Zarażenie tasiemcem u dorosłych i dzieci może przebiegać zupełnie bez objawów lub objawy, które się pojawią mogą być mylnie kojarzone z grypą żołądkową lub zatruciem pokarmowym. Z tego też powodu wiele osób nawet nie wie, że w ich ciele znajduje się pasożyt.
Przy zarażeniu tasiemcem mogą pojawić się:
Dorosłe formy tasiemca bytują w jelicie cienkim, natomiast jego larwy mogą przemieszczać się po całym organizmie. Mogą one umiejscowić się na przykład za gałką oczną i powodować mocne bóle głowy, a także problemy z widzeniem.
Objawy tasiemca u dzieci zazwyczaj są bardziej widoczne niż u dorosłych. Należą do nich:
Tasiemczyca to choroba odzwierzęca, która najczęściej przedostaje się do układu pokarmowego człowieka po zjedzeniu mięsa, w którym znajdują się wągry, czyli formy przetrwalnikowe tasiemca.
Różne zwierzęta są żywicielami pośrednimi dla różnych rodzajów tasiemca:
Ludzie zakażeni tasiemcem wydalają jego niewielkie segmenty z kałem. Segmenty te, jeśli trafią do środowiska, mogą zarazić zwierzęta i cykl zaczyna się od nowa.
Diagnostyka zarażenia tasiemcem opiera się na badaniu kału. Z kałem są bowiem wydzielane jaja lub człony tasiemca. Czasami jedno badanie może być niewystarczające, aby ocenić czy pasożyt bytuje w organizmie człowieka. Wiarygodny wynik można otrzymać przy przebadaniu próbek kału z kilku dni.
Pod mikroskopem bada się także dokładnie człony tasiemca, dzięki temu można określić dokładnie, z jakim rodzajem ma się do czynienia.
W określeniu rodzaju tasiemca może też pomóc wywiad z chorym. Tasiemczyca zazwyczaj rozwija się długi czas, ale jeśli ktoś, kto nigdy nie je mięsa wołowego, ale raz sięgnął po tatara, zachorował na tasiemczycę, to można przepuszczać, że zaatakował go tasiemiec nieuzbrojony.
Leczenie tasiemczycy na własną rękę nie jest rozsądne. Chociaż dostępnych jest wiele środków ziołowych i naturalnych na pasożyty, to są one raczej mało skuteczne i mogą powodować więcej problemów niż korzyści.
Leki na odrobaczenie, które są podawane po badaniu, działają paraliżująco na pasożyta i niwelująco na jego jaja. W końcu odczepia się on od ścianek przewodu pokarmowego i jest wydalany razem z kałem. Czasami kuracja nie jest skuteczna do końca, a przyczepionej do jelita główki może odrodzić się cały tasiemiec. Dlatego też zazwyczaj leki odrobaczające podaje się ponownie.
Jeśli w organizmie umiejscowią się wągry, zazwyczaj są usuwane chirurgicznie.
Niewiele osób jest świadoma tego, że możliwość zakażenia się tasiemcem jest bardzo realna.
Zwiększone ryzyko zachorowań mają:
Te osoby powinny regularnie wykonywać badania kału. Są one jednak zalecane każdemu.
Trudno oszacować, ile osób choruje na choroby pasożytnicze, ale prawdopodobnie większość nie podejrzewa nawet, że ma pasożyty. Przez lata zakażenie może rozwijać się bez objawów.
Szacunki mówią o tym, że zakażonych może być od 1 do 10% społeczeństwa, ale niektórzy twierdzą, że nawet 80% osób może cierpieć na zakażenia pasożytnicze. W diagnostyce na pewno nie pomaga fakt, że dla wielu osób pasożyty ludzkie są tematem tabu.
Profilaktyką przeciw tasiemcom jest odpowiednia higiena i dieta.
Jak uchronić się przed tasiemcem:
W profilaktyce skutecznie działa też dieta bogata w pokarmy zasadowe, pasożyty z reguły wolą bowiem kwaśne środowisko. Warto wprowadzić do diety goździki, czosnek, sok z kiszonej kapusty, ogórki kiszone, pestki dyni - to naturalne środki odrobaczające.
To również może cię zainteresować: