Wartość hematokrytu , czyli stosunku objętości skoagulowanych erytrocytów do objętości całej krwi, najczęściej podawana jest w procentach lub ułamkach. Materiał potrzebny do wykonania badania HCT pobiera się z żyły łokciowej, opuszków palców lub, tak jak w przypadku noworodków, z pięty. Oznaczenie hematokrytu można wykonać na dwa sposoby - mikroskopowo lub mikrohematokrytowo (poprzez wirowanie krwi w skalibrowanej kapilarze).
Poziom hematokrytu jest ściśle związany z wiekiem oraz płcią badanego. Prawidłowa wartość hematokrytu nie powinna przekraczać:
- u noworodków: 48-69 proc.
- u dzieci między 6-12 rokiem życia: 35-45 proc.
- u dziewczynek między 13-18. rokiem życia: 36-46 proc.
- u chłopców między 13-18 rokiem życia: 37-49 proc.
- u dorosłych kobiet: 36-46 proc.
- u dorosłych mężczyzn: 41-53 proc.
Przy porównywaniu wyników należy pamiętać, że laboratoria wykonujące badania stosują różne odczynniki oraz jednostki, dlatego podane normy mogą różnić się między sobą (wartość podana na wydruku badania to norma obowiązująca w danym laboratorium).
Znaczny wzrost hematokrytu najczęściej ma związek z:
- niedokrwistością wtórną wywołaną chorobą nowotworową, przewlekłą chorobą płuc lub przebywaniem na dużych wysokościach
- niedokrwistością pierwotną (tzw. czerwienica prawdziwa)
- oparzeniem, stanem zapalnym
- ostrą biegunką, wymiotami, moczówką prostą lub nadmiernym poceniem
Obniżony hematokryt może być wywołany:
- ostrym krwotokiem
- niedokrwistością związaną z niedoborem żelaza
- nieprawidłowym poziomem witamin i minerałów
- chorobą wątroby (marskość wątroby), szpiku kostnego lub nowotworem
Spadek hematokrytu pojawia się na skutek przewodnienia lub u kobiet w ciąży.
Chcesz się dowiedzieć więcej, coś Cię niepokoi, zapytaj lekarza