Ostre rozdęcie okrężnicy jest to stosunkowo rzadka, ale bardzo poważna choroba polegająca na znacznym powiększeniu, rozdęciu jelita grubego. Skutkiem tego usuwanie kału lub gazów jest znacznie utrudnione i dochodzi do nagromadzenia się odchodów w jelicie grubym. Ostre rozdęcie okrężnicy to nie tylko bolesna choroba, ale również bardzo niebezpieczna, ponieważ może skutkować rozerwaniem jelita grubego. Nie bez powodu schorzenie to nazywa się najcięższym, nienowotworowym powikłaniem zapalenia jelit.
Ostre rozdęcie okrężnicy to poważna choroba najczęściej stanowiąca powikłanie po poprzedniej dolegliwości. Przyczyny wystąpienia tego schorzenia:
Zazwyczaj choroba ta dotyka osoby starsze, których jelita nie pracują do końca prawidłowo. W pewnym sensie jest ona uwarunkowana genetycznie, ponieważ osoby, w których rodzinie występowały przypadki zapalenia jelit, a w konsekwencji ostre rozdęcie okrężnicy, są dużo bardziej na tę chorobę narażone.
Ostre rozdęcie okrężnicy jest chorobą bardzo bolesną i objawia się poprzez:
Charakterystyczne dla tego schorzenia symptomy zwykle występują nagle i przyjmują bardzo uciążliwą postać.
Pomimo tego, że ostre rozdęcie okrężnicy sygnalizowane jest bardzo wyraźnymi objawami, na ich podstawie nie można jednoznacznie stwierdzić czy to na pewno ta choroba. W celu zdiagnozowania ostrego rozdęcia okrężnicy niezbędne jest wykonanie badania obrazowego jamy brzusznej (zwykle jest to RTG). Aby uznać, czy objawy wskazują na tę chorobę, specjalista mierzy przekrój poprzeczny środkowej części okrężnicy. Maksymalnie średnica tego przekroju u dorosłego człowieka wynosi więcej niż 5,5 cm – jeżeli wartość jest wyższa, a w jamie brzusznej znajduje się powietrze, badanie wskazuje na to schorzenie.
Prawidłowe zdiagnozowanie ostrego rozdęcia okrężnicy jest niezwykle istotne, ponieważ leczenie tej choroby powinno odbywać się szybko i przynieść natychmiastową poprawę. Przede wszystkim, leczenie polega na metodach zachowawczych, czyli niewymagających hospitalizacji oraz nieinwazyjnych. Im szybciej choroba jest zdiagnozowana, tym większe szanse na leczenie wyłącznie metodami nieinwazyjnymi.
W pierwszej kolejności choremu odsysana jest zawartość żołądka oraz jelit. Ponadto, wyklucza się żywienie doustne, a wdraża żywienie pozajelitowe za pomocą zagłębnika nosowo – żołądkowego. Chory drogą dożylną przyjmuje również płyn infuzyjny (wlew krystaloidów) w celu uzupełnienia płynów oraz zmniejszenia zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej organizmu. Równocześnie choremu podaje się antybiotyki oraz inne leki o szerokim spektrum działania, m.in. zapobiegające wchłanianiu oraz rozprzestrzenianiu się toksyn w organiźmie. Czasami leczenie zachowawcze polega również na podawaniu glikokortykosteroidów, które są bardzo skuteczne w leczeniu toksycznych zmian w obrębie okrężnicy.
W przypadku, gdy stan chorego w ciągu 48 godzin nie wykazuje poprawy (zmniejszenie obwodu brzucha, pojawienie się szmerów perystaltycznych), konieczne jest zastosowanie metod inwazyjnych, czyli leczenie operacyjne. Zabieg ten to kolektomia, czyli częściowe lub całkowite usunięcie odbytnicy. Jest to niestety czynność konieczna, ponieważ brak reakcji w przypadku ostrego rozdęcia okrężnicy skutkuje rozerwaniem jelita, co może zakończyć się nawet śmiercią.
Jelito grube: jak jest zbudowane, jaką pełni rolę