Drożdżak candida albicans jest drobnoustrojem naturalnie występującym w przewodzie pokarmowym, moczowo-płciowym i oddechowym, gdzie pełni rolę składnika mikroflory ich błon śluzowych. Występuje w niewielkich ilościach i samoczynnie nie wywołuje grzybicy - jest ona hamowana przez "dobre bakterie", których jest znacznie więcej, a które hamują nadmierne namnażanie drożdżaków. Jednak w określonych warunkach, kiedy ilość "dobrych" bakterii się zmniejsza, drożdżaki candida powodują grzybicę (candida albicans wywołuje aż do 70 % przypadków grzybicy).
Objawami szkodliwego działania drożdżaków candida są najczęściej:
Co istotne, drożdżaki candida zawierają toksyny, które mogą powodować nie tylko fizyczne, ale także psychiczne objawy, takie jak rozdrażnienie i uczucie ciągłego niepokoju, amplitudy nastroju, niewyjaśniony lęk, a nawet depresję. Dlatego, choć objawy są mało typowe i mogą równie dobrze świadczyć o innych dolegliwościach, warto wybrać się do lekarza po diagnozę. Im szybciej postawiona, tym szybciej podjęte zostaje leczenie, a nieprzyjemne objawy - zażegnane.
U całkowicie zdrowych osób, drożdżaki nie powodują grzybicy. Zakażenia spowodowane drożdżakami Candida albicans najczęściej spowodowane są dysfunkcjami układu immunologicznego i zaburzeniami równowagi mikroflory organizmu. Na to z kolei najczęściej składa się:
Drożdżaki bardzo "lubią" także słodkie środowisko - to zła wiadomość dla wszystkich wielbicieli słodyczy i słodzenia potraw. Prawdopodobieństwo zbyt szybkiego namnażania się drożdżaków jest o wiele większe w przypadku osób, u których cukier stanowi częsty składnik w diecie. Niedobory witamin z grupy B oraz błonnika również sprzyjają namnażaniu się drożdżaków.
Drożdżaki pochwy, drożdżaki w jamie ustnej czy skóry, to uciążliwe schorzenie, wywołujące szereg nieprzyjemnych dolegliwości. Leczenie tego typu drożdżaków polega na zastosowaniu leków przeciwgrzybiczych. Jednak z biegiem czasu drożdżaki stają się coraz bardziej odporne na ich działanie, dlatego cały czas poszukuje się nowych metod leczenia.
Aby postawić trafną diagnozę i włączyć odpowiednie leczenie, potrzebne jest dobre rozpoznanie dolegliwości. W tym celu od pacjenta pobiera się przede wszystkim wymazy z tych okolic ciała, wobec których zachodzą podejrzenia zakażenia, a także krew, plwocinę i mocz. W niektórych przypadkach konieczne może być również pobranie innego materiału, na którym podejrzewa się obecność grzyba. Materiały te poddawane są posiewom, badaniom mikroskopowym i serologicznym, a także molekularnym.
To również może cię zainteresować: