Węgorz europejski - charakterystyka
Węgorz europejski (Anguilla anguilla) należy do gatunku ryb węgorzokształtnych z rodziny węgorzowatych. Z całej licznej rodziny węgorzowatych w Polsce występuje jedynie węgorz europejski. Na świecie spotkamy go w rzekach i jeziorach zachodniej i środkowej Europy, we wszystkich europejskich morzach, a także w południowo-wschodniej i środkowej części Oceanu Atlantyckiego u wybrzeży Florydy.
Młody węgorz wybiera do życia ciepłe zbiorniki wodne o mulistym dnie lub rzeki o podmytych brzegach, gdzie pod korzeniami drzew może znaleźć kryjówki. Pływa po dnie, gdzie sprytnie ukrywa się przed otoczeniem, a na zimę zagrzebuje się w mule i tam czeka na cieplejsze dni. Jest rybą żyjącą w obu środowiskach wodnych, słodkim oraz słonym. Zanim osiągnie dojrzałość płciową przebywa w wodach słodkich, przy czym samice pływają w głębi lądu, a samce bliżej ujścia rzeki do morza. Dorosłe osobniki przenoszą się do Morza Sargassowego na tarło, skąd już nie wracają.
Samice węgorza europejskiego dorastają nawet do 2 metrów długości i potrafią osiągnąć wagę 8 kg. Natomiast samce są niewielkie, w porównaniu z nimi i osiągają do 60 cm długości, stąd określenie "sznurówki". Węgorze mają charakterystyczną wężową budowę ciała. Są długie i wąskie, giętkie niczym wąż, pokryte łuską z grubą warstwą śluzu. Nie posiadają płetw brzusznych, a płetwa grzbietowa i odbytowa połączone są z ogonem, stąd smukły kształt ryby. Mają ciemne, prawie czarne ubarwienie. Są rybami drapieżnymi, posiadają zatem szereg ostrych zębów.
Z naszego filmu dowiesz się, po co nam witamina D.
Węgorz żeruje nocą polując na mniejsze rybki. Zjada też raki przed wylinką. Przebywa w wodach śródlądowych długo, w dogodnych warunkach nawet kilkadziesiąt lat. Dorosłe osobniki przemieszczają się w stronę morza na tarło, które odbywają w miejscu swojego urodzenia, czyli w Morzu Sargassowym. W podróż wybierają się w miesiącach letnich i jesiennych. W czasie wędrówki potrafią nawet pełzać po podmokłej trawie czy w szuwarach. Płyną w stronę Oceanu Atlantyckiego aż dotrą do Morza Sargassowego, co zajmuje im około 1,5 roku Tam wiosną odbywają tarło, a następnie giną. Larwy żyją u wybrzeży Florydy około 1-2 lat, aby następnie przemieścić się wraz z Golfstromem w stronę europejskich wybrzeży, co zajmuje im około roku. Tam przekształcają się w młode węgorze, zwane węgorzem szklistym. Mają wtedy drobne, przezroczyste ciała długości około 6-12 cm. Przez jakiś czas pozostają w pobliżu ujścia rzek, gdzie żywią się planktonem, a następnie wpływają wgłąb lądu, zasiedlają rzeki i jeziora zmieniając się w węgorza żółtego. W wodach słodkich pozostają około 6-10 i więcej lat, aby po tym czasie udać się na tarło, z którego już nie wracają.
Węgorz europejski jest zagrożony wyginięciem, dlatego też od 2007 roku jest objęty ochroną, która określa warunki i wielkość dozwolonego połowu tej ryby.
Węgorz europejski ma właściwości trujące
Mimo smacznego mięsa, cenionego po uwędzeniu lub zamarynowaniu, węgorze przed obróbką termiczną są trujące. W krwi węgorza znajdują się bowiem toksyczne proteiny niebezpieczne dla człowieka w przypadku zetknięcia z jego krwią, noszące nazwę ichtiotoksyn. Te trujące związki, podobnie jak jad węża, po dostaniu się do krwi człowieka powodują drżenie mięśni, rozpad czerwonych ciałek krwi, porażenie układu oddechowego oraz zatrzymanie akcji serca. Ichtiotoksyny przekształcają się w neutralne pod wpływem temperatury powyżej 58 stopni C oraz enzymów trawiennych.
Węgorz europejski - wartość odżywcza
W 100 gramach świeżego węgorza znajduje się około 15 g białka, 24 g tłuszczów, w tym ok. 11 g kwasów tłuszczowych jednonienasyconych, 3 g wielonienasyconych, w tym te najcenniejsze dla zdrowia kwasy tłuszczowe omega-3 (1,86 g) oraz kwasy omega-6 (1,35 g). Wśród witamin znajdziemy cały szereg z grupy B, a także witaminę A, C, D oraz E. Mięso węgorza zawiera sód, potas, magnez, wapń i fosfor, wśród mikroelementów znajdziemy jod, miedź, cynk, żelazo oraz mangan.
Węgorz europejski - hodowla
Rybę hoduje się w zamkniętych zbiornikach ze słonawą wodą, głównie na terenie Włoch, Danii, Holandii, a także w Chinach i Japonii. Ale ta ryba nie rozmnaża się w niewoli, dlatego narybek pozyskiwany jest z morza, gdzie odławia się młode osobniki, głównie na terenie wód wokół Portugalii, Hiszpanii, Francji i Wielkiej Brytanii. W ramach tych odłowów około 60 proc. narybku ma być przeznaczona na odbudowę populacji węgorza w naturalnym środowisku. Natomiast w zbiornikach hodowlanych węgorze karmione są głównie mączką rybną i granulatem roślinnym.
Węgorze przyrządza się na wiele sposobów. Mogą być wędzone, marynowane, a także gotowane czy smażone. Stanowią cenny surowiec w wielu kuchniach na świecie.
Węgorz - uczulenie na ryby
Węgorz może uczulać, podobnie jak inne ryby i owoce morza. Zdarza się, że spożycie węgorza wywołuje astmę, dlatego należy się upewnić, że nie jesteśmy nadwrażliwi lub uczuleni na mięso ryb.
