Typów zapalenia płuc jest kilka, najczęściej jednak rozpozna się tylko dwa:
- tzw. pozaszpitalne, rozpoznawane u osób, które nie są hospitalizowane,
- szpitalne, pojawiające się u pacjentów, którzy są już w trakcie leczenia szpitalnego.
W pierwszym przypadku za rozwój choroby odpowiada zakażenie dwoinką zapalenia płuc (Streptococcus pneumoniae). Za zakażeniami szpitalnymi bardzo często stoją dużo groźniejsze szczepy bakterii, co gorsza większość z nich jest odporna na standardowe antybiotyki i wymagają ostrzejszego leczenia.
Znacznie rzadziej mówi się o zapaleniach wirusowych, grzybiczych, atypowych, alergicznych czy chemicznych. Czasem zapalenie płuc rozróżnia się w zależności od zajętego obszaru, tj. odoskrzelowe, płatowe lub segmentowe. Szczególnym rodzajem zapalenia płuc jest bezobjawowe zapalenie płuc.
Bezobjawowe zapalenie płuc
Zapalenie płuc to schorzenie, które wymaga jak najszybszej konsultacji z lekarzem i wprowadzenie odpowiedniego leczenia. W przypadku tzw. bezobjawowego zapalenia płuc pojawiają się typowe objawy zapalenia, ale są one bardzo delikatne, przez co często bagatelizowane. Przy tego typu zapaleniu płuc chorzy najczęściej skarżą się na:
- gorsze samopoczucie,
- apatia, spowolnienie reakcji i ruchów,
- szybkie męczenie się,
- uczucie duszności i gorsza tolerancja wysiłku, ale nie jest ona na tyle silna i dokuczliwa, żeby chory nie mógł wykonywać codziennych czynności,
- przewlekły, ale niezbyt nasilony kaszel, raczej przypomina pokasływanie, trzeba jednak pamiętać, że u niektórych chorych nie pojawia się wcale.
Bezobjawowe zapalenie płuc – diagnoza
Najlepszym sposobem na rozpoznanie bezobjawowego zapalenia płuc jest prześwietlenie płuc. U pacjenta, który zgłasza nietypowe objawy warto wykonać rentgen w projekcjach przednio-tylnej i bocznej. Jeśli przyczyna dolegliwości tkwi w płucach, na zdjęciu klatki piersiowej będzie widać charakterystyczne zaciemnienie (na prześwietleniu będą widoczne białe pola).
Jeśli prześwietlenie nie będzie jednoznaczne lub gdy lekarz podejrzewa, że w płucach chorego zgromadził się płyn, konieczne będzie nakłucie płuca i odciągnięcie płynu. Jego pobranie i dokładne zbadanie pomaga ustalić, co wywołało zapalenie płuc.
W wyjątkowo trudnych przypadkach wykonuje się tomografię komputerową płuc o wysokiej rozdzielczości.
Dodatkowo należy wykonać podstawowe badanie krwi. W ustaleniu przyczyny zapalenia pomoże ustalić analiza mikrobiologiczna, tj. posiew krwi oraz badanie plwociny lub płynu opłucnowego.
Bezobjawowe zapalenie płuc – leczenie
Wbrew pozorom bezobjawowe zapalenie płuc, choć daje mniej nasilone objawy, to wymaga takiego samego leczenia, jak klasyczne zapalenie płuc. Jeśli zapalenie wywołało zakażenie bakteryjne schorzenie może się utrzymywać nawet trzy tygodnie. Typowe zapalenie płuc trwa 7-10 dni, jednak to o podłożu bakteryjnym – nawet 14-21 dni. Wtedy też podaje się antybiotyki. W przypadku wirusów stosuje się leczenie objawowe, podawanie antybiotyków nie ma sensu, ten rodzaj leków nie zwalcza tych patogenów. Chory przyjmuje leki obniżające gorączkę oraz przeciwkaszlowe.
W pierwszej kolejności, gdy kaszel jest suchy i bardzo męczący stosuje się leki hamujące odruch kaszlowy. Później, kiedy zmienia się w mokry, produktywny, stosuje się leki rozrzedzające wydzielinę i ułatwiające jej odkrztuszanie.
Przy zapaleniu płuc zaleca się choremu wypoczynek i podaje witaminy. Nie można jednak leżeć cały czas w łóżku, bo to pogarsza i tak już upośledzoną wentylację i osłabia serce. Jeśli chory nie ma gorączki, może nawet wychodzić na krótkie spacery, by poprawić wentylację płuc.
Każdy chory musi mieć świadomość, że zapalenie płuc to poważna choroba. Jeśli będzie tylko zaleczone, a nie wyleczone może pociągać za sobą przykre konsekwencje. Do najczęstszych powikłań należą ropień płuc oraz wysiękowe zapalenie opłucnej.
Wypełniony ropną wydzieliną „zbiornik" w płucach pojawia się u pacjentów, po zapaleniu bakteryjnym (gronkowcem lub inną bakterią beztlenową). Typowym objawem ropnia płucnego jest kaszel z żółto-zieloną plwociną (czasem pojawia się w niej także krew), wysoka gorączka i dreszcze, odgłos bębenkowy w badaniu opukowym, szmer oskrzelowy.
Wysiękowe zapalenie opłucnej daje o sobie znać nagle. Chory zaczyna skarżyć się na ból i kłucie w klatce piersiowej. Dolegliwość nasila się przy oddychaniu, a wzięcie głębokiego oddechu jest bardzo trudne. Ból pojawia się także przy kasłaniu, kichaniu oraz przy każdym ruchu klatki piersiowej (tj. przy skłonach czy skrętach). Ból całkowicie znika gdy chory wstrzymuje oddech lub znajduje się w pozycji leżącej. Wysiękowe zapalenie otrzewnej pojawia się najczęściej jako powikłanie bakteryjnego zapalenia płuc, rzadziej zapalenia płuc wirusowego.
To również może cię zainteresować:
