Leki immunosupresyjne prowadzą do przejściowego lub stałego obniżenia odporności organizm, czyli tzw. immunosupresji. Mimo że sposobów na wyłączenie układu odpornościowego jest kilka (np. usunięcie grasicy, która odpowiada za produkcję przeciwciał lub wprowadzenie radioterapii), to jedynie immunosupresję stosuje się jako element profilaktyki lub formę leczenia. Taki sposób walki z chorobą to immunoterapia.
Ale nie ogranicza się ona tylko do osłabiania odporności. W niektórych przypadkach pomaga pobudzić układ odpornościowy do pracy (tzw. immunostymulacja) lub całkowicie go odbudować (tzw. immunorekonstrukcja).
Leki immunosupresyjne podaje się sytuacji, gdy konieczne jest w osłabienie procesów obronnych organizmu, czyli wyłącznie układu odpornościowego. To jak silna, rozległa i długotrwała ma być immunosupresja zależy od rodzaju schorzenia oraz stanu pacjenta. Pod uwagę brane są także dojrzałość immunologiczna, rodzaj i ilości antygenu, dawki i częstości podań leku immunosupresyjnego oraz rodzaju odpowiedzi immunologicznej.
Do grupy najczęściej stosowanych leków immunosupresyjnych należą:
Kiedy pacjent dostaje nowy organ, jego organizm widzi w nim zagrożenie i zaczyna go zwalczać. Aby powstrzymać ten proces i nie dopuścić do odrzucenia przeszczepu osobom po tego rodzaju operacjach podaje się właśnie lekki immunosupresyjne. Osłabiają one odporność i pozwalają, aby nowy organ mógł się przyjąć i zaczął pracować.
Dodatkowo równocześnie z immunosupresją, podaje się inne leki. Ich działanie, rodzaj oraz dawkowanie zależy od przeszczepianego narządu, stopnia ryzyka immunologicznego, nasilenia zaburzeń metabolicznych, obecności schorzeń współistniejących oraz czynności przeszczepu.
Jeśli chory dobrze reaguje na leczenie i organ zaczyna pracować jak należy dawka leku immunosupresyjnego stopniowo jest zmniejsza. Bardzo często osoby po przeszczepach, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo odrzucenia przez organizm narządu zmuszeni są przyjmować leki, ale w dużo mniejszej dawce, praktycznie do końca życia. Zazwyczaj przyjmowanie przez chorego środków o działaniu immunosupresyjnym jest konieczne od momentu przeszczepienia narządu do czasu ustania jego funkcji.
Choroby autoimmunologiczne (nazywane także chorobami autoagresji) to schorzenia, w których, bardzo często, z nie do końca znanego powodu, układ odpornościowy traktuje organizm jak wroga i zaczyna go atakować, co prowadzi do trwałych, często nieodwracalnych uszkodzeń. W tym przypadku leki immunosupresyjne hamują ten proces. Taka forma leczenia stosowana jest u osób z:
Mimo że ten rodzaj terapii zazwyczaj okazuje się bardzo skuteczny, to niestety i przyjmowanie może wywoływać skutki uboczne. Do najczęściej występujących należą:
To również może cię zainteresować: