Być homofobem: co to znaczy?
Homofobię definiuje się jako lęk przed homoseksualizmem i homoseksualistami, a czasami wręcz jako nienawiść wobec nich. Samego terminu użył po raz pierwszy w 1969 roku amerykański magazyn "Time". Obecnie znaczenie tego wyrazu jest jeszcze szersze, mieszcząc w sobie także doświadczenia osób bi- czy transseksualnych. Ogólnie mówiąc, można więc rozumieć homofobię jako irracjonalną awersję do wszelkich form płciowości innych niż "tradycyjny" heteroseksualizm.
Postawy homofobiczne spotyka się we wszystkich krajach świata, chociaż trudno zaprzeczyć, że niektóre kultury są pod tym względem znacznie bardziej restrykcyjne niż inne. Przykładowo, Polska posiada opinię jednego z najbardziej homofobicznych państw Unii Europejskiej; jeszcze do niedawna wyprzedzały nas w tym niechlubnym rankingu wyłącznie Litwa i Łotwa. Z drugiej strony, trudno jednak zaprzeczyć, że na poziomie samego prawodawstwa nasz kraj nie cechuje się otwartą dyskryminacją. Co prawda homoseksualiści nie posiadają żadnych osobnych praw, ale nie podlegają też jakimkolwiek karom z uwagi na swoją orientację. Zupełnie inaczej rzecz wygląda w niektórych krajach Azji czy Afryki, gdzie za stosunek jednopłciowy grozi nawet kara śmierci.
)
Homofobia posiada u nas zatem charakter głównie społeczny - można ją zaobserwować w miejscu nauki czy pracy, w środowiskach rówieśniczych, a także niestety często w rodzinie. Rodzice czy pozostali krewni gejów i lesbijek nie zawsze potrafią stanąć na wysokości zadania, kiedy dowiadują się, że bliska osoba robi "takie" rzeczy. Kryzysy rodzinne bywają dla przedstawicieli mniejszości najboleśniejsze, uderzając w samą podstawę ich tożsamości.
Homofobia: przykłady
O tym, co to znaczy być homofobem, najlepiej świadczą konkretne przykłady. W naszym kraju będą to z pewnością wszelkie "strefy wolne od LGBT", popularne zwłaszcza na prowincji. Podobne inicjatywy, popierane zarówno przez dużą część mieszkańców, jak i lokalnych polityków, w rażący sposób godzą w poczucie bezpieczeństwa atakowanych osób. Te ostatnie przyznają, że czują coraz większe obawy przed wychodzeniem z domu.
Innym przykładem homofobii są wystąpienia wielu hierarchów kościelnych, otwarcie wykluczających homoseksualistów ze wspólnoty wiernych. Gwoli sprawiedliwości należy również zauważyć, że niektórzy przedstawiciele mniejszości doświadczają od duchownych prawdziwego zrozumienia i pomocy.
Wydaje się jednak, że w dzisiejszych czasach najbardziej jaskrawych przejawów homofobii dostarcza szkoła. Co jakiś czas słychać o homoseksualnych nastolatkach, którzy targają się na swoje życie pod wpływem agresji ze strony rówieśników. Niestety, wielu dorosłych okazuje w takich sytuacjach całkowitą bezradność. Nikt przecież nigdy nie nauczył ich, jak postępować z homofobicznymi zachowaniami wśród młodzieży. A ten stosunkowo nowy problem z pewnością tak prędko nie zniknie.
)
W świetle powyższych faktów widać, jak istotną rolę odgrywają kampanie na rzecz walki z homofobią. Ich przeprowadzanie nie jest jednak proste: język takiego przekazu bywa niejednokrotnie przedrzeźniany i doprowadzany do absurdu. Wielu Polaków twierdzi wręcz, że homofobia w ogóle nie istnieje.
Potrzebujesz pomocy?
Polska znajduje się w czołówce europejskich krajów pod względem samobójstw wśród dzieci i młodzieży. Jeśli potrzebujesz pomocy, codziennie przez całą dobę możesz zadzwonić na Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży [LINK: Strona główna - 116111], pod bezpłatnym numerem telefonu 116 111. Swój problem możesz też opisać w wiadomości.
Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę [LINK: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę], oprócz konsultacji dla najmłodszych, oferuje też pomoc rodzicom i nauczycielom, którzy obawiają się o bezpieczeństwo swoich podopiecznych. Więcej informacji znajdziesz na stronie fundacji.
Zobacz też: Klaustrofobia - przyczyny i objawy oraz sposoby leczenia
