Budowa okrężnicy
Okrężnica ma 1,5 m długości. Dzieli się na cztery części: wstępującą, poprzeczną, zstępującą, esowatą. Okrężnica wstępująca leży po prawej stronie jamy brzusznej. Zaczyna się jelitem ślepym, następnie pnie się pionowo w górę, by połączyć się z zagięciem wątrobowym. W tym miejscu zaczyna się okrężnica poprzeczna. Pod śledzioną poprzecznica się ugina, by przejść w okrężnicę zstępującą, która prowadzi w dół, gdzie zmienia się w okrężnicę esowatą. Ta kończy się odbytnicą.
Okrężnica jest zbudowana z błony śluzowej, błony podśluzowej, błony mięśniowej oraz błony surowiczej. Na całej długości narządu występują taśmy okrężnicy oraz charakterystyczne wypuklenia.
Funkcje okrężnicy
Przez okrężnicę codziennie przechodzi około 1,5 l masy pokarmowej. To w niej dochodzi do uformowania jej w kał, który jest wydalany z naszego organizmu. W okrężnicy musi dojść do wchłonięcia wody i elektrolitów z masy pokarmowej.
Bakterie jelitowe, które gromadzą się w okrężnicy, również mają bardzo istotne funkcje. Produkują one witaminę B i K oraz kwas foliowy, niszczą też bakterie powodujące choroby. Metabolizm tych bakterii odpowiada za woń oraz za kolor kału.
Choć bakterie jelitowe są bardzo potrzebne naszemu organizmowi, w okresach jego osłabienia mogą one spowodować różnego rodzaju choroby.
Choroby okrężnicy
Okrężnica to narząd, który jest narażony na wiele różnych chorób. Do ich objawów należą: powtarzające się bóle brzucha, nudności, biegunki oraz zaparcia.
Wśród najczęściej występujących chorób okrężnicy wyróżnia się m.in.:
- zespół jelita wrażliwego, który objawia się bólami brzucha, brakiem regularności wypróżniania
- uchyłków jelita grubego
- choroba Hirschsprunga,
- nieswoiste zapalenia jelita
- niedokrwienne zapalenie jelita grubego
- mikroskopowe zapalenie jelita grubego
- polipy jelita grubego
- zaparcia idiopatyczne
- niedrożność przewodu pokarmowego
- rak okrężnicy.
Szczególnie niebezpieczny jest oczywiście rak okrężnicy, który może pojawić się w każdym z czterech odcinków tego narządu. O ile nowotwór jest wcześnie rozpoznany, są duże szanse na jego wyleczenie. Jeśli jednak pojawią się przerzuty, więcej niż pięć lat od diagnozy przeżywa zaledwie co dziesiąty chory.
