Więcej podobnych tematów na stronie głównej Gazeta.pl
Wewnętrzny niepokój - skąd się bierze?
U źródeł wewnętrznego niepokoju leży lęk. W psychologii wyróżnia się dwa podstawowe typy lęków:
- lęk adaptacyjny
- lęk patologiczny
Lęk adaptacyjny odczuwamy wszyscy w sytuacji realnego zagrożenia i jest on naturalnym mechanizmem obronnym człowieka. Odczuwamy niepokój na myśl o nowej pracy, lękamy się przed daleką podróżą, przed ślubem, porodem, przed ważnymi wydarzeniami z naszego życia. Wyzwania są jak najbardziej realne i nasz lęk ma uzasadnienie. Odczuwanie strachu i lęku w takich sytuacjach bywa pomocne, człowiek się mobilizuje i szuka sposobów ominięcia lub przezwyciężenia zagrożeń.
Lęk patologiczny zaś opiera się na wyolbrzymionym przez nas poczuciu zagrożenia, a żywi się wyobraźnią, jest irracjonalny. Towarzyszą mu zaburzenia emocjonalne i psychiczne, uczucie niepokoju rośnie z każdą chwilą, pojawia się panika, a na końcu nerwica.
Uczucie wewnętrznego niepokoju rodzi się na bazie patologicznego lęku, który objawia się na różne sposoby.
- Możemy doświadczać ataków paniki niepowiązanych z realnym zagrożeniem lecz z wyolbrzymionym przez naszą wyobraźnię.
- Patologiczny lęk może nam sugerować, że wkrótce wydarzy się coś strasznego, co trudno sobie nawet wyobrazić. Takie myśli obsesyjno-kompulsywne paraliżują, uniemożliwiają normalne funkcjonowanie.
- Objawem są także różnego rodzaju fobie, a więc strach odczuwany wobec zjawisk lub rzeczy, które obiektywnie groźne nie są.
- Zespół stresu pourazowego jako efekt traumatycznych przeżyć, które raz po raz powracają, wzbudzając od nowa paniczny lęk.
Uczucie wewnętrznego niepokoju wynika ze stresu
Nadmierny stres, któremu poddawani jesteśmy przez dłuższy czas, może być związany ze zmianami w naszym życiu, takimi jak małżeństwo, rozwód, nowa praca, narodziny dziecka, wypadek, śmierć kogoś bliskiego. To wszystko, co spada w takich momentach na człowieka, prowadzi do pojawienia się silnego uczucia wewnętrznego niepokoju. Zdarza się, że towarzyszą mu objawy somatyczne: duszności, palpitacje serca, drżenie rąk i nóg, bóle brzucha, bóle głowy, pocenie się, zaburzenia miesiączkowania, bezsenność,biegunki, utrata wagi.
Wewnętrzny niepokój może być objawem nerwicy. Zaburzenia nerwicowe to właśnie wspomniane wyżej fobie, ataki paniki, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, zaburzenia pourazowe oraz lęki uogólnione, powstałe bez konkretnej przyczyny.
Wewnętrzny niepokój a zespół przewlekłego zmęczenia
Nadmierny niepokój bywa związany z zespołem przewlekłego zmęczenia. Przyczyną jest po prostu wielkie tempo życia oraz nadmiar oczekiwań i obowiązków, które na nas spadają co dnia. Objawia się długo utrzymującym się poczuciem głębokiego zmęczenia, zniechęcenia, spadkiem libido, problemami z pamięcią, drażliwością, złym nastrojem. Towarzyszy mu ból głowy, mięśni lub stawów, poczucie senności i zaburzenia neuropsychologiczne. Uważa się, że jeśli powyższe objawy utrzymują się co najmniej pół roku możemy mówić o zespole przewlekłego zmęczenia.
Jak złagodzić uczucie wewnętrznego niepokoju?
Nie jest to łatwe i czasami wymaga pomocy lekarza psychiatry lub psychologa, jeśli u podłoża leży lęk patologiczny.
Ważne jest otoczenie: troska rodziny czy przyjaciół. Pomaga także zmiana stylu życia. W walce z niepokojem wewnętrznym bardzo przydaje się joga. A także wszelka aktywność fizyczna na świeżym powietrzu.
Z niepokojem można także spróbować walczyć domowymi sposobami, sięgając po ziołolecznictwo: picie naparów z waleriany, rumianku, melisy, żeń-szenia itp. Istotna jest ponadto zbilansowana dieta, bogata w magnez, witaminę B6.
No i najważniejsze: jeśli to możliwe - trzeba poszukać i postarać się usunąć przyczynę niepokoju,
