Polip endometrialny jest rozrostem błony śluzowej macicy, który zwykle przyjmuje okrągły kształt. Zmiany zazwyczaj mają gładką powierzchnię i rzadko przekraczają średnicę około 4 – 5 centymetrów.
Polip endometrialny – przyczyny
Polipy endometrialne występują najczęściej u osób w wieku pomiędzy trzydziestym a pięćdziesiątym rokiem życia. Przyczyny ich powstawania nie są do końca znane, jednak istnieje na ten temat kilka teorii. Jedna z nich mówi, że za powstawanie polipów mogą odpowiadać zmiany hormonalne, a zwłaszcza zachwiania poziomu estrogenów (dokładniej podwyższony poziom tych hormonów, które powodują nadmierny wzrost tkanki gruczołowej endometrium). Czynniki, które wymienia się jako możliwe przyczyny tego schorzenia, to nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, a także skłonności genetyczne do powstawania polipów w macicy.
W zależności od kształtu polipów rozróżnia się ich dwie postaci:
- Postać uszypułowaną - w takim przypadku polip ma nóżkę lub szypułkę, która stanowi połączenie zmiany z jamą macicy, w niektórych przypadkach szypuła jest długa, a polip przymocowany do szypuły może pojawiać się w pochwie;
- Postać nieuszypułowaną - taki polip nie ma wyróżnionej szypułki, ma szeroką podstawę i przyjmuje najczęściej kolisty albo owalny kształt, takie polipy mogą zajmować znaczną część jamy macicy.
Polip endometrialny – objawy
Ze względu na to, że obecność polipów zaburza naturalne funkcjonowanie błony śluzowej macicy, objawy są związane głównie z nieprawidłowym działaniem endometrium. Jednym z częstszych objawów są bardzo obfite upławy, które mogą mieć nieprzyjemny zapach i zielonkawą barwę. Innym charakterystycznym objawem, który może świadczyć o obecności polipów endometrialnych, są krwawienia występujące poza miesiączką. Krwawienia mogą się pojawiać na przykład po stosunku seksualnym lub po badaniu ginekologicznym. Poza tym, krwawienia miesiączkowe są zwykle bardzo obfite. Czasami pojawia się również ropna wydzielina z pochwy, która jest spowodowana zakażeniem polipa.
Jeżeli polip jest duży, organizm traktuje go jak ciało obce i stara się go usunąć, w związku z czym mogą pojawiać się silne skurcze występujące w określonych odstępach czasu. W przypadku polipów uszypułowanych objawem może być również ból podczas stosunku spowodowany wypadaniem polipa poza jamę macicy. Jeśli polip endometrialny kształtuje się po okresie menopauzy choroba może nie dawać żadnych objawów. Taki stan jest o tyle groźny, że endometrium oraz polip nie ulegają comiesięcznemu złuszczaniu, co zwiększa ryzyko przemiany polipa w zmianę nowotworową. W niektórych przypadkach polipy nie dają żadnych objawów również u kobiet w wieku rozrodczym i są wykrywane podczas rutynowego badania ginekologicznego.
Jeżeli wystąpią jakiekolwiek objawy, które mogą świadczyć o obecności polipa endometrialnego, nie należy zwlekać z udaniem się do lekarza. Specjalista przeprowadzi wywiad lekarski, podczas którego określi objawy, jakie występują u pacjentki. Jeżeli ginekolog stwierdzi, że objawy mogą być spowodowane przez występowanie polipa endometrialnego, zaleci odpowiednie badania diagnostyczne. Podstawowe badania to histerosalpingografia oraz salpingografia. Są to badania obrazowe pozwalające na uwidocznienie jajowodów (salpingografia), a także jamy macicy (histerosalpingografia).
Czy usuwać polip endometrialny?
Sposób leczenia w dużej mierze zależy od stopnia zaawansowania choroby i ogólnego stanu zdrowia pacjentki. Jeżeli nie ma ku temu przeciwwskazań, stosuje się leczenie farmakologiczne z wykorzystaniem leków hormonalnych. W niektórych przypadkach, gdy u pacjentki nie można zastosować terapii hormonalnej lub polip jest zbyt duży, konieczne może się okazać usunięcie polipa. Najbardziej popularnym sposobem leczenia zabiegowego jest łyżeczkowanie macicy.
Innym sposobem na pozbycie się polipa jest jego ukręcenie. Zabieg ukręcenia wykonuje się, gdy polip jest umiejscowiony blisko ujścia szyjki macicy. Po usunięciu polipa zmianę oddaje się do badania histopatologicznego, które pozwala na wykluczenie nowotworowego charakteru zmiany. Jest to niezwykle ważne, ponieważ jeżeli zmiana ma charakter złośliwy należy podjąć dalszą diagnostykę i wdrożyć odpowiednie leczenie.
