Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Gronkowiec (łac. Staphylococcus) to bakteria, która ma wiele gatunków. Jednym z nich jest gronkowiec złocisty (łac. Staphylococcus aureus). To on ze wszystkich gronkowców stwarza największe zagrożenie dla człowieka - powoduje wiele poważnych chorób. Co gorsza, jest odporny na wysoką temperaturę, opiera się wielu antybiotykom i nie ma na niego szczepionki.
Więcej informacji o pozostałych gatunkach gronkowca znajdziesz tutaj.
Gronkowiec złocisty: czym się różni od pozostałych gronkowców?
Gronkowiec złocisty jest wyjątkowo odporny. Większość szczepów gronkowca ginie podczas gotowania czy pieczenia - gronkowiec złocisty często nie reaguje na takie zabiegi. Wytwarza tzw. enterotoksynę, która pozwala mu przetrwać w ciężkich warunkach. Gronkowiec czai się w ukryciu; zakażona nim żywność nie zmienia zapachu i smaku, a opakowania nie są wydęte jak na przykład w przypadku występowania jadu kiełbasianego, który powoduje charakterystyczny bombaż.
> Zobacz także: Bakteria Clostridium: gatunki, występowanie i choroby
Gronkowiec złocisty: występowanie
Od 10 do 50% ludności to nosiciele gronkowca złocistego. U części z nich nigdy nie wystąpią objawy zakażenia. Nosicielami często są członkowie personelu szpitala, dlatego dużo zakażeń występuje właśnie tam - pacjenci są chorzy i osłabieni, przez co stają się łatwym łupem dla grasującej wszędzie bakterii.
Gronkowiec złocisty może bytować w jamie nosowej, gardle, na skórze oraz w drogach rodnych kobiet. Zarazić się nim jest bardzo łatwo - przez zjedzenie lub wypicie zakażonego produktu, niewielką rankę czy bezpośredni kontakt z chorą osobą (np. stosunek płciowy); bakteria przemieszcza się również drogą kropelkową. Ryzyko zakażenia gronkowcem złocistym wzrasta w przypadku osób chorych na nowotwory, cukrzycę i marskość wątroby. Zagrożone są także osoby z obniżoną odpornością.
Gronkowiec złocisty: choroby
Objawy zakażenia gronkowcem złocistym zależą od miejsca, w którym rozwinie się infekcja. Gronkowiec złocisty może być odpowiedzialny za wiele różnych schorzeń. Choroby, które wywołuje gronkowiec, to:
- zatrucia pokarmowe (zwykłe zatrucia lub zespół wstrząsu toksycznego),
- zapalenia układowe (zapalenie płuc, kości, szpiku kostnego, tchawicy, mięśnia sercowego, opon mózgowo-rdzeniowych, żył, układu moczowego; ropnie mózgu),
- infekcje skóry, tkanek podskórnych i tkanek miękkich (ropnie, jęczmień, czyraki, liszajec, zastrzał, zaknocica, pyodermia, zapalenie mieszka włosowego, figówka, choroba Rittera),
- w skrajnych przypadkach sepsa (posocznica).
Kobiety w ciąży oraz małe dzieci zakażone gronkowcem złocistym powinny być otoczone szczególną opieką. Bakteria może skutkować powikłaniami zarówno u matki, jak i u płodu.
Gronkowiec złocisty: leczenie
Zakażenie bakterią stwierdza się na podstawie badania krwi, moczu albo kawałka tkanki zainfekowanego miejsca. Gdy już stwierdzi się zakażenie i rodzaj bakterii, można dobrać odpowiednie leczenie.
Gronkowca złocistego zwalcza się antybiotykami. To trudna batalia, ponieważ bakteria często wytwarza substancje (m.in. penicylinazę), przez którą jest odporna na penicylinę i inne antybiotyki. Przed gronkowcem nie można się uchronić, lecz są sposoby na zminimalizowanie ryzyka zakażenia. Należy wzmacniać odporność, dobrze się wysypiać, zdrowo jeść oraz nie lekceważyć żadnych, nawet z pozoru drobnych dolegliwości.
5 rzeczy brudniejszych od deski klozetowej. Dotykasz ich codziennie!
