Euthyrox N zawiera substancję czynną o nazwie lewotyroksyna sodowa oraz substancje pomocnicze, takie jak laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, żelatyna, kroskarmeloza sodowa, stearynian magnezu. Syntetyczna lewotyroksyna wykazuje identyczne działanie jak hormon, wydzielany naturalnie w organizmie człowieka. Ulega przemianie w narządach obwodowych. Organizm traktuje syntetyczną lewotyroksynę jak naturalnie wytworzony hormon tarczycy.
Jedna tabletka Euthyroxu zawiera, w zależności od wersji leku, od 25 do 200 miligramów lewotyroksyny sodowej. Euthyrox N ma postać białej, okrągłej tabletki, z rowkiem, umożliwiającym podział na równe dawki. Lek jest wydawany na receptę.
Euthyrox podawany jest doustnie. Wchłania się niemal wyłącznie w jelicie cienkim. Poziom wchłaniania leku wynosi około 80 proc., a sam proces wchłaniania zajmuje od 5 do 6 godzin. Lek zaczyna działać po 3 do 5 dni od momentu przyjęcia pierwszej dawki. Hormon jest metabolizowany w wątrobie, nerkach, mózgu oraz w mięśniach. Pozostałości leku są wydalane z moczem i kałem.
Leczenie trwa zazwyczaj całe życie, w przypadku niedoczynności tarczycy lub substytucji po operacji częściowego lub całkowitego usunięcia tarczycy oraz profilaktycznie po usunięciu wola obojętnego. Natomiast leczenie towarzyszące terapii nadczynności tarczycy trwa tak długo, jak długo trwa przyjmowanie leków przeciwtarczycowych.
W przypadku łagodnego wola obojętnego leczenie trwa od 6 miesięcy do 2 lat.
Przyjmowanie leku odbywa się pod kontrolą lekarza. Indywidualna dawka leku zależy od oceny klinicznej oraz wyników badań laboratoryjnych pacjenta. Leczenie rozpoczyna się od małych dawek i zwiększa stopniowo co 2-4 tygodnie. Pojedynczą dawkę leku przyjmuje się raz na dobę, na czczo, pół godzimy przed jedzeniem, popijając niewielką ilością wody. Niemowlętom podaje się tabletki rozpuszczone w niewielkiej ilości wody na pół godziny przed pierwszym posiłkiem.
Mniejsze dawki leku stosuje się u starszych osób, u pacjentów chorobami serca, z ciężką lub długotrwałą niedoczynnością tarczycy oraz z małą masą ciała lub wolem olbrzymim.
Ponadto przed zastosowaniem leku należy ponadto wykluczyć występowanie takich chorób jak: niewydolność wieńcowa, dławica piersiowa, miażdżyca naczyń, nadciśnienie tętnicze, niedoczynność przysadki, niedoczynność kory nadnerczy, autonomiczna czynność tarczycy. Przed rozpoczęciem leczenia hormonem tarczycy te schorzenia muszą być odpowiednio leczone.
Nie wolno stosować leku w celu zmniejszania masy ciała czasie leczenia otyłości.
Inne choroby, przy których stosowanie hormonu powinno być monitorowane (badane stężenia hormonów tarczycy we krwi i innych parametrów):
Objawy niepożądane nie powinny występować, jeżeli lek stosowany jest zgodnie z zaleceniami i monitorowane jest stężenie hormonu w organizmie. Po przedawkowaniu lub w sytuacji, gdy organizm pacjenta jest bardziej wrażliwy na lek, mogą wystąpić następujące objawy:
Przedawkowanie Euthyroxu grozi znacznym przyspieszeniem metabolizmu, nadczynnością tarczycy, ostrą psychozą, drgawkami.