Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to tak naprawdę dwa schorzenia. O POChP mówi się gdy chory ma przewlekłe zapalenie oskrzeli oraz rozedmę płuc, czyli rozdęcie fragmentu płuca. Schorzenie najczęściej rozwija się u palaczy. Choroba ta, choć znacznie rzadziej, pojawia się także u osób, które:
Toksyczne substancje pochodzące z dymu, ale również zanieczyszczenia z powietrza osądzają się w śluzie pokrywającym drogi oddechowe – od tchawicy, przez oskrzela, po najmniejsze oskrzeliki (na ich końcach znajdują się pęcherzyki płucne). Śluz zatrzymuje zanieczyszczenia, następnie miliony mikroskopijnych rzęsek rytmicznie przesuwają je z powrotem do gardła. Kaszląc i chrząkając, sporą część z nich usuwamy.
Najbardziej charakterystycznym objawem POChP jest kaszel, któremu towarzyszy odkrztuszanie wydzieliny oraz duszność. Jednak u sporej grupy pacjentów schorzenie nie daje żadnych dolegliwości, a co gorsza, jeśli coś zaczyna im dokuczać często to bagatelizują. Dopiero w sytuacji, gdy proste czynności, które kiedyś nie sprawiały żadnych trudności, stają się niemożliwe do wykonania, pacjenci zaczynają szukać pomocy. Taki stan to także dowód na to, że płuc są już bardzo zniszczone. Postęp choroby prowadzi do:
POChP pozostawione bez leczenia może wywołać nadciśnienie płucne (schorzenie prowadzi do wzrostu ciśnienia w tętnicy płucnej, co bardzo utrudnia oddychanie) i tzw. serce płucne (to stan, który charakteryzuje się przerostem i powiększeniem prawej komory serca, najczęściej spowodowane jest chorobą naczyń płucnych lub miąższu płuc), co w konsekwencji prowadzi do niewydolności oddechowej oraz niewydolności serca.
U pacjentów z POChP zazwyczaj wykonuje się trzy rodzaje badań – spirometrię, gazometrię oraz pulsokrymetrię.
Dodatkowo lekarz może zlecić prześwietlenie płuc. Na zdjęciu można rozpoznać zaawansowaną rozedmę płuc i pewne cechy zapalenia oskrzeli, czyli typowe objawy przewlekłej obturacyjnej choroby płuc.
To jak będzie wyglądało leczenie zależy od stopnia zaawansowania choroby. Jeśli POChP jest w początkowej fazie, a zmiany nie są duże wystarczy farmakologia, w poważniejszych stosuje się tlenoterapię oraz operację, podczas której wycina się zniszczony fragment płuca, co paradoksalnie ułatwia oddychanie, bo zmienia się ułożenie żeber.
Trzeba pamiętać, że zmiany, które wywołuje choroba są nieodwracalne, a medycyna nie potrafi wyleczyć POChP i jedyne co ma do zaoferowania to leczenie objawowe. Aby zadziałało, konieczne jest również wyeliminowanie czynnika drażniącego, czyli palenie papierosów.
Zerwanie z nałogiem połączone z przyjmowaniem leków nie tylko łagodzi objawy choroby, ale także znacząco poprawia jakość życia.
W przypadku bardzo zaawansowanej choroby pacjenci przyjmują leki rozszerzające oskrzela i działających przeciwzapalnie oraz środki wykrztuśne. Bardzo pomocna jest również tlenoterapia. Tlen nie leczy, ale przynosi ulgę. W skrajnych przypadkach jedynym ratunkiem dla chorego może być przeszczep płuc.
To również może cię zainteresować: