Większość gatunków powstaje w wyniku przetworzenia ziaren zbóż: jęczmienia, prosa, pszenicy. Natomiast kasza gryczana, uznawana za najzdrowszą, wytwarzana jest z nasion rośliny zwanej gryką. Wszystkie kasze produkowane są podobnie. Ziarna lub nasiona są w przypadku kasz gruboziarnistych (gryczana, jaglana, pęczak) polerowane, a w przypadku drobniejszych gatunków, takich jak np. mazurska, wiejska, perłowa, krakowska - ponadto łamane (czyli fachowo - śrutowane). Z najdrobniej zmielonych ziaren otrzymuje się kaszkę manną i kukurydzianą. Kiedy kasze poddane zostaną tzw. gnieceniu, powstaje produkt popularnie nazywany płatkami, wśród których prym od lat wiodą płatki owsiane.
Zachowują one wszystkie wartości odżywcze ziaren i nasion, z których pochodzą. Im mniej kasze zostaną przetworzone, tym są zdrowsze. Dieta bogata w te produky dostarczy nam znacznych ilości skrobi, błonnika i witamin, szczególnie tych z grupy B, a także cennych pierwiastków mineralnych: magnezu, wapnia, żelaza czy fosforu. Są też źródłem białka, tym bogatszym, im grubsza jest kasza. Kasze gruboziarniste wskazane są też dla osób cierpiących na zaparcia, hemoroidy oraz polipy jelita grubego.
Jedząc w trakcie jednego posiłku kaszę zawierającą białko roślinne oraz produkty z białkiem zwierzęcym, dostarczamy organizmowi pełny zestaw aminokwasów, dzięki którym białko może być w pełni wykorzystane przez organizm. Niektóre z aminokwasów występują bowiem jedynie w produktach pochodzenia zwierzęcego.
Kasze jęczmienne, np. mazurska, wiejska, pęczak, są cennym źródłem niacyny, czyli witaminy PP, która ma duży wpływ na kondycję skóry, działa również krwiotwórczo. Kaszom z jęczmienia nie brak także witamin z grupy B, chociaż mają ich znacznie mniej niż kasza gryczana. Zjadając porcję krupniku, dostarczymy organizmowi także żelaza i potasu. Największą jednak zaletą kasz jęczmiennych jest bogactwo tzw. rozpuszczalnego błonnika, który przyczynia się do obniżenia ilości cholesterolu we krwi. Ze wszystkich zbóż tylko jęczmień i owies zawierają ten typ błonnika (chodzi zwłaszcza o tzw. beta-glukany o wyjątkowych właściwościach obniżania poziomu cukru i cholesterolu we krwi). Najbogatszym źródłem tych substancji jest pęczak.
Tak. Pszenicznym przysmakiem jest kuskus, uznany za narodową potrawę krajów Maghrebu (Tunezja, Algieria, Maroko). Kuskus to nic innego jak grysik pszenny obtaczany w mące lub w nieco grubszym grysiku. W naszych sklepach dostępny jest kuskus błyskawiczny, którego nie trzeba już gotować, wystarczy tylko zalać go wrzątkiem. Z pszenicy wytwarzana jest też aromatyczna kaszka boulghur. Zarówno kuskus, jak i boulghur mogą być wykorzystywane do przyrządzania zapiekanek, deserów, jako dodatek do mięs, a także składnik sałatek.
Nie wszystkie. Znanym zbożem bezglutenowym, a więc zalecanym w diecie osób chorych na celiakię, jest kukurydza. Także kaszka i mąka kukurydziana nie mają tego alergenu. Jednak w trakcie procesu rozdrabniania ziarna produkty te tracą większość witamin i składników mineralnych. Bardziej wartościowa jest kasza jaglana, pochodząca z niezawierającego glutenu prosa. Nie uczula i jest stawiana na drugim miejscu po kaszy gryczanej pod względem wartości odżywczych. Jest lekkostrawna, zawiera dużo białka, a mało skrobi. Spośród innych kasz wyróżnia się też sporą zawartością krzemu, którego niedobór odbija się na urodzie włosów, skóry oraz paznokci.
Tak, dzięki dużej zawartości magnezu w zestawieniu z ułatwiającymi jego przyswajanie fosforem i wapniem. W 10 dag suchej, prażonej kaszy jest go 218 mg. Kasza ta jest cennym źródłem rutyny wzmacniającej naczynia krwionośne. Dlatego powinni ją często jadać wszyscy cierpiący na żylaki i hemoroidy. Rutyna ułatwia wchłanianie witaminy C, chroniącej przed infekcjami. Ze wszystkich kasz, gryczana jest najbogatsza w witaminy z grupy B. Ich deficyt odbija się na systemie nerwowym.