Cukrzyca typu 2 - przyczyny
Cukrzyca typu 2, znana również jako cukrzyca insulinoniezależna, najczęściej ujawnia się w wieku dojrzałym, a główną jej przyczyną jest znaczna nadwaga i otyłość. Coraz częściej jednak dotyka wiele osób w młodym wieku. Cukrzyca tego typu charakteryzuje się niedostateczną produkcją insuliny przez trzustkę, a także brakiem jej działania. W konsekwencji dochodzi do znacznego wzrostu poziomu cukru we krwi. Długotrwały, zawyżony poziom cukru może nieść za sobą znaczne, negatywne konsekwencje, takie jak uszkodzenie naczyń krwionośnych w najważniejszych organach, a więc mózgu i sercu. Może także uszkodzić oczy i nerki, a nawet nerwy.
Najczęstsze przyczyny cukrzycy typu 2 to:
- genetyczne obciążenia (narażone są szczególnie kobiety w ciąży, w rodzinie których występowała ta choroba),
- podwyższona zawartość tłuszczu we krwi,
- nadciśnienie tętnicze.
Cukrzyca typu II - objawy
Cukrzyca typu 2 jest więc bardzo niebezpieczna dla zdrowia. Najbardziej niepokojące jest to, iż przez długi czas, w początkowej fazie, może nie dawać żadnych objawów, jednocześnie siejąc spustoszenie w organizmie po cichu. Na początku jedynym sygnałem świadczącym o nieprawidłowościach zachodzących w organizmie jest podwyższony poziom cukru. Najczęściej cukrzycę odkrywa się zupełnie przypadkiem: podczas badań kontrolnych lub przy okazji diagnozowania innych schorzeń.
Charakterystycznymi cechami, które powinny zwrócić uwagę w kierunku diagnostyki, są:
- częstsze niż dotychczas oddawanie moczu i znacznie zwiększone uczucie pragnienia,
- zwiększenie apetytu, często przy jednoczesnym spadku masy ciała,
- uczucie głodu po spożyciu posiłku,
- nagły przyrost masy ciała,
- uczucie suchości w ustach,
- przewlekłe stany przemęczenia,
- pogorszenie wzroku,
- utrudnione gojenie się ran,
- zwiększenie częstotliwości infekcji.
Cukrzyca typu 2 może także dawać objawy zewnętrzne, na skórze:
- świąd skóry,
- ciemne przebarwienia, szczególnie w okolicach pachwin i karku,
- zmniejszenie czucia w palcach, przy jednoczesnym odczuwaniu mrowienia.
Jeśli więc zauważysz któryś z powyższych objawów, zmierz poziom cukru we krwi i dla pewności udaj się na konsultację lekarską. Objawy cukrzycy typu II łatwo można bowiem zbagatelizować lub połączyć z inną przyczyną.
Leczenie cukrzycy typu 2
Podjęcie leczenia cukrzycy typu 2 polega przede wszystkim na zmianie trybu życia i uregulowaniu zaburzeń metabolicznych. Każdy przypadek choroby może być indywidualny, dlatego leczenie również dobiera się indywidualnie. U niektórych chorych nie ma potrzeby przyjmowania leków - wystarczy bowiem zmiana diety na przyjazną cukrzykom i odpowiednia aktywność fizyczna, zalecona przez lekarza.
Najważniejsze jest ograniczenie spożycia soli i rezygnacja z używek - przede wszystkim z papierosów. Redukcja masy ciała u osób otyłych również znacznie poprawi stan zdrowia i obniży ryzyko konsekwencji cukrzycy. Im wcześniej postawiona diagnoza, tym łagodniejsze skutki choroby - możliwe jest wówczas jej zahamowanie bez włączania środków farmakologicznych. Jednak w miarę rozwoju choroby, leczenie staje się coraz trudniejsze i wymaga stosowania środków regulujących poziom cukru we krwi, a po czasie - nawet insuliny.
To również może cię zainteresować:
- Jest całkowicie nowy typ cukrzycy. Lekarze błędnie diagnozują go jako typ 2
- Metformina - lek na cukrzycę typu 2. Działanie, zastosowanie i skutki uboczne metforminy
- Powodują wrzody, zwiększają ryzyko cukrzycy - tych produktów nie jedz na pusty żołądek
- Insulinooporność - kiedy organizm nie dogaduje się z insuliną. Objawy, diagnostyka i leczenie insulinooporności
anetaaneta
0
Myślę, że gdy dieta odgrywa tak ważną rolę w przypadku leczenia warto udać się do dietetyka. Ważne by był to dietetyk kliniczny, ponieważ on specjalizuje się w leczeniu określonych chorób i wie jak kwasy w produktach reagują z lekami. Sama korzytsam z usług pani Beat Ślebzak-Cebuli. Mieszkam w Warszawie ale kosnultujemy się online. Dla mnie to olbrzymi plus, ponieważ mam niestandardowy czas pracy. Szkoda, że lekarze dają wykaz prodkuktów, które można jeść zamiast zaplanować indywiudualny plan dietetyczny. Wtedy leczenie przebiegałoby szybciej i skutecznie. Jak u mnie.