Szkarłatka amerykańska - charakterystyka rośliny
Szkarłatka amerykańska (Phytolacca americana) należy do rodziny szkarładkowatych i pochodzi ze wschodniej części Ameryki Północnej. Jest wieloletnią rośliną ozdobną, uprawianą w wielu ogrodach na świecie. Ale w stanie dzikim można ją spotkać także w Ameryce Południowej oraz w Europie. W ogrodach w Polsce jest uprawiana rzadko, raczej jako roślina hobbystyczna.
Szkarłatka dorasta do 3 metrów wysokości i przypomina nieco krzew, chociaż jest rośliną zielną. Łodyga ma kolor czerwony, a duże skórzaste i sztywne liście jesienią przebarwiają się na piękny czerwony kolor. Kwiaty są drobne, białe lub różowe, zebrane w duże kłosy. Kwitnie w okresie od czerwca do sierpnia. Owoce są małe, ciemne i błyszczące, zebrane w grono rosnące na czerwonej szypułce. Szkarłatka ma silny, palowy korzeń. Lubi stanowiska słoneczne z żyzną i wilgotną ziemią.
Szkarłatka amerykańska jest w stanie surowym rośliną trującą, ale ma także zastosowanie lecznicze, a po ugotowaniu nadaje się do spożycia.
Szkarłatka amerykańska - właściwości lecznicze
Szkarłatka amerykańska w postaci surowej jest trująca, a szczególnie jej korzeń oraz nasiona. Odpowiadają za to obecne w roślinie saponiny oraz lektyny (białko roślinne). Osoby, które niebacznie skosztują owoców szkarłatki będą wymiotować, mogą się skarżyć na zawroty głowy oraz biegunki. Większe ilości szkarłatki zjedzonej na surowo spowodują podrażnienie błon śluzowych, bóle głowy, przyspieszone bicie serca, skurcze mięśni, a nawet utratę przytomności. Natomiast młode pędy rośliny po ugotowaniu nadają się do spożycia i trochę przypominają smakiem szparagi.
Jako roślina lecznicza szkarłatka amerykańska wykorzystywana jest w homeopatii, będąc składnikiem leków rozkurczowych oraz wykrztuśnych. To tego celu wykorzystuje się surowiec pozyskany z młodych roślin, ponieważ toksyczność szkarłatki rośnie wraz z jej wiekiem. Właściwości toksyczne rośliny zmniejszają się po długotrwałym, co najmniej dwugodzinnym gotowaniu.
Szkarłatka amerykańska, po odpowiedniej obróbce cieplnej, stosowana jest jako substancja wykrztuśna, moczopędna, przeczyszczająca oraz wymiotna. Z korzenia szkarłatki wyrabia się leki, które służą przy infekcjach układu oddechowego, a także wzmagają wydalanie moczu. Ponadto roślina jest pomocna przy zaparciach.
Szkarłatka to także lek stosowany przy zwalczaniu owrzodzeń, leczeniu zainfekowanych ran i oparzeń oraz obrzęków. Ponadto okłady ze szkarłatki zaleca się przy reumatyzmie i zapaleniu stawów. W liściach i nasionach znajdziemy substancje, które działają przeciwwirusowo i przeciwnowotworowo, a także wzmacniające odporność organizmu.
