Kandydemia to nie kandydoza. Ta druga, nazywana inaczej drożdżycą, objawia się poprzez grzybicę różnych narządów i partii ciała: narządów rodnych, paznokci, stóp, przełyku, jamy ustnej.Kondydemia może być jej skutkiem/powikłaniem, gdy niekontrolowane rozprzestrzenianie grzybów jest już tak zaawansowane, że znajdują się one bezpośrednio we krwi, a nie kolonizują narządów zewnętrznych i stosunkowo łatwo dostępnych części ciała.
Podstawową przyczyną kandydemii jest osłabienie układu immunologicznego organizmu. Najczęściej sytuacja ta ma miejsce po przebytej antybiotykoterapii, kiedy ilość korzystnych bakterii w organizmie ulega zmniejszeniu i liczebnością przeważają te chorobotwórcze. Organizm jest wówczas osłabiony i drożdżaki mają ułatwioną drogę do jego zainfekowania.
Do zarażenia organizmu grzybami Candida dochodzi bardzo często w szpitalach, gdzie osłabiony organizm jest eksponowany na różnorodne drobnoustroje.
Objawy kandydemii są bardzo trudne do zdiagnozowania, ponieważ zakażenie grzybami typu Candida, skutkuje wieloma symptomami, przypominającymi również inne choroby. Pierwszym objawem obecności Candida albicans we krwi jest biały nalot na języku. Osoby, cierpiące na kandydemię borykają się również z nawracającymi grzybicami różnych partii ciała, najczęściej miejsc intymnych. Inne objawy to:
Charakterystyczne dla tej choroby jest to, że objawy coraz bardziej się nasilają lub ustępują i nawracają ponownie, przez co chorzy bardzo często zgłaszają się do lekarzy. Zdarzają się niestety przypadki, że specjaliści nie potrafią postawić prawidłowej diagnozy, zaczynają bagatelizować pacjenta, czasem kierując go do psychiatry, gdyż uważają, że problemy, które stale przedstawia, mają podłoże psychologiczne.
Podstawową metodą wykrywania obecności grzybów Candida we krwi są badania laboratoryjne. Należy wykonać test na obecność antygenów tego rodzaju drożdżaków z surowicy krwi. Badania te nie są jednak refundowane i dostępne wyłącznie odpłatnie.
Inną metodą diagnostyki kandydemii jest prosty test ślinowy, który można przeprowadzić samemu w domu. Nie jest to metoda potwierdzona naukowo, niektórzy lekarze dopuszczają jednak możliwość wstępnego rozpoznania kandydozy za pomocą testu śliny. Test polega na napluciu rano do szklanki wypełnionej wodą. Następnie co 15 minut, przez około godzinę należy sprawdzać jak zachowuje się ślina w szklance. Jeżeli badający cierpi na kandydemię, w wodzie widoczne będą sznury śliny, przypominające nogi pająka, które skierowane będą w kierunku dna. Z kolei, jeżeli ślina przyjmie postać małych drobinek lub zwięzłej zawiesiny opadającej na dno (bez żadnych „odnóg”) prawdopodobnie osoba nie jest zakażona grzybem. Ważna jest pora wykonania tego badania – należy zrobić je bezpośrednio po przebudzeniu, przez śniadaniem. Trzeba jednak pamiętać, że rozstrzygające są wyniki badań laboratoryjnych.
Leczenie kandydemii przebiega dwutorowo. Po zdiagnozowaniu drożdżycy, lekarze przepisują antybiotyki oraz silne preparaty, niwelujące drożdżaki z krwi. Charakterystyczne dla tych patogenów jest to, że bardzo szybko się uodparniają na środki farmaceutyczne i często zastosowanie po raz kolejny tego samego antybiotyku może nie przynieść efektów, a grzybica nawraca ze zdwojoną siłą. Należy pamiętać, by po zastosowaniu antybiotykoterapii, wprowadzić probiotyki, które wzmacniają układ odpornościowy organizmu poprzez produkowanie „dobrej” flory bakteryjnej.
Bardzo ważne w leczeniu grzybicy jest zachowanie odpowiedniej diety. Należy ograniczyć spożywanie cukru oraz produktów przetworzonych, które sprzyjają rozwijaniu się grzybów w organizmie. Ponadto należy zrezygnować z odgrzewanych posiłków, gdyż w kilkudniowych potrawach znajduje się już bardzo dużo bakterii. Oprócz tego, osoby, walczące z grzybicą powinny wyeliminować okresowo z diety sery pleśniowe i inne produkty, które powstały w wyniku fermentacji. Leczenie i profilaktyka kandydemii polega również na wprowadzeniu do swojej diety produktów kwaśnych, gdyż grzyby Candida Albicans nie rozwijają się w takim środowisku.