Dicortineff: skład, działanie, efekty uboczne

Dicortineff jest lekiem stosowanym miejscowo w zakażeniach bakteryjnych oczu i uszu połączonych ze stanem zapalnym. Przeznaczony do zewnętrznego stosowania lek powinien być stosowany pod kontrolą lekarza.

Dicortineff - składniki

Ten preparat stosuje się przy bakteryjnych zakażeniach oczu i uszu, połączonym ze stanem zapalnym. W skład Dicortineffu wchodzą trzy substancje czynne. Są to gramicydyna i neomycyna, działające przeciwbakteryjnie oraz fludrokortyzon zmniejszający stan zapalny. Lek stosowany jest miejscowo.

Gramicydyna to antybiotyk polipeptydowy, natomiast neomycyna jest antybiotykiem należącym do grupy aminoglikozydów, które hamują proces syntezy białek bakteryjnych, a zatem uniemożliwiają replikację patogena. Dzięki połączeniu dwóch antybiotyków lek ma szeroki zakres działania.

Fludrokortyzon działa przeciwzapalnie i przeciwalergicznie.

Dicortineff - wskazania i dawkowanie

Lek ma zastosowanie w stanach zapalnych gałki ocznej, błony naczyniowej, spojówek oraz brzegów powiek, a także w stanach zapalnych ucha zewnętrznego i środkowego, w stanach zapalnych ucha po zabiegach i urazach oraz w stanach zapalnych zewnętrznego przewodu słuchowego.

Dicortineff jest przeznaczony do miejscowego stosowania do oczu lub uszu. Ma postać zawiesiny, którą wkrapla się do chorego narządu według zaleceń lekarza. Zwykle są to 1-2 krople wpuszczane do oczu 2-5 razy na dobę. Przy chorobie uszu najczęściej zaleca się wpuszczanie do przewodu słuchowego 2-4 kropli od 2 do 4 razy na dobę. Po zakropieniu należy spędzić około 15 minut w pozycji leżącej z uchem ku górze. Lek stosuje się do dwóch dni po ustąpieniu objawów.

Przed użyciem lek należy wstrząsnąć. Nie powinno się stosować dłużej niż 7 dni.

Dicortineff - przeciwwskazania

Nie wolno stosować tego leku, gdy jesteśmy uczuleni na którykolwiek składnik preparatu lub na inne antybiotyki aminoglikozydowe.

Przeciwwskazania obejmują takie schorzenia jak grzybicze, gruźlicze lub wirusowe zakażenie oka lub ucha. Nie wolno stosować przy jaskrze lub chorobach, w których doszło do ubytku nabłonka rogówki. Ponadto nie wolno stosować Dicortineffu w przypadku perforacji błony bębenkowej. Lek po przedostaniu się do ucha środkowego może uszkodzić nerw słuchowy.

W trakcie leczenia nie powinno się też stosować miękkich soczewek kontaktowych. W skład leku wchodzi bowiem środek konserwujący o nazwie chlorek benzalkoniowy, który może reagować z soczewkami i zniszczyć je. Po zakropieniu trzeba zatem odczekać co najmniej pół godziny i dopiero wtedy założyć soczewki.

Dicortineff - skutki uboczne

U niektórych pacjentów preparat może spowodować efekty boczne. Wśród nich wymienia się: łzawienie, pieczenie, podrażnienie i świąd. Zdarzają się ponadto niespecyficzne zapalenie spojówek oraz reakcje uczuleniowe.

Nie należy stosować leku zbyt długo (powyżej tygodnia), ponieważ może to wywołać wtórne zakażenia grzybicze w wyniku nadmiernego rozwoju opornych na leczenie bakterii i grzybów lub zwiększyć ciśnienie śródgałkowe. Długotrwałe stosowanie leku z dodatkiem steroidów grozi rozwojem zaćmy, a także zaburzeniami ostrości widzenia, uszkodzeniem nerwu wzrokowego, rozwojem jaskry.

Dicortineff - środki ostrożności

Możliwe są interakcje z lekami zwiotczającymi mięśnie oraz lekami przeciwzakrzepowymi, dlatego należy lekarza poinformować o stosowaniu tego typu preparatów. Ponadto Dicortineff osłabia działania leków przeciwcukrzycowych.

Nie wolno stosować leku w czasie ciąży i karmienia piersią bez konsultacji z lekarzem.