesoriów kąpielowych (ręczników). Często na nawracające zapalenia pęcherza moczowego narzekają kobiety, które są aktywne seksualnie. Do zakażenia może także dojść np. na basenie. Kobiety narażone na powtarzające się epizody choroby zauważają, że zapalenia pojawiają się częściej przy obniżonej odporności, np. po przeziębieniu.
Zapalenie pęcherza moczowego objawia się pieczeniem, swędzeniem lub wręcz bólem cewki moczowej. Kobieta czuje, że ciągle musi chodzić do łazienki (tak, jakby pęcherz cały czas był wypełniony). Małą ulgę przynosi ogrzewanie bolących miejsc. Charakterystycznym objawem jest także zmieniony zapach, koloru i wyglądu moczu. Czasami pojawia się gorączka.
Niebezpiecznym symptomem jest krwiomocz - w takim przypadku należy niezwłocznie udać się do lekarza.
Jak działa furagina?
Furagina (furazydyna) wykazuje działanie przeciwbakteryjne, polegające przede wszystkim na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych oraz uszkadzaniu ich DNA. Dzięki temu bakterie obecne w układzie moczowym giną i są usuwane z organizmu. Tym samym dolegliwości bólowe mijają. Furagina aktywuje także układ odpornościowy. Pozwala to na szybszą i efektywniejszą walkę z bakteriami.
Należy podkreślić, że furagina zwalcza szereg różnych szczepów bakterii:
- gram-dodatnie, w tym: gronkowce - gronkowiec złocisty, paciorkowiec kałowy, Staphylococcus epidermidis.
- gram-ujemne, w tym: enterobakterie - Salmonella, Shigella, Proteus, E. coli, pałeczka zapalenia płuc.
Furagina ma także działanie przeciwpierwotniakowe i przeciwgrzybicze (nie jest to jednak mocny lek przeciw grzybom). Substancja nie usuwa większości szczepów pałeczek odmieńca (Proteus vulgaris) oraz pałeczek ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa).
Furagina - dawkowanie
Od dawkowania furaginy zależy w dużej mierze jej skuteczność. Należy ją stosować zgodnie z zaleceniami podanymi przez lekarza, farmaceutę lub producenta. Najważniejszą zasadą jest zażywanie leków przez określony czas. Po pierwsze - nie wystarczy jedna tabletka, by ból się skończył. Nie można traktować furaginy jak zwykłego leku przeciwbólowego. Żeby leczenie okazało się skuteczne trzeba przyjmować kilka dawek kilka razy dziennie.
Należy pamiętać także o tym, by nie przerywać farmakoterapii po ustąpieniu objawów. Konieczne jest zażycie każdej dawki! W przeciwnym razie bakterie szybko uodpornią się na działanie leku.
Dawkowanie furaginy:
U dzieci powyżej 15. roku życia oraz u dorosłych - w pierwszej dobie 4 tabletki po 100 mg. Przez kolejne dni - 3 tabletki po 100 mg. Łącznie terapia powinna trwać przynajmniej 7 dni.
Poszczególne dawki należy przyjmować podczas posiłków zawierających białko. Dzięki temu substancja aktywna szybko się wchłonie. Każdą tabletkę trzeba popić dużą ilością wody.
Furagina jest dostępna bez recepty (i to w dawkach do 100 mg). Ma to ogromne znaczenie dla osób walczących z nawracającymi zapaleniami pęcherza.
Dawkowanie furaginy u dzieci
Furagina u dzieci nie jest szkodliwa. Oczywiście, jeśli leki z tą substancją są przyjmowane zgodnie z zaleceniami lekarza. Furagina u dzieci powinna być zażywana w proporcjach 5-7 mg na 1 kg masy ciała. Dziennie należy przyjmować 2-3 dawki leku. Podobnie jak w przypadku dorosłych, także u dzieci leczenie zapalenia pęcherza powinno trwać od 7 do 8 dni. Aby ułatwić dziecku przyjmowanie leku, można rozkruszyć tabletkę i rozpuścić ją w mleku.
U dzieci do 2 roku życia furagina może być stosowana jedynie po konsultacji z lekarzem.
Jeśli leczenie nie przynosi oczekiwanego skutku, należy zgłosić się do lekarza. Być może konieczne będzie zrobienie posiewu moczu oraz badanie ogólne moczu. Pozwoli to na wyodrębnienie bakterii, które zaatakowały układ moczowy. Posiew umożliwia także znalezienie najbardziej skutecznego leku na konkretny szczep.
Furagina - przeciwwskazania
Furagina jest lekiem bezpiecznym, jednakże nie powinna być stosowana u wszystkich. Do przeciwwskazań zażywania furaginy wlicza się m.in.:
- niedokrwistość,
- ciężką niewydolność nerek,
- cukrzycę,
- choroby płuc,
- niedobór witamin z grupy B oraz kwasu foliowego,
- polineuropatię (w tym cukrzycową),
- nadwrażliwość na substancje czynne (tym pochodne nitrofuranu).
Furagina w ciąży może być stosowana, ale tylko w szczególnych wypadkach i w określonych etapach ciąży. Nie należy jej stosować w I trymestrze, od 38. tygodnia ciąży oraz w czasie karmienia piersią. Lek może przenikać przez łożysko i do mleka matki. Istnieje ryzyko rozwinięcia się niedokrwistości hemolitycznej u dziecka.
Jeżeli pacjent stosuje inne leki, powinien skonsultować się z lekarzem przed wzięciem furaginy. W przeciwnym razie może dość do działań niepożądanych.
