Kość strzałkowa noga - anatomia
Kość strzałkowa ma podobną budowę, co kość piszczelowa, ma tę samą długość i jest położona równolegle do piszczeli. W jej budowie wyróżnia się dwa końce - bliższy oraz dalszy. Bliższy koniec kości to tak zwana głowa strzałki, która pokryta jest powierzchnią stawową łączącą strzałkę z kością piszczelową poprzez staw piszczelowo-stawowy. W dolnej części kości znajduje się z kolei wycięcie strzałkowe. Można je wyczuć przez skórę jako zgrubienie umiejscowione po wewnętrznej stronie kostki. Kolejnymi elementami, które wyróżnia się w budowie tej kości są trzy powierzchnie oraz trzy brzegi występujące na trzonie kości.
Kość strzałkowa - ból
Kość strzałkowa jest położona płytko i nie jest silnie otoczona przez tkankę mięśniową oraz tłuszczową, w związku z czym jest narażona na urazy, takie jak złamania czy pęknięcia. Ryzyko urazów jest szczególnie wysokie w przypadku osób, które uprawiają sporty takie jak piłka nożna, lekkoatletyka lub bieganie. Do uszkodzenia strzałki może dojść także na skutek upadku z dużej wysokości na nogi, wypadku komunikacyjnego, a także zwichnięcia albo skręcenia okolicznych stawów. Prawdopodobieństwo uszkodzenia kości wzrasta w przypadku osób chorych na osteoporozę, czyli chorobę, w przebiegu której dochodzi do ubytku masy kostnej, a co za tym idzie kości stają się słabsze i są bardziej podatne na urazy. Złamanie może wystąpić także u osób, których kości są przeciążone, na przykład z powodu znacznej nadwagi.
Kość strzałkowa - złamanie
Objawy złamania strzałki są dość specyficzne, przez co diagnoza zwykle nie sprawia problemów. Najczęstsze objawy to:
- Silny ból (zarówno przy poruszaniu jak i w spoczynku),
- Obrzęk,
- Bladość albo zsinienie nogi.
Zwykle pacjent, u którego nastąpiło złamanie ma poważne problemy z poruszaniem kończyną. Złamanie kości strzałkowej zazwyczaj nie wiąże się z ryzykiem wystąpienia powikłań, ze względu na to, że goleń jest dodatkowo stabilizowana przez piszczel. W przypadku złamania strzałki bez przemieszczenia, leczenie trwa zazwyczaj około 4-6 tygodni, a czasami choremu nie zakłada się nawet gipsu. Wówczas stosuje się jedynie ortezę, która stabilizuje staw skokowy i unieruchamia kość strzałkową. Większe komplikacje występują u pacjentów, u których doszło do przemieszczenia kości. W takich przypadkach konieczne jest odpowiednie ustawienie kości oraz jej stabilizacja.
Znacznie poważniejszą sytuacją jest taka, w której dochodzi do jednoczesnego złamania kości strzałkowej oraz piszczelowej. U pacjentów, u których doszło do takiego urazu szczególnie ważne jest odpowiednie postawienie diagnozy i określenie stopnia uszkodzeń. Taka sytuacja wymaga przeprowadzenia badania rentgenowskiego, a czasami również tomografii komputerowej. Jednoczesne złamanie piszczeli i strzałki w wielu przypadkach wymaga przeprowadzenia operacji, po której niezbędne jest całkowite unieruchomienie nogi na kilka tygodni. Czasami w trakcie operacji pacjentowi wszczepia się tytanowe płytki albo stosuje gwoździe, które stabilizują uszkodzone kości.
Leczenia złamania kości strzałkowej nie należy w żadnym wypadku zaniedbywać i należy stosować się do wszystkich poleceń lekarza. Nieprawidłowe leczenie złamania może prowadzić do trwałych uszkodzeń okolicznych stawów, upośledzenia ich ruchomości, zaników mięśni, zmian zwyrodnieniowych oraz przykurczów. Leczenie zawsze należy doprowadzić do końca. Po złamaniu niezwykle ważna jest również rehabilitacja, która pozwala na powrót do pełnej sprawności. U niektórych pacjentów zaleca się także zabiegi takie jak fonoforeza czy magnetoterapia. W trakcie fonoforezy w obszar, w którym wystąpił z wykorzystaniem ultradźwięków wprowadza się leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. Magnetoterapia (wykorzystuje oddziaływanie pola magnetycznego) ma działanie podobne do fonoforezy.
Kość strzałkowa ręki
Czasami można usłyszeć o kości strzałkowej ręki, jednak jest to określenie nieprawidłowe. Termin kości strzałkowej dotyczy bowiem tylko kończyn dolnych, a błąd może wynikać z faktu, że w ręce również znajdują się dwie kości przypominające kości goleni. Odpowiednikiem strzałki, który występuje w ręce jest kość łokciowa.
