Co to jest hipolibidemia?
Hipolibidemia - lub inaczej oziębłość seksualna - to zaburzenie, które może być spowodowane czynnikami biologicznymi, psychicznymi, partnerskimi lub kulturowymi. Mimo że dolegliwość ta przypisywana jest częściej kobietom, to bardzo często dotyka również mężczyzn. Pierwsze objawy hipolibidemii pojawić się mogą w różnym wieku - nawet młodzieńczym. Dużym problemem, z jakim mają do czynienia seksuolodzy, jest samo diagnozowanie oziębłości seksualnej. Popęd seksualny jest sprawą indywidualną i bardzo często granica pomiędzy oziębłością seksualną a naturalnie niskim zapotrzebowaniem na seks jest rozmywana. Nie mniej jednak, w wielu przypadkach diagnoza bywa łatwa i oczywista. Leczenie hipolibidemii jest z reguły przyczynowe i opiera się na psychoterapii, farmakoterapii, metodach treningowych pozwalających zwiększyć libido, a także na poznaniu i wzbogaceniu sztuki miłosnej.
Hipolibidemia - kryteria diagnostyczne
Diagnozowanie oziębłości seksualnej oparte jest na trzech kryteriach:
- Całkowity lub prawie całkowity zanik zainteresowania współżyciem seksualnym oraz masturbacją;
- Obniżony poziom aktywności płciowej w porównaniu ze stanem z przeszłości;
- Inicjowanie kontaktu płciowego jest mało prawdopodobne.
Warto również dodać, że hipolibidemia nie musi oznaczać, że ewentualny stosunek seksualny nie będzie satysfakcjonujący.
Oziębłość seksualna - przyczyny
Oziębłość seksualna jest schorzeniem, którego przyczyn doszukiwać się można na bardzo wielu płaszczyznach. Leczenie tej dolegliwości jest indywidualne, a określenie samych przyczyn hipolibidemii jest często procesem skomplikowanym. Wydawać by się mogło, że na najpoważniejszym przypadkiem jest ten, w którym przyczyną oziębłości seksualnej u danej osoby jest jej partner życiowy. W takich sytuacjach, osoby z podejrzeniem hipolibidemii nie wykazują zainteresowania współżyciem seksualnym jedynie w stosunku do swojego partnera. Wynikać to może z rodzinnych problemów lub też z rutyny w łóżku.
Oziębłość seksualna bardzo często jest jednak skutkiem różnych zaburzeń na tle psychicznym. Do najczęstszych schorzeń psychicznych mogących negatywnie wpływać na potrzebę współżycia seksualnego zaliczyć można:
- depresja,
- stany lękowe,
- nadmierna religijność,
- liczne kompleksy na punkcie własnego ciała,
- przewlekłe i długotrwałe uczucie zmęczenia,
- przewlekły stres,
- uzależnienie od pornografii, narkotyków oraz alkoholu,
- przykre doświadczenia związane ze współżyciem seksualnym (np. gwałt).
Warto również dodać, że hipolibidemia może być wywołana szeregiem innych czynników, takich jak: cukrzyca, choroby na tle sercowo-naczyniowym, choroby tarczycy czy nowotwory. Z obserwacji wynika również, że za oziębłość seksualną odpowiadają często przyjmowane leki. Najsilniejsze efekty powodowane są przez medykamenty przeciwpsychotyczne oraz antyandrogenne (stosowane w leczeniu trądziku).
Hipolibidemia - leczenie
Akty erotyczne dwojga ludzi są źródłem satysfakcji, energii do codziennych wyzwań, a także rozładowują napięcie i stres. Nic więc dziwnego, że hipolibidemia jest bardzo poważnym problemem mogącym doprowadzić nawet do rozpadu związku. W wypadku pierwszych podejrzeń tej dolegliwości warto zdecydować się na wizytę u specjalisty, który zdiagnozuje problem i pomoże znaleźć jak najlepsze jego rozwiązanie.
Leczenie hipolibidemii jest z reguły przyczynowe i w pierwszej fazie związane jest najczęściej z wizytą u seksuologa. Specjalista przeprowadzi szczegółowy wywiad na temat obecnego stanu psychicznego pacjenta, a także trudnych doświadczeń doznanych w przeszłości. Ze względu na przyczynę oziębłości seksualnej, najczęstszymi metodami jej leczenia są:
1. Psychoterapia
Psychoterapia jest metodą leczniczą, która uderza w zaburzenie psychiczne, którego skutkiem jest oziębłość seksualna. Pomoc psychologa bardzo często pozwala uwolnić się od trudnych zaburzeń psychicznych, co z pewnością przełoży się także na jakość współżycia seksualnego.
2. Farmakoterapia
Stosowanie preparatów hormonalnych jest jedną z możliwości leczenia oziębłości seksualnej. W wypadku kobiet stosuje się estrogeny, a wypadku mężczyzn testosteron. Farmakoterapia obejmuje również leczenie psychotropowe, które pomaga uwolnić pacjenta od jego chorób psychicznych, co bardzo często skutkuje także zwiększonym zapotrzebowaniem na współżycie płciowe.
To również może cię zainteresować:
