Dołącz do Zdrowia na Facebooku!
Rurka intubacyjna może być wprowadzona przez nos lub usta. Jej długość nie przekracza 20 centymetrów, zaś wielkość dobierana jest do płci oraz wieku pacjenta. Umieszczenie rurki w tchawicy umożliwia podłączenie respiratora, usunięcie zalegającej w niej wydzieliny lub aplikację niektórych leków.
Jak wygląda intubacja?
Najczęściej rurka mająca udrożnić drogi oddechowe wprowadzana jest przez usta. Aby została umieszczona prawidłowo tj. w tchawicy, tuż poniżej strun głosowych wykorzystuje się laryngoskop. Narzędzie pozwala odsłonić górną część tchawicy oraz podtrzymuje opadający język.
Klasyczny laryngoskop zbudowany jest z dwóch części: łyżki oraz uchwytu. Pierwszy z nich zawiera źródło światła oraz pozwala ucisnąć na język i podciągnąć żuchwę do przodu. Uchwyt ułatwia trzymanie i zachowanie stabilności aparatu. Koniec prawidłowo umieszczonej rurki znajduje się powyżej rozwidlenia tchawicy. Gdy jest już ustabilizowana, do znajdującego się na powierzchni końca podłącza się respirator lub specjalny worek wentylacyjny służący do reanimowania nieprzytomnych pacjentów.
W zależności od uszkodzeń czy obrzęku wyróżnia się trzy stopnie trudności:
- intubacja łatwa - szpara głośni jest bardzo dobrze widoczna
- utrudniona - ściana głośni widoczna wraz z chrząstkami nalewkowatymi lub nagłośnia, którą można unieść
- trudna - podniesienie nagłośni nie jest możliwe, żadne struktury krtani nie są widoczne, zabieg bardzo często wymaga manewrów bez kontroli wzrokowej
Kiedy się ją wykonuje?
Sztuczna wentylacja to jeden z częściej wykonywanych zbiegów pozwalających udrożnić drogi oddechowe u nieprzytomnego pacjenta. Intubacja wykonywana jest również w wielu operacjach np. klatki piersiowe, tych które wymagają zapewnienia całkowitej drożności dróg oddechowych , a przede wszystkim w sytuacjach gdy konieczne jest jak najszybsze podłączenie chorego do respiratora.
Groźna intubacja?
Wprowadzenie rurki do tchawicy, choć jest zabiegiem ratującym życie może nieść za sobą pewne, na szczęście nie groźne, powikłania. Część pacjentów skarży się na ból gardła, chrypkę i kłopoty z przełykaniem. Czasem dochodzi do zranienia i uszkodzenia warg, zębów oraz strun głosowych. Niekiedy na skutek uszkodzenia błony śluzowej dochodzi do trwałego uszkodzenia tchawicy lub krtani.
