Bielactwo: co to jest? Przyczyny, objawy, leczenie

Bielactwo sprawia, że na skórze pojawiają się jasne, odgraniczone od reszty skóry plamy. Bielactwo nie boli, chociaż jego pojawienie się może świadczyć o poważniejszej chorobie rozwijającej się w organizmie. Wyjaśniamy, jakie są przyczyny bielactwa, jak się objawia i czy istnieją skuteczne metody leczenia.

Bielactwo - co to jest? Poznaj najważniejsze informacje na temat choroby

Bielactwo jest przewlekłą i dość rzadką chorobą skóry - dotyczy około 1 proc. populacji. Co to dokładnie jest? Charakteryzuje się występowaniem na skórze odbarwionych plam w kolorze mlecznym lub białym.

Rozróżnia się kilka rodzajów bielactwa. Oto podział:

1. Ze względu na czas powstania:

• Bielactwo wrodzone (albinizm) - o podłożu genetycznym. Brak pigmentu dotyczący skóry, włosów (są one białe lub biało - żółte) oraz tęczówki. Dodatkowo mogą pojawić się problemy ze wzrokiem, nadwrażliwość na światło, zaburzenia słuchu.
• Bielactwo nabyte (uogólnione lub częściowe) - choroba uaktywnia się w późniejszym, niż niemowlęcy, okresie życia. Na ciele pojawiają się różnej wielkości niejednolite kolorystycznie plamy o mlecznobiałej barwie.

2. Ze względu na lokalizację:

• Bielactwo niesegmentalne - może występować po obu stronach ciała, nie jest ograniczone jego segmentami.
• Bielactwo segmentalne - pojawia się tylko na jednej stronie ciała

Bielactwo - objawy, które najczęściej występują

Charakterystycznym objawem bielactwa są występujące na ciele kilkumilimetrowe lub centymetrowe plamy białej lub mlecznej barwy otoczone zazwyczaj mocno napigmentowaną, ciemniejszą obwódką. Takie plamy mogą pojawić się na całym ciele, chociaż najczęściej umiejscowione są pod pachami, na głowie, szyi, na grzbietach dłoni oraz stóp, na tułowiu, w okolicy ust, nosa lub oczu. Gdy plamy znajdują się na owłosionej części ciała, wówczas włosy stają się siwe. Niekiedy dochodzi nawet do zmiany koloru tęczówki na czerwony lub niebieskawy kolor. Bielactwo nie powoduje bólu czy swędzenia, nie zagraża również życiu, jednak stanowi defekt kosmetyczny, który może doprowadzić do obniżenia samooceny.

Bielactwo - jak się zaczyna?

Jak zaczyna się bielactwo? Powstaje gdy w organizmie zaczyna brakować melanocytów, czyli komórek barwnikowych skóry. Początkowo na ciele tworzą się niewielkie ilości jaśniejszych plam z ciemniejszym brzegiem, które z czasem zaczynają zlewać się w większe wykwity. Choroba, o ile nie mamy do czynienia z bielactwem nabytym, najczęściej uaktywnia się przed 20 rokiem życia. Szczególnie zagrożone są osoby obciążone genetycznie tą chorobą.

Bielactwo - przyczyny występowania

Przyczyn bielactwa nie udało się jeszcze dokładnie określić, na rozwój choroby mają wpływ zarówno czynniki genetyczne, jak i niezwiązane z genami. Można wyróżnić czynniki zwiększające ryzyko rozwinięcia się bielactwa u danej osoby (niektóre z nich indukują stres komórkowy w melanocytach, co prowadzi do rozwinięcia się procesów autozapalnych). Należą do nich:

• zaburzenia ze strony układu immunologicznego
• toczeń rumieniowaty układowy
• czynniki genetyczne
• silny stres
• nadczynność tarczycy
• cukrzyca
• okres dojrzewania
• ciąża
• ciężkie infekcje
• Reumatoidalne zapalenie stawów
• niedobór kwasu foliowego, witaminy B12
• Hiperhomocysteinemia - zwiększone stężenie homocysteiny we krwi
• łysienie plackowate
• niedokrwistość złośliwa
• wrodzone zaburzenia budowy melanocytów
• zaburzenia unerwienia
• ciemna karnacja

Bielactwo - leczenie choroby

Jak wygląda proces leczenia bielactwa? Bielactwo samo w sobie nie stanowi zagrożenia dla zdrowia oraz życia, jednak może ono być zwiastunem poważniejszych chorób. Osoby z bielactwem nabytym są bardziej narażone na rozwinięcie się u nich choroby Hashimoto, cukrzycy typu I, niedokrwistości złośliwej, łysienia plackowatego. W przypadku albinizmu jak na razie nie ma możliwości jego wyleczenia, osoby nim dotknięte muszą pamiętać o stosowaniu preparatów z wysokimi filtrami SPF, unikaniu ekspozycji na słońce oraz noszeniu okularów lub soczewek korekcyjnych - w przypadku zdiagnozowania problemów ze wzrokiem. Natomiast bielactwo nabyte, można próbować zaleczyć, chociaż nastawmy się, że będzie to proces długotrwały. Do aktualnie dostępnych metod leczenia bielactwa należą:

• terapia PUVA - naświetlanie promieniami UVA w połączeniu z psoralenami (preparaty fotouczulające)
• fototerapia NB UVB 311 nm. - gdy zmiany zajmują więcej niż 20 proc. powierzchni ciała i mamy do czynienia z bielactwem uogólnionym
• autoprzeszczep cienkich płatów zdrowego naskórka na zmienione chorobowo plamy (metoda najskuteczniejsza i najkosztowniejsza)
• terapia laserem ksenonowo - chlorowym
• stosowanie immunosupresyjnych maści lub kremów
• stosowanie preparatów glikokortykosteroidowych
• odbarwienie zdrowej skóry poprzez zastosowanie 20 proc. monobenzylowego eteru hydrochionu (w przypadku zmian zajmujących ponad 50 proc. powierzchni skóry)
• inhibitory kalcyneuryny
• suplementacja witaminowa
• wyciąg z miłorzębu japońskiego, napar z lawendy lekarskiej, rumianku pospolitego, krwawnika pospolitego
• makijaż korekcyjny, permanentny, samoopalacz

W przypadku bielactwa czas ma ogromne znaczenie, gdy tylko zauważymy niepokojące plamy na ciele, mogące świadczyć o tej chorobie jak najszybciej powinniśmy skorzystać z pomocy dermatologa. Lekarz może zlecić badania krwi, wykonać biopsję skóry oraz test z wykorzystaniem lampy Wooda. Wybór metody leczenia uzależniony jest między innymi od typu bielactwa, rozległości wykwitów czy wieku pacjenta.

Bielactwo - jak zapobiegać?

Jak zapobiegać bielactwu? Nie ma na to skutecznej metody. W przypadku osób obciążonych genetycznie zalecane jest unikanie silnego stresu, który może uaktywnić chorobę, częstsze kontrole dermatologiczne oraz ewentualna suplementacja preparatami witaminowymi zaleconymi przez lekarza.

Bielactwo - jakie witaminy?

Jakie witaminy można przyjmować w przypadku bielactwa? Pamiętaj, że stosowanie witamin bez konsultacji z lekarzem nie jest wskazane, gdyż dawkę musi ustalić specjalista. W przypadku bielactwa na ogół zleca się suplementację witaminami B6 i B12, C, E, kwasem foliowym. Ponadto lekarz może zalecić preparaty z żelazem oraz miedzią.

Czy bielactwo jest zaraźliwe?

Czy bielactwo jest zaraźliwe? Choroba nie jest zaraźliwa, przyczyny jej powstawania są inne niż kontakt bezpośredni.

Czy bielactwo jest dziedziczne?

Odpowiedź na pytanie, czy bielactwo jest dziedziczne, jest twierdząca. Dziecko, którego rodzic jest dotknięty tą chorobą ma aż pięciokrotnie większe prawdopodobieństwo na jej dziedziczenie. Aczkolwiek jedynie 30 proc. osób faktycznie cierpiących na bielactwo ma rodzica z tym defektem.

Zobacz też: Srebrzyca: przyczyny, objawy, leczenie srebrzycy