Odczyn Biernackiego, nazywany też opadem Biernackiego to wskaźnik oceniający szybkość z jaką opadają erytrocyty, czyli czerwone krwinki w określonej jednostce czasu. Najczęściej wynik podaje się po jednej lub dwóch godzinach. Materiał do badania, podobnie jak przy tradycyjnej morfologii, pobiera się z żyły łokciowej. Następnie umieszczany jest w próbówce wypełnionej cytrynianem sodu. Szybkość z jaką opadają krwinki zależna jest przede wszystkim od wieku. Prawidłowa wartość wskaźnika nie powinna być większa od:
- u noworodka: 0-2 mm/h
- u niemowląt (do 6 miesięcy): 12-17mm/h
- u kobiet do 60 lat: poniżej 12 mm/h; powyżej 60 lat: poniżej 20mm/h
- u mężczyzn do 60 lat: poniżej 8 mm/h, powyżej 60 lat: poniżej 15 mm/h
Przy porównywaniu wyników należy pamiętać, że laboratoria wykonujące badania stosują różne odczynniki oraz jednostki, dlatego podane normy mogą różnić się między sobą (wartość podana na wydruku badania to norma obowiązująca w danym laboratorium).
Znaczne przekroczenie dopuszczalnych norm może mieć różne przyczyny. Najczęściej pojawia się u pacjentów z ostrymi lub przewlekłymi stanami zapalnymi (np. reumatoidalne zapalenie stawów ), chorobach tarczycy
(zarówno przy niedoczynności, jak i nadczynności). Często towarzyszy ziarnicy złośliwej, szpiczakowi mnogiemu, wstrząsowi, zespołowi nadnerczy lub stosowaniu niektórych leków. Jednak nie w każdym przypadku wzrost wskaźnika OB. oznacza chorobę. Podwyższone OB. występuje u kobiet w ciąży, przy antykoncepcji hormonalnej oraz w podczas miesiączki.
Obniżona wartość OB. najczęściej ma związek z niedokrwistością wtórną lub pierwotną, przewlekłą niewydolnością krążenia, alergią oraz przy niedoborze fibrynogenu, czyli białka obecnego w osoczu krwi.
Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza