Szczury – dlaczego stanowią zagrożenie dla ludzi?
Gryzonie zamieszkujące miasta mogą przenosić wiele chorób, którymi zarażają się ludzie. Wśród tych chorób są między innymi:
- Gorączka krwotoczna z zespołem nerkowym – jest chorobą wirusową przenoszoną przez szczurze odchody, objawiającą się wysoką temperaturą ciała oraz ostrą niewydolnością nerek. Choroba może prowadzić nawet do śmierci, a pacjenci, którzy zostali wyleczeni często cierpią na zaburzenia odporności.
- Histoplazmoza – jest wywoływana przez grzyby pojawiające się w odchodach gryzoni, a do zakażenia dochodzi na skutek wdychania zanieczyszczonego powietrza. Objawy charakterystyczne dla tej choroby to silny kaszel, gorączka, a czasami również bóle w klatce piersiowej. Nieleczona histoplazmoza może prowadzić do śmierci.
- Choroba Weila – jest przenoszona przez mocz gryzoni. Do zakażenia może dojść na przykład podczas kąpieli w wodach, które zostały zanieczyszczone przez szczurze odchody. Choroba objawia się bólami mięśni, gorączką oraz dreszczami. W skrajnych przypadkach prowadzi do uszkodzenia wątroby i nerek.
- Szczurza gorączka - jest wywoływana przez śrubowca małego, który występuje w układzie oddechowym szczurów. Do zakażenia dochodzi poprzez ugryzienie, spożycie jedzenia zarażonego śrubowcem lub po zainfekowaniu rany. Najczęściej występujące objawy to wysypka w postaci plamisto-grudkowej, zapalenie stawów oraz wysoka gorączka. Często choroba ma charakter nawracający, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do śmierci.
- Tyfus plamisty – jest wywoływany przez bakterie, które przenoszone są przez zarażone od szczurów pchły. Choroba objawia się ogólnym osłabieniem, wysoką gorączką, utratą wagi oraz występowaniem na skórze wysypki. W przypadku zaniedbania leczenia choroba prowadzi do śmierci.
Szczury stanowią poważne zagrożenie dla ludzi, szczególnie w dużych miastach, gdzie żyją najchętniej i najszybciej się rozprzestrzeniają. Są to zwierzęta niezwykle inteligentne. Niełatwo je otruć klasycznymi trutkami, ponieważ zazwyczaj, gdy rodzina szczurów znajdzie nowy pokarm, nie od razu jest on zjadany przez całe stado. Najpierw je najmłodszy lub najsłabszy osobnik, który testuje pożywienie. Dopiero, gdy reszta stada zauważy, że osobnikowi temu pokarm nie zaszkodził, do jedzenia przystępują wszystkie szczury. Gryzonie te łatwo dostosowują się do panujących warunków, mogą żyć w norach, kanałach, piwnicach, a nawet w śmietnikach i w kanalizacji. Poza tym, szczury bardzo szybko się rozmnażają. Zwierzęta te osiągają dojrzałość płciową i gotowość do rozmnażania się już w wieku około 5 tygodni. Jeden miot może składać się nawet z kilkudziesięciu młodych osobników, a samica jest w stanie wydawać kolejne mioty praktycznie bez żadnej przerwy.
Jak walczyć ze szczurami?
Walka ze szczurami jest długa i trudna, ponieważ gryzonie te naprawdę trudno wytępić z okolic, w których zamieszkują ludzie. Żeby nie dopuścić do rozprzestrzeniania się szczurów, należy przestrzegać kilku podstawowych zasad. Przede wszystkim, nie należy wyrzucać resztek jedzenia do przydomowych ogródków oraz parków. Odpady spożywcze to doskonałe pożywienie dla szczurów, dlatego należy je wyrzucać wyłącznie do zamykanych śmietników. Resztek nie można wrzucać również do ubikacji, ponieważ przedostają się stamtąd do kanalizacji, która jest coraz częściej zamieszkiwana przez gryzonie.
Jeżeli zauważy się, że w okolicy domu zasiedliły się szczury należy wyłożyć specjalną truciznę na gryzonie. W tym przypadku należy bezwzględnie stosować się do zaleceń producenta i zachować przy tym bezpieczeństwo. Przynęty z trucizną należy odpowiednio zakrywać, tak aby nie dostały się do nich inne zwierzęta, na przykład dziko żyjące koty. Trutki nie należy dotykać nieosłoniętymi dłońmi, a po wyłożeniu preparatu ręce należy dokładnie umyć. Martwe szczury należy regularnie usuwać.
