Podwyższony fibrynogen - jakie są normy w badaniu fibrynogenu?

Badanie fibrynogenu w osoczu to jedna z najważniejszych analiz przy ocenie układu krzepnięcia. Fibrynogen jest bowiem zaangażowany w ostatnią fazę tego procesu. Z białka fibrylarnego przechodzi w fibrynę, która to z kolei jest składnikiem skrzepu krwi. Badanie fibrynogenu ma zastosowanie m.in. w diagnozowaniu zespołu rozsianego wewnątrznaczyniowego wykrzepiania. Podwyższony fibrynogen to objaw ciężkich chorób i infekcji - wskaźnik należy bowiem do białek ostrej fazy.

Fibrynogen - co to jest?

Fibrynogen to białko osocza, które bierze udział w procesie krzepnięcia krwi. Jego produkcja odbywa się w wątrobie. W trakcie wytwarzania skrzepu zmienia się do postaci fibrylarnej - innymi słowy, gdy trzeba może połączyć się z innymi cząstkami i stworzyć łańcuch.

Jeżeli konieczne jest uruchomienie układu krzepnięcia, dochodzi do aktywowania różnych czynników krzepnięcia. Jednym z najważniejszych jest trombina. To ona przekształca pojedyncze cząsteczki fibrynogenu w łańcuch stanowiący budulec skrzepu. Fibrynogen, który z postaci rozproszonej przemienił się w sieć, jest określany mianem fibryny.

Fibrynogen - norma

  • Norma w badaniu biochemicznym dla fibrynogenu wynosi: 200-500 mg/dl, czyli 2-5 g/l.
  • Niektóre laboratoria przyjmują jednak inny wskaźnik: 1,5-4,0 g/l.

Co oznacza podwyższony fibrynogen?

Podwyższony fibrynogen jest typowy przy ciężkich chorobach i infekcjach. Dzieje się tak, ponieważ w stanach zagrożenia organizm wzmaga produkcję wszystkich białek ostrej fazy. Do stanów tego typu zalicza się przebieg m.in. chorób zapalnych, chorób nowotworowych, stanów pooperacyjnych, oparzeń, zaburzeń metabolizmu węglowodanowego (w tym cukrzycy), nieprawidłowo leczonego nadciśnienia tętniczego.

Ze względu na to, że część z tych chorób można relatywnie szybko wyleczyć, nie należy przejmować się każdym epizodem podwyższonej normy fibrynogenu. Często przekroczenie norm jest obserwowalne u kobiet miesiączkujących i ciężarnych.

Niepokojący jest jednak stan, gdy podwyższony fibrynogen utrzymuje się przez dłuższy czas. Tego typu objaw może wskazywać na rozwijające się choroby, w tym: układu sercowo-naczyniowego, na tle nerwowym lub nowotworowe (białaczka, rak oskrzela, ziarnica złośliwa).

Obniżony poziom fibrynogenu

Zwykle obniżone wartości fibrynogenu są spowodowane zaburzeniami syntezy białka w wątrobie. Może się tak zdarzyć w przebiegu: zatrucia, leczenia asparaginazą, zapaleń wątroby, marskości wątroby. Do innych przyczyn zbyt niskiego poziomu wskaźnika we krwi można zaliczyć wrodzone afibrynogemie (oraz dys- i hipogemie). Wówczas organizm co prawda wytwarza białka, ale mają one zmniejszoną aktywność.

Obniżony fibrynogen jest cechą fizjologiczną u noworodków, które nie potrafią jeszcze wytwarzać go zbyt dużo.

Co oczywiste, fibrynogenu jest mniej po poważnych krwawieniach. Wówczas organizm zużywa swoje zapasy.

To także może cię zainteresować:

Więcej o: