Urosepsa – przyczyny
W większości przypadków główną przyczyną zachorowania na posocznicę jest zakażenie bakteriami, na przykład Proteus mirabilis albo Escherichia coli. Rzadziej przyczyną choroby są niefermentujące bakterie albo grzyby. Na pojawienie się tego problemu szczególnie narażone są osoby cierpiące na problemy z odpływem moczu, jakie występują w przebiegu takich chorób jak refluks moczowodowy, zwężenie dróg moczowych, kamica nerkowa czy przerost prostaty. Czasami urosepsa pojawia się jako powikłanie po zabiegach przeprowadzanych w obrębie dróg moczowych, takich jak na przykład cewnikowanie, podczas którego chorobotwórcze bakterie mogą zostać wprowadzone do dróg moczowych.
Na zachorowanie bardziej narażone są kobiety w ciąży. Większe ryzyko rozwoju choroby dotyczy pacjentów z obniżoną odpornością organizmu, osób starszych, przyjmujących leki o działaniu immunopresyjnym, osób nadużywających alkoholu oraz chorych na cukrzycę. U dzieci posocznica moczowa najczęściej jest spowodowana wrodzonymi wadami układu moczowego. Maluchy są szczególnie narażone na wystąpienie infekcji ze względu na częste problemy z wypróżnianiem się, popuszczanie stolca oraz nieodpowiednie nawyki higieniczne powodujące ciągłe zanieczyszczenie okolic intymnych. Ryzyko jest większe również u osób, które często miewają problemy z funkcjonowaniem układu moczowego. W przebiegu choroby bakterie z układu moczowego rozprzestrzeniają się po krwioobiegu i powodują wystąpienie objawów ogólnoustrojowych wywołanych nadmierną reakcją organizmu na zakażenie.
Urosepsa – objawy
Posocznica moczowa bardzo często rozwija się nagle, a stan chorego znacznie pogarsza się w ciągu zaledwie kilku godzin. Najbardziej charakterystyczne objawy to:
- Gorączka lub obniżenie temperatury ciała,
- Przyspieszona praca serca,
- Dreszcze,
- Przyspieszony oddech,
- Obniżone ciśnienie,
- Nudności,
- Wymioty,
- Bóle brzucha,
- Biegunka.
U dzieci urosepsa może objawiać się dodatkowo poprzez zmianę zachowania oraz utratę chęci do zabawy. Bardzo często u pacjenta występuje duży niepokój i trudno się z nim porozumieć. W skrajnych przypadkach dochodzi do niewydolności albo nawet uszkodzenia narządów wewnętrznych. Możliwe powikłania to między innymi niewydolność nerek, niewydolność wątroby, poważne zaburzenia układu krążenia oraz kwasica metaboliczna. Dochodzi również do znacznego wzrostu stężenia toksyn w organizmie, co może objawiać się występowaniem zmian skórnych.
Urosepsa – diagnoza i leczenie
Wstępną diagnozę dotyczącą zachorowania na urosepsę specjalista może postawić na podstawie wywiadu lekarskiego i obserwacji występujących u pacjenta objawów. Postawienie diagnozy jest szczególnie trudne w przypadku dzieci, gdyż objawy są mało charakterystyczne. Oprócz obserwacji objawów wykonywane są badania krwi, do których należą morfologia krwi z rozmazem, posiew krwi oraz oznaczenie poziomu glukozy. W wynikach morfologii o posocznicy może świadczyć podwyższona lub obniżona liczba białych krwinek, obniżona liczba płytek krwi, a także wysokie markery świadczące o stanie zapalnym. Posiew pozwala z kolei na potwierdzenie lub wykluczenie obecności bakterii we krwi. Przeprowadza się także badanie moczu, a u niektórych pacjentów zaleca się dodatkowo wykonanie badania ultrasonograficznego, RTG albo tomografii komputerowej.
Podstawą leczenia jest antybiotykoterapia. Początkowo podawane są antybiotyki działające na różne rodzaje bakterii, natomiast po uzyskaniu wyników posiewu krwi stosuje się antybiotyk skierowany na konkretną grupę drobnoustrojów chorobotwórczych. Pacjenci z ciężkim przebiegiem choroby w trakcie leczenia muszą przebywać na oddziale intensywnej terapii.
Posocznica moczowa stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta, w związku z czym w przypadku wystąpienia objawów choroby nie należy zwlekać z udaniem się do lekarza. Zbyt późno zdiagnozowana lub niewłaściwie leczona choroba może prowadzić do nieodwracalnych zmian w organizmie, a nawet do zgonu pacjenta.
Urosepsa – czy można jej zapobiegać?
Urosepsa bywa powikłaniem po nieodpowiednio leczonych infekcjach układu moczowego, w związku z czym, żeby nie zwiększać ryzyka zachorowania na posocznicę, nie należy bagatelizować nawet łagodnych infekcji. Istotna jest także profilaktyka infekcji układu moczowego. Żeby im zapobiegać należy pić dużą ilość płynów (co najmniej 2 litry dziennie). Poza tym nie należy powstrzymywać się od oddawania moczu - należy iść do toalety, gdy tylko pojawi się uczucie parcia na pęcherz. Mocz należy oddawać również po każdym stosunku płciowym, a pamiętać o tym powinny w szczególności kobiety, które są bardziej narażone na infekcje układu moczowego niż mężczyźni.
Czy wiesz jak zbudowane są nerki, jaka pełnią rolę?
