paranoja

Paranoja

Paranoja (zaburzenie urojeniowe): Objawy paranoi: uporządkowane urojenia, które chory stopniowo rozbudowuje w pozornie spójną i logiczną sieć złożonych zależności; urojenia mogą mieć różnoraki charakter, np. prześladowczy (podejrzewanie i śledzenie spisków i podstępów, których ofiarą jest sam chory), wielkościowy (przekonanie o własnych niezwykłych zdolnościach, talentach) lub erotomaniczny (przekonanie chorego, że ktoś jest w nim zakochany, co wiąże się z nękaniem tej osoby) Przyczyny: Nie są znane. Ryzyko zachorowania: Częściej dotyczy osób z paranoicznymi cechami osobowości. Diagnostyka: Lekarz może rozpoznać chorobę po stwierdzeniu usystematyzowanych urojeń, trwających co najmniej miesiąc, dotyczących spraw realnych, nie dziwacznych, przy jednoczesnym braku innych chorób (np. padaczki), urazów mózgu, stale zażywanych leków lub narkotyków. W diagnozie czynnikiem branym pod uwagę przy odróżnieniu paranoi od schizofrenii jest m. in. wiek chorego. Jeśli objawy występują u młodego człowieka, przesuwa to prawdopodobieństwo w stronę schizofrenii, starsi ludzie częściej cierpią na paranoję. Leczenie przepukliny: Farmakologiczne - leki psychotyczne (neroleptyki). W razie aktywności zagrażającej choremu lub jego otoczeniu leczenie powinno być prowadzone w szpitalu. Powikłania: Choroba zazwyczaj nie prowadzi do upośledzenia osobowości ani intelektu chorego.

paranoja

Więcej o:

paranoja