Zespół rowka nerwu łokciowego – przyczyny i objawy
Zespół kanału nerwu łokciowego pojawia się często na skutek przebytych lub przewlekłych chorób, które związane są z drażnieniem albo uciskiem nerwów obwodowych. Inne możliwe przyczyny tego schorzenia to między innymi:
- Uraz mechaniczny w okolicy rowka nerwu łokciowego
- Urazy stawu łokciowego
- Reumatoidalne zapalenie stawów
- Choroba zwyrodnieniowa stawów
- Zaburzenia ukrwienia w okolicach stawu łokciowego
- Długotrwały ucisk w okolicach łokcia
- Guzy kanału łokciowego
- Występowanie blizn pourazowych
- Przemieszczanie się nerwu łokciowego.
W większości przypadków wyżej wymienione przyczyny powodują zgrubienie tkanek miękkich, na skutek czego powstają zmiany w tkance kostnej, w tkance chrzęstnej, a także blizny w okolicach nerwu łokciowego, co może powodować ucisk nerwu. Zespół rowka nerwu łokciowego może być również związany z chorobami, takimi jak alkoholizm, cukrzyca i zapalenia bakteryjne oraz wirusowe. Przyczyną tej dolegliwości są w niektórych sytuacjach niedobory witamin, zaburzenia hormonalne oraz przyjmowanie niektórych leków.
Ucisk nerwu łokciowego może powodować szereg dolegliwości, wśród których należy wymienić:
- Ból w okolicy rowka nerwu łokciowego oraz promieniujący wzdłuż nerwu
- Mrowienie, drętwienie, rwanie w ręku
- Zaburzenia czucia, szczególnie po wewnętrznej stronie przedramienia oraz w palcach małym i serdecznym,
- Zaburzenia w odczuwaniu temperatury
- Nadmierna potliwość
- Pogorszenie dokładności wykonywania czynności manualnych
- Zaniki mięśni w rejonie kciuka oraz innych palców powodujący szponiaste ustawienie palców
Zazwyczaj dolegliwości bólowe nasilają się w nocy, a także w pozycji, w której staw łokciowy jest zgięty.
Zespół rowka nerwu łokciowego – rehabilitacja
W przypadku wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów i podejrzenia neuropatii uciskowej, należy udać się do lekarza. Podczas konsultacji specjalista powinien sprawdzić czucie pacjenta, ruchomość mięśni oraz ocenić postęp schorzenia. W celu postawienia dokładnej diagnozy może się okazać konieczne wykonanie zdjęcia RTG, rezonansu magnetycznego lub badania EMG.
Na początkowym etapie leczenia zaleca się rehabilitację, a także leczenie farmakologiczne. Jeżeli pacjent odczuwa silne dolegliwości bólowe, zaleca się przyjmowanie leków o działaniu przeciwbólowym oraz przeciwzapalnym. Pacjent powinien przyjmować również preparaty zawierające witaminę B6. Czasami przepisuje się również zastrzyki z kortykosteroidy aplikowane w okolicę stawu łokciowego.
Poza tym, zaleca się, aby pacjent nie przeciążał stawu i unikał zginania ręki w łokciu. W celu zabezpieczenia stawu przed urazem oraz przeciążeniami poleca się także stosowanie kortezy. Aby uniknąć urazu łokcia w czasie snu należy spać z prostymi rękoma ułożonymi wzdłuż ciała. Można stosować też szynę ramienną, która zabezpiecza staw i utrzymuje łokieć w określonej pozycji.
Pacjentom cierpiącym na zespół rowka nerwu łokciowego poleca się fizykoterapię, w tym zabiegi przeciwzapalne, przeciwbólowe, regenerujące, przyspieszające gojenie i stymulujące tkanki. Gdy objawy bólowe zostaną zredukowane, można zastosować ćwiczenia rozciągające, a następnie wzmacniające mięśnie i przywracające ruchomość stawu łokciowego. W celu rozciągania oraz napinania traktów nerwowych stosuje się terapię manualną, która pozwala na zwiększenie elastyczności tkanek miękkich oraz przyspieszenie regeneracji nerwu łokciowego.
Zespół rowka nerwu łokciowego – operacja
Jeżeli rehabilitacja połączona z farmakoterapią nie przynoszą pożądanych efektów, konieczne może się okazać podjęcie leczenia operacyjnego. Operacja tego typu ma na celu uwolnienie nerwu łokciowego z ucisku, a czasami również przeniesienie nerwu w obszar przedniej powierzchni przedramienia. Po zabiegu pacjentowi zakładane są szwy, które ściąga się po około dwóch tygodniach. Oprócz tego, rękę zabezpiecza się za pomocą łuski gipsowej. Po zabiegu konieczna jest fizjoterapia oraz regularne kontrole lekarskie.
Zazwyczaj pacjent wraca do pełnej sprawności po około 4 – 6 tygodniach od przeprowadzenia operacji. Ważne jest, aby operacja została przeprowadzona odpowiednio wcześnie, ponieważ w przeciwnym razie znacznie maleją szanse na przywrócenie pełnego czucia oraz ruchliwości ręki.
