Fragmin to farmaceutyk o szerokim działaniu przeciwzakrzepowym. Sprawdza się w leczeniu zakrzepicy żył głębokich. Stosowany jest także przez pacjentów przed operacją, u których może pojawić się groźny dla życia i zdrowia zakrzep. Przyjmują również pacjenci z niestabilną chorobą wieńcową oraz ci, który wymagającym stałego dializowania.
Lek najczęściej występuje w formie ampułkostrzykawek, w jego składzie znajduje się:
- 1 ampułko-strzykawka 0,2 ml zawiera 2 500 j.m. anty-Xa lub 5 000 j.m. anty-Xa dalteparyny sodowej;
- 1 ampułko-strzykawka 0,3 ml, 0,4 ml, 0,5 ml, 0,6 ml lub 0,72 ml zawiera odpowiednio: 7 500 j.m. anty-Xa, 10 000 j.m. anty-Xa, 12 500 j.m. anty-Xa, 15 000 j.m. anty-Xa lub 18 000 j.m. anty-Xa dalteparyny sodowej;
- 1 amp. 1 ml lub 1 amp. 4 ml zawiera 10 000 j.m. anty-Xa dalteparyny sodowej.
Fragmin – jak jest przyjmowany?
Fragmin najczęściej występuje w postaci ampułkostrzykawek. Zazwyczaj należy podawać go podskórnie, nie domięśniowo, aplikowany jest pod skórę na brzuchu lub na pośladkach. Schemat dawkowania oraz częstotliwość wstrzyknięć ustala lekarz.
Fragmin – działania niepożądane
U osób przyjmujących lek mogą wystąpić działania niepożądane. Najczęściej jednak ograniczają się one do zmian skórnych, powstałych w miejscu aplikacji leku. Najczęściej u pacjentów obserwuje się:
- krwiaki lub zaczerwienienia w miejscu podania,
- uczucie pieczenia,
- skórne reakcje alergiczne,
- martwica skóry w miejscu podania.
U części chorych mogą wystąpić zaburzenia funkcji wątroby oraz spadek liczby płytek krwi. W sytuacji, gdy przyjmowanie farmaceutyku wywoła inne zmiany należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem.
Jeśli lek jest przyjmowany prawidłowo i zgodnie z zaleceniem nie powinien wpływać na zdolności motoryczne oraz wywoływać zaburzeń psychicznych. W trakcie przyjmowania środka nie ma przeciwwskazań do prowadzenia pojazdów czy obsługi maszyn.
Pacjenci, którym lekarz przepisał lek, przed jego zażyciem muszą poinformować lekarza, jeśli dotyczy ich:
- nadwrażliwość na sól sodową dalteparyny lub inną heparynę drobonocząsteczkową lub heparynę niefrakcjonowaną,
- potwierdzona lub podejrzewana małopłytkowość poheparynową,
- czynne krwawienie (np. z przewodu pokarmowego),
- bakteryjne zapalenie wsierdzia,
- niedawno przebyte urazy lub zabiegi chirurgiczne w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, oczu i/lub uszu.
Lekarz powinien także znać nazwy przyjmowanych obecnie przez chorego leków, zwłaszcza jeśli są to preparaty (dotyczy to także tych przyjmowanych bez recepty):
- wpływające na krzepnięcie krwi (np. leki trombolityczne),
- inne leki przeciwzakrzepowe,
- niesterydowe leki przweciwzapalne,
- leki hamujące czynność płytek krwi (leki te mogą nasilać działanie soli sodowej dalteparyny).
Kobiety powinny poinformować lekarza o tym, że są lub podejrzewają, że mogą być w ciąży lub są w trakcie karmienia piersią, ponieważ w takich przypadkach o tym, czy lek będzie bezpieczny zarówno dla kobiety, jak i dla dziecka zdecydować może tylko specjalista.
Każdy pacjent musi pamiętać, że aby lek zadziałał, musi być przyjmowany zgodnie z zaleceniami lekarza lub jeśli ten nie podał schematu leczenia, należy trzymać się opisu producenta zawartego w ulotce dołączonej do opakowania.
Nie należy także stosować leku po terminie jego przydatności. Dodatkowo lek powinien być przechowywany w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie można go podawać komuś innemu bez konsultacji z lekarzem.
To również może cię zainteresować:
