Ze względu na to, że choroby i zmiany skórne są zazwyczaj widoczne gołym okiem, budziły one zainteresowanie już od dawna. Pierwsze badania na temat schorzeń skóry prowadzili medycy w starożytnym Rzymie oraz Grecji. Szybkie rozpoznawanie zmian skórnych nabrało znaczenia w okresie średniowiecza, gdy doszło do rozprzestrzeniania się dżumy oraz trądu. Wówczas wczesne rozpoznanie chorób zakaźnych, które dawały objawy skórne często decydowało o losach wielu ludzi. Przełomem w rozwoju dermatologii były narodziny anatomii patologicznej w XVIII wieku oraz zastosowanie mikroskopu do oglądania zmian skórnych w XIX wieku.
Ze względu na mnogość problemów i kwestii, którymi zajmuje się dermatologia przyjmuje się podział na dermatologię kliniczną oraz doświadczalną. Dermatologia kliniczna zajmuje się przede wszystkim diagnozowaniem oraz leczeniem chorób skórnych, natomiast dermatologia doświadczalna skupia się na tym, aby poznać struktury skóry oraz określić sposób w jaki one funkcjonują. Oprócz tego, rozróżnia się wiele dziedzin, które wywodzą się z dermatologii lub są z nią w jakiś sposób powiązane. Te dziedziny to między innymi:
Rozróżnia się także pediatrię dermatologiczną (zajmuje się chorobami skóry oraz właściwą pielęgnacją skóry dzieci) oraz geriatrię dermatologiczną (zajmuje się chorobami skóry u osób starszych).
Dermatolog diagnozuje oraz leczy wiele chorób, do których należą między innymi:
Dermatolog pomoże również w przypadku takich dolegliwości jak nadmierna potliwość, kurzajki czy odleżyny. Specjalista z tej dziedziny zajmuje się też nowotworami skóry oraz chorobami skóry, które są przenoszone drogą płciową.
Wizyta u lekarza tej specjalizacji zwykle zaczyna się od wywiadu lekarskiego. Specjalista pyta o to, kiedy pojawiły się niepokojące zmiany skórne czy ich wygląd jest stale taki sam oraz czy towarzyszą im jakieś inne dolegliwości. Następnie lekarz ogląda zmiany gołym okiem, a następnie używa dermatoskopu, czyli urządzenia powiększającego z wbudowaną lampką. Urządzenie to jest używane w szczególności do oceny zmian barwnikowych. Jeśli istnieją podejrzenia, że zmiany na skórze mogą mieć charakter grzybiczy zleca się badanie mikrobiologiczne, natomiast w przypadku podejrzenia zakażenia bakteriami zleca się wykonanie wymazu. Lekarz może dodatkowo skierować pacjenta na badania krwi, badania hormonalne lub testy alergiczne.
Po wykonaniu wszystkich niezbędnych badań specjalista dokonuje diagnozy, po czym zaleca odpowiednie leczenie. Metoda leczenia jest ściśle związana z rodzajem choroby. Lekarz może na przykład polecić przyjmowanie antybiotyków, stosowanie kremów, maści, żelów lub innych preparatów do stosowania miejscowego. Czasami zaleca się terapię laserową lub zabiegi chirurgiczne. Czasami, na przykład w przypadku zmian barwnikowych zaleca się jedynie regularne kontrole i sprawdzanie czy zmiana nie rośnie lub nie zmienia kształtu.