Cewka moczowa to elastyczny przewód, kończący drogi moczowe, którym mocz wypływa na zewnątrz. Jej budowa różni się u mężczyzny i kobiety. Mężczyźni mają cewkę moczową która przybiera kształt litery s, natomiast u kobiet jest to krótki i prosty odcinek, uchodzący w bezpośredniej okolicy pochwy. U mężczyźn ujście cewki moczowej znajduje się na szczycie członka.
Cewka moczowa jest organem wrażliwym na infekcje, tym bardziej, że przebiega w bezpośredniej bliskości narządów płciowych. Jedną z najczęstszych dolegliwości tego narządu jest zapalenie cewki moczowej spowodowane zakażeniem bakteryjnym, do którego dochodzi w wyniku kontaktów seksualnych. Stan zapalny błony śluzowej cewki moczowej w wyniku zakażenia jest więc chorobą przenoszoną drogą płciową.
Ze względu na rodzaj patogenu, który wywołał chorobę, zapalenie cewki moczowej dzieli się na rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, spowodowane dwoinkami rzeżączki oraz nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, czyli zakażenie chlamydią, rzęsistkiem pochwowym lub mykoplazmami.
O wiele rzadziej do zapalenia cewki moczowej dochodzi po cewnikowaniu lub po wprowadzeniu obcych ciał do cewki moczowej, a także w wyniku infekcji dróg moczowych.
W ponad połowie przypadków choroba przebiega bezobjawowo, jeżeli została wywołana zakażeniem chlamydiami. Natomiast rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej u mężczyzn ma następujące objawy, które obserwuje się 4-7 dni od zakażenia:
Powikłania nieleczonego zakażenia obejmują: możliwość rozlania się zakażenia na układ moczowy, a także zapalenie prostaty i zapalenie nadjądrzy. Pojawia się przy tym gorączka, parcie na mocz i częste oddawanie moczu, ból krocza oraz miednicy.
Objawy zapalenia cewki moczowej u kobiet:
Nieleczone zapalenie cewki moczowej co prawda ustępuje po pół roku, ale nie oznacza to, że nie pozostawia śladów. Jeżeli nie podejmie się leczenia bakteria nadal krąży po organizmie, zakażając na przykład drogi moczowe. Taka osoba jest ponadto źródłem infekcji dla kolejnych partnerów seksualnych.
Dlatego w przypadku podejrzenia, że zostaliśmy zakażeni, musimy niezwłocznie udać się do lekarza. Ponadto leczeniu muszą poddać się wszystkie osoby, z którymi dana osoba utrzymywała kontakty seksualne w ostatnim czasie. Badanie polega na ocenie rodzaju wydzieliny z dróg płciowych oraz stanu gruczołu krokowego i węzłów chłonnych w pachwinach. Pomocne jest też badanie ogólne moczu, posiew moczu lub badanie mikroskopowe wydzieliny lub wymazu z cewki moczowej.
W leczeniu stosuje się antybiotyki, takie jak azytromycyna, ofloksacyna i cyprofloksacyna lub doksycyklina stosowane doustnie. Możliwe jest także jednorazowe podanie zastrzyku domięśniowo z ceftriaksonu. Przy zakażeniu rzęsistkiem pochwowym podaje się metronidazol. Ponadto trzeba zachować wstrzemięźliwość seksualną przez tydzień. Stosowanie prezerwatyw w znacznym stopniu chroni przed zakażeniem.