Choroba niedokrwienna serca (choroba wieńcowa) to zespół objawów, które występują w następstwie niedostatecznego zaopatrzenia komórek mięśnia sercowego w tlen i substancje odżywcze. Wynika to ze zmniejszonego przepływu krwi w naczyniach wieńcowych. Ryzyko wystąpienia martwicy komórek mięśnia sercowego jest tym większe, im dłużej trwa przerwa w podaży tlenu. Przewlekła choroba niedokrwienna serca, która nie jest właściwie leczona, może doprowadzić do obumarcia fragmentu ściany serca, czego efektem jest zawał mięśnia sercowego.
Przyczyny tego schorzenia należy dzielić na pierwotne i wtórne. Do pierwszej grupy zalicza się:
Czynniki wtórne to:
Objawy choroby niedokrwiennej serca najczęściej są wyzwalane przez czynniki takie jak: ekspozycja na zimno, silny stres, wysiłek fizyczny, spożycie obfitego posiłku. Najczęściej występujące symptomy to:
Należy podkreślić, że w niektórych przypadkach, choroba niedokrwienna serca nie daje żadnych objawów. W takiej sytuacji, osoba chora najczęściej dowiaduje się o istnieniu schorzenia dopiero, gdy przejdzie zawał serca.
Lekarz rozpozna chorobę wieńcową na podstawie przeprowadzonego wywiadu i specjalistycznych badań, do których należą: EKG, echo serca i badanie enzymów sercowych. Czasami konieczne okazuje się wykonanie koronarografii, w celu zobrazowania tętnic wieńcowych.
Leczenie farmakologiczne choroby niedokrwiennej serca polega na przyjmowaniu leków takich jak:
Należy zdać sobie sprawę z tego, że terapia choroby niedokrwiennej serca ma przede wszystkim charakter zapobiegawczy. Osoba chora musi zrezygnować z używek - tytoniu i alkoholu. Konieczne jest dbanie o prawidłową jakość snu i unikanie stresu. Nie obejdzie się też bez zmiany nawyków żywieniowych.
Jadłospis osób cierpiących na chorobę wieńcową powinien uwzględniać produkty pełnoziarniste, mięso drobiowe (zamiast tłustych mięs czerwonych) i ograniczoną ilość chudego lub odtłuszczonego nabiału. Konieczne jest też ograniczenie używania soli kuchennej.
Ograniczenia wymaga także ciężka aktywność fizyczna, jednak zdrowy wysiłek jest jak najbardziej wskazany. Zasada jest prosta - trzeba się zmęczyć, ale nie przeforsować. Rezygnacja z pracy fizycznej nie musi być koniecznością w tym przypadku. Wszystko zależy od intensywności zajęcia, którego podejmuje się osoba chora. Szczegóły należy omówić z lekarzem.
Zobacz też: Dobra wiadomość dla miłośników kawy: codzienne picie może przynieść korzyści sercu