Angina Prinzmetala (dławica odmienna, dławica naczynioskurczowa) - charakterystyka choroby
Łacińska nazwa schorzenia brzmi angina vasospatica lub angina Prinzmetali. Chorobę po raz pierwszy opisano w 1959 roku. Objawia się nagłym bólem w klatce piersiowej (tzw. ból dławicowy), trwającym nawet kilkadziesiąt minut, czasem nawet dłużej. Ból może nie być sprowokowany niczym szczególnym, zdarza się jednak, że pojawia się po większym wysiłku.
Bezpośrednim powodem jest lokalny skurcz tętnicy wieńcowej, co powoduje w efekcie niedokrwienie serca. To stan groźny dla chorego i w razie tzw. bólu spoczynkowego w klatce piersiowej należy natychmiast zasięgnąć porady lekarskiej, a najlepiej wezwać pogotowie.
Dlaczego dochodzi do miejscowego skurczu tętnicy wieńcowej? Może to być skutek zażycia pewnych leków (beta-blokery stosowane w chorobie wieńcowej), ale też przyjęcia amfetaminy lub kokainy, a także nadużycia alkoholu.
W przypadku anginy Prinzmetala obserwuje się u pacjentów uniesienie tzw. odcinka ST w elektrokardiogramie (EKG), co przypomina obraz przy zawale serca. W przypadku typowej choroby niedokrwiennej serca jest bowiem odwrotnie, odcinek ST pozostaje obniżony. Koronografia natomiast wykazuje skurcz tętnicy wieńcowej.
Niemniej jednak w tym przypadku chorzy rzadko zapadają na zawał serca. Dolegliwości mają tendencję do nawrotów. Często też to schorzenie pojawia się razem z zespołem Raynaouda (choroba, której towarzyszy napadowy skurcz tętnic w obrębie rąk i rzadziej też stóp), migreną lub astmą aspirynową (choroba układu oddechowego nasilana przez aspirynę, jedna z postaci astmy). Angina Prinzmetala dotyka zwykle osoby młodsze niż średnia wieku w przypadku typowej choroby niedokrwiennej serca. Czynnikiem ryzyka jest też palenie papierosów.
Angina Prinzmetala (dławica odmienna, dławica naczynioskurczowa) - leczenie
Choroba wymaga stałego przyjmowania leków. Ma też dobre rokowania, jeżeli tylko pacjent nie ma chorób współistniejących, takich jak miażdżyca tętnic wieńcowych, a podczas ataku choroby nie doszło do migotania komór.
Pierwsza zasada w leczeniu to wyeliminowanie przyczyn choroby i zmiana trybu życia (np. rzucenie papierosów itd.). Lekarz przepisuje pacjentowi odpowiednie leki w zależności od oceny stanu pacjenta, przy czym zwykle odstawia się beta-blokery, które odpowiadają za skurcz naczynia krwionośnego. Może też być potrzebne wprowadzenie stendu lub inne metody inwazyjne.
Aby zapobiegać tej chorobie należy prowadzić zdrowy tryb życia, pilnować prawidłowej masy ciała, stosować racjonalną dietę. I koniecznie rzucić używki.
