Kość łódeczkowata znajduje się tuż u podstawy kciuka, w szeregu nadgarstka, który znajduje się bliżej przedramienia. Na pierwszy rzut oka nie sposób zauważyć, że jest uszkodzona, można to zobaczyć dopiero na prześwietleniu. Co gorsza, ból nie pojawia się wcale lub jest na tyle delikatny, że bardzo często chorzy bagatelizują problem i nie zgłaszają się do lekarza. Wyleczenia złamania w tym miejscu – wbrew pozorom – wcale nie jest łatwe.
Zbyt późne zgłoszenie się do lekarza może doprowadzić do rozwoju:
- stawu rzekomego (braku prawidłowego zrostu kości),
- jałowej martwicy kości (martwica tkanki kostnej na skutek zaburzeń ukrwienia),
- zmian zwyrodnieniowych (ścieranie tkanki chrzęstnej pokrywającej powierzchnie stawowe).
Jak dochodzi do uszkodzenia kości łódeczkowatej?
Kości łódeczkowata zazwyczaj łamie się podczas upadku, gdy poszkodowany spada lub próbuje się podeprzeć na wyprostowanym lub zgiętym grzbietowo nadgarstku. Przedramię jest wtedy ustawione w nawróceniu. Ryzyko złamania wzrasta u sportowców, zwłaszcza piłkarzy oraz u osób biegających. Do złamania kości łódeczkowatej bardzo często dochodzi podczas jazdy na nartach, któremu towarzyszy uszkodzenie kości przedramienia. Do najbardziej charakterystycznych objawów złamania kości łódeczkowatej należą:
- duża wrażliwość na dotyk i ból nadgarstka w okolicach kciuka,
- obrzęk, zaczerwienienie i zasinienie okolicy,
- tkliwość drugiej kości śródręcza,
- bolesne odwracanie przedramienia,
- ograniczenie ruchów nadgarstka, bolesny chwyt i ruchy manualne ręki.
Tego typu dolegliwości mogą sugerować bardzo różne problemy zdrowotne, dlatego jeśli lekarz będzie podejrzewał złamanie kości łódeczkowatej w pierwszej kolejności zleci wykonanie prześwietlenia (czasem konieczne wykonanie kilku zdjęć z różnych stron, ponieważ kość jest mała i trudno dostrzec jej uszkodzenie). Przy stawianiu diagnozy powinno także pomóc badanie przedmiotowe nadgarstka, tj. testy uciskowe, porównanie jego pracy ze zdrowym nadgarstkiem. W niektórych przypadkach konieczne może być wykonanie rezonansu magnetycznego lub scyntygrafii kości.
Jak leczyć złamanie kości łódeczkowatej?
Sposób leczenia złamania kości łódeczkowatej zależy przede wszystkim od rodzaju i skali uszkodzenia. W większości przypadków konieczne jest unieruchomienie ręki, tj. wsadzenie jej w opatrunek gipsowy na 6 do 10 tygodni.
Jeśli doszło do złamania z przemieszczeniem lub wystąpiło inne, dodatkowe uszkodzenie tkanek miękkich, np. kiedy odczuwalna jest niestabilność nadgarstka, konieczny jest zabieg operacyjny. W czasie operacji fragmenty kości łączy się ze sobą i stabilizuje z pomocą specjalnej śruby. Zabieg jest konieczny także w przypadku, gdy mimo unieruchomienia kości nie zaczęły się zrastać. W niektórych przypadkach konieczne jest odtworzenie uszkodzonej struktury i przeszczepienie fragmentu kości.
Rehabilitacja po złamaniu kości łódeczkowatej
Pacjencji z tego rodzaju złamaniami, po zdjęciu unieruchomienia, muszą przejść rehabilitację. Początkowo zaleca się oszczędzanie ręki i unikanie ruchów, które mogą nasilać ból. Z czasem chorym zaleca się wykonywanie prostych ćwiczeń manualnych, które przyspieszą i wzmocnia mięśnie. Pomocne w powrocie do zdrowia będą także zabiegi fizjoterapeutyczne (elektroterapia, pole magnetyczne, laseroterapia, ultradźwięki, kąpiel wirowa chorej ręki) oraz masaż poprzeczny, który przyspiesza przebudowę tkanek, rozluźnia, poprawia ukrwienie i odżywienie.
Czasem pacjentom poleca się stosowanie specjalnych plastrów, które przyśpieszają gojenie, polepszą stabilizację oraz odciążą chory staw. Bardzo ważnym elementem powrotu do zdrowia jest odpowiednia dieta. Muszą się w niej znaleźć produkty bogate w związki oraz witaminy, których potrzebują kości do prawidłowego wzrostu, tj. białko, wapń i witaminę D.
W razie napadów bólu zaleca się stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
To również może cię zainteresować:
