Choroba Gravesa-Basedowa. Przyczyny występowania i leczenie
Choroba Gravesa-Basedowa to choroba należąca do grupy chorób autoimmunologicznych, czyli takich w których układ odpornościowy błędnie rozpoznaje własne komórki i zaczyna je atakować i niszczyć. W przypadku choroby Basedowa chodzi konkretnie o wytwarzanie przeciwciał działających negatywnie na gruczoł tarczycy. W wyniku tego dochodzi do sytuacji, w której gruczoł ten wzmaga produkcję hormonów: tyroksyny i trójjodotyroniny, co prowadzi do stanu zwanego nadczynnością tarczycy.
Choroba ta ma podłoże genetyczne, a jej występowanie często wiąże się z poziomem estrogenów. Wskazuje się także, że czynnikiem ryzyka jej pojawienia się jest stan przewlekłego stresu, a także palenie papierosów. Może ona współistnieć z innymi poważnymi schorzeniami autoimmunologicznymi, w tym przede wszystkim z: reumatoidalnym zapaleniem stawów, cukrzycą typu 1 czy niedoczynnością kory nadnerczy.
Leczenie choroby Gravesa-Basedowa jest w przeważającej mierze leczeniem objawowym. Pacjentom podaje się preparaty farmakologiczne osłabiające czynność tarczycy lub stosuje się metody chirurgiczne - częściowe lub całkowite usunięcie gruczołu tarczycy. W takim wypadku konsekwencją jest rozwinięcie się niedoczynność tarczycy, z którą z kolei walczy się stosując preparaty z lewotyroksyną.
Choroba Gravesa-Basedowa. Objawy najczęściej występujące
Objawy choroby Gravesa-Basedowa są typowe dla stanu nadczynności tarczycy. Nadmiar hormonów, w tym wypadku tyroksyny i trójjodotyroniny, prowadzi m.in. do:
- niewyjaśnionej nerwowości,
- nietolerancji wysokiej temperatury,
- zwiększonej potliwości,
- bezsenności,
- nadmiernego chudnięcia,
- zaburzeń menstruacji,
- przyspieszonej pracy serca.
Nieleczona choroba Gravesa-Basedowa może być tragiczna w skutkach. Nadczynność tarczycy może bowiem doprowadzić do wystąpienia przełomu tarczycowego, udaru mózgu lub zawału serca. Wszystkie te stany stanowią bezpośrednie zagrożenie dla życia.
Obrzęk przedgoleniowy, czyli specyficzne objawy choroby Basedowa
Powyżej przedstawione objawy nie są jednoznaczne i można je wiązać z wieloma innymi schorzeniami. Jednak istnieje też grupa symptomów, które jasno wskazują, że możemy mieć do czynienia z chorobą Basedowa. Chodzi tu chociażby o obrzęk przedgoleniowy, który jest rodzajem obrzęku powstającego w wyniku gromadzenia się śluzu w przestrzeniach na przednich powierzchniach piszczeli. Obrzęk ma charakter przewlekły, zwykle występuje obustronnie. Jest zbity, nie poddaje się naciskowi. Nieleczony obrzęk przedgoleniowy może mieć różne konsekwencje: od niewiele znaczącego problemu kosmetycznego, przez trudno gojące się owrzodzenie, aż po zaburzenia chodu. Leczenie obrzęku przedgoleniowego skupia się na właściwym zadbaniu o powstałe owrzodzenia, ale także na wdrożeniu terapii przeciwobrzękowej. Sprowadza się to do przeprowadzenia tzw. drenażu limfatycznego. Chorym zalecana jest daleko posunięta kontrola masy ciała, a także aktywność fizyczna.
Oprócz obrzęku przedgoleniowego chorzy na chorobę Basedowa doświadczyć mogą także innych, specyficznych objawów, do których zalicza się:
- wole naczyniowe
- wytrzeszcz gałek ocznych.
Zobacz też: Jeśli chcesz zadbać o odporność, nie zapomnij o selenie
