Podłoże występowania hemolizy może być różne. Wyodrębnia się dwa rodzaje choroby:
Oprócz rozróżnienia ze względu na przyczynę choroby, hemolizę dzieli się ze względu na to, gdzie następuje rozpad krwinek. Biorąc pod uwagę to kryterium rozróżnia się hemolizę wewnątrznaczyniową (rozpad krwinek następuje w naczyniu) oraz zewnątrznaczyniową (rozpad następuje w układzie siateczkowo-nabłonkowym). Hemoliza wewnątrznaczyniowa występuje zazwyczaj na skutek zewnętrznych czynników, na przykład poważnych oparzeń, urazów, reakcji organizmu na przetaczanie krwi lub infekcji. Zewnątrznaczyniowa forma hemolizy jest powodowana przez wady budowy czerwonych krwinek, choroby wątroby oraz reakcje immunologiczne.
Hemoliza często daje objawy przypominające objawy niedokrwistości, wśród których są przede wszystkim:
Jeśli hemoliza ma łagodny przebieg, jej objawy mogą być niezauważalne. Co więcej, w przypadku długotrwałych nieprawidłowości, organizm może przystosować się do takiego stanu albo objawy mogą wystąpić po pewnym czasie od początku choroby.
Czasami powikłaniami związanymi z wrodzoną formą choroby są kamica nerkowa, a także zaburzenia rozwoju kości. Niektóre formy schorzenia wywołują silne bóle pleców, bóle brzucha, bóle kończyn, podwyższenie temperatury ciała oraz dreszcze. Choroba może objawiać się również żółtaczką, która pojawia się na skutek uwalniania bilirubiny. W niektórych przypadkach nieleczona hemoliza może prowadzić do niewydolności nerek.
Hemoliza może zostać wykryta w badaniach laboratoryjnych krwi. Przede wszystkim notuje się hiperbilirubinemię, czyli podwyższenie poziomu bilirubiny w surowicy krwi. Jeżeli sygnał o chorobie dotarł do szpiku kostnego i organizm zwiększył produkcję nowych czerwonych krwinek w wynikach krwi widoczne jest również podwyższenie poziomu retikulocytów, czyli niedojrzałych form czerwonych krwinek. Na zaawansowanym stadium choroby w badaniach laboratoryjnych stwierdza się także spadek stężenia haptoglobiny. Oprócz badania krwi przeprowadza się badanie moczu, badanie szpiku kostnego albo badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej.
Po zdiagnozowaniu hemolizy oraz jej przyczyn przechodzi się do leczenia, które może przybierać różne formy w zależności od tego, jakie podłoże ma choroba. Niektóre formy hemolizy leczy się cynkiem oraz witaminą C. W przypadku tak zwanej napadowej zimnej hemoglobinurii zaleca się unikanie zimna, czasami dodatkowo stosuje się glikortykosteroidy. Z kolei, jeśli hemoliza jest wrodzona i jest wywoływana przez przyczyny autoimmunologiczne, choremu podaje się leki immunopresyjne. We wrodzonej formie hemolizy czasami stosuje się suplementację kwasem foliowym oraz żelazem. U pacjentów, u których występuje znacząca niedokrwistość czasami przeprowadza się przetaczanie krwi.