Bakteriemia i sepsa (posocznica). Co je różni?

Bakteriemia, podobnie jak sepsa, wiąże się z zakażeniem krwi bakteriami. Tych dwóch pojęć nie należy jednak ze sobą mylić. Bakteriemia zwykle przebiega bezobjawowo i nie jest groźna, natomiast sepsa (posocznica) zawsze wymaga natychmiastowego leczenia, może skutkować śmiercią.

Dołącz do Zdrowia na Facebooku!

Bakteriemia: co to jest?

O bakteriemii mówimy wtedy, gdy we krwi pojawią się bakterie. Zdrowy organizm pozbywa się ich w kilka godzin - jeśli coś pójdzie nie tak, nie jest w stanie tego zrobić. Bakterie przenikają do krwiobiegu przez ściany jelit, drogi oddechowe, migdałki, uszkodzoną skórę i śluzówkę. Bakteriemia zwykle nie wywołuje żadnej widocznej reakcji organizmu, najczęściej jest krótkotrwała. Stwierdza się ją na podstawie bakteriologicznego badania krwi. Jeśli odporność organizmu jest odpowiednia, bakteriemia ustanie. Jeżeli nie, może się rozwinąć w coś poważniejszego, na przykład sepsę (posocznicę).

> Zobacz także: Gorzki lek najlepiej leczy? Skądże! Wzmacniaj odporność z przyjemnością

Sepsa: co to jest?

Sepsa, zwana także posocznicą, to nie choroba, lecz odpowiedź organizmu na zakażenie, zespół ogólnoustrojowej reakcji zapalnej (SIRS). Sepsę może spowodować zakażenie bakteriami (na przykład gronkowcami, paciorkowcami czy HIB), wirusami albo grzybami; czasem posocznicę powodują bakterie, które zwykle są niegroźne, ale niespodziewanie atakują, gdy obniża nam się odporność. Patogenne czynniki, które nie napotykają żadnych przeszkód, krążą po organizmie przez krwiobieg i atakują kolejne narządy. Posocznicy nie powinni obawiać się ludzie zdrowi. Atakuje ona najczęściej osoby przewlekle chore, cierpiące na różne zapalenia, ze zmniejszoną odpornością, po operacjach.

Pierwsze objawy sepsy nie są charakterystyczne. Przypominają grypę (wysoka gorączka, ból gardła, ból mięśni, ogólne osłabienie), mogą też dawać zupełnie inne symptomy - niską temperaturę ciała, duszności, obniżone ciśnienie krwi. We krwi rośnie liczba leukocytów. W miarę rozwoju zakażenia może wystąpić niewydolność nerek, wysypka krwotoczna, światłowstręt, zatrzymanie moczu czy nadmierne pocenie się i dreszcze. Sepsa potrafi wywołać także niewydolność oddechową, zaburzyć krzepliwość i uszkodzić wątrobę. Postępuje bardzo szybko. Może dojść do wstrząsu septycznego, czyli nagłego spadku ciśnienia i niedotlenienia narządów.

Sepsa musi być leczona szpitalnie, najczęściej na oddziałach intensywnej terapii. Chorym podaje się antybiotyki, które mają dotrzeć do źródła zakażenia i je usunąć. W zależności od źródła zakażenia stosowane są różne środki zaradcze. Więcej o sepsie dowiesz się stąd.

Bakteriemia: choroby

Bakteriemię często stwierdza się po usunięciu migdałków, zęba lub pojawieniu się choroby zakaźnej. Występuje również przy zatruciu jadem kiełbasianym, salmonellozie, brucelozie i tyfusie. Krew pod kątem występowania bakteriemii zwykle bada się w następujących przypadkach:

• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych,
• zapalenie układu moczowo-płciowego,
• zapalenie kości,
• ropne zapalenie stawów,
• zapalenie płuc,
• zapalenie wsierdzia,
• ogólny ciężki stan pacjenta,
• zabiegi okolic jamy brzusznej,
• zabiegi okolic ginekologicznych,
• powikłania po operacjach,
• niewyjaśniona gorączka,
• nagłe pogorszenie zdrowia.

Na sobie i w sobie masz 2 kg bakterii! Czy jest się czego bać?