Osoby chorujące na syndrom ADD bardzo często ulegają dezorientacji, nie są nadpobudliwe i nie sprawiają problemów. Problemy z koncentracją nasilają się w wieku szkolnym, a dzieci cierpiące na ADD wykazują trudności z przyswajaniem informacji. Niektóre z nich bardzo wolno czytają i może pojawić się u nich problem z szybkim liczeniem.
ADD zazwyczaj ma początek w wieku dziecięcym, ale może utrzymywać się również w trakcie życia dorosłego. Nawet jeżeli zostało późno zdiagnozowane, mogło mieć swój początek dużo wcześniej. ADD może przejść w ADHD.
Przyczyna powstania ADD zarówno u dzieci jak i dorosłych jest nieznana. Jednak wnioskuje się, że na jego pojawienie mogą mieć wpływ czynniki genetyczne. Zaburzenia koncentracji u dorosłych mogą wywodzić się z zaburzeń dotyczących neuroprzekaźników w układzie nerwowym. Według przeprowadzanych badań można wnioskować że czynniki takie jak stosowanie przez matkę substancji psychoaktywnych w ciąży np. palenie papierosów, zażywanie narkotyków, wcześniactwo czy ekspozycja na substancje toksyczna np. ołów, mogą mieć wpływ na występowanie zaburzeń koncentracji.
Objawami ADD u dzieci jest:
- brak oceny sytuacji i ważności informacji, brak zwracania uwagi na szczegółu
- niemożność utrzymania koncentracji na jednej czynności
- zniecierpliwienie i szybka utrata zainteresowania
- brak lub opóźniona reakcja
- niemożność wykonywania kilku czynności jednocześnie
Objawy ADD u dorosłych
Dorosła osoba zmagająca się z problemem ADD, tak samo jak i dzieci wykazuje problem z koncentracją uwagi. Osoby te często mają trudności z dokładnym wykonywaniem jednej czynności. Zaburzenia koncentracji związane z ADD często są przyczyną trudności w życiu towarzyskim, uniemożliwiają słuchanie drugiej osoby podczas rozmowy.
Osoby dorosłe z symptomem ADD mogą wykazywać problemy z organizacją codziennego życia i planowaniem wykonywania swoich obowiązków. Chorzy często gubią drobne rzeczy np. klucze lub dokumenty. Można u nich zaobserwować brak zdolności do wykonywania kilku rzeczy jednocześnie, osoby te często się rozpraszają.
Osoba cierpiąca na ADD może mieć bardzo niską samoocenę i skłonności do wahania nastroju.
Konsekwencjami tego schorzenia u osób dorosłych jest trudność z utrzymywaniem relacji i stosunków towarzyskich. Osoba z ADD może wydawać się niezainteresowany rozmową z innym, często ma trudność ze skupieniem wagi podczas konwersacji.
Problemy mogą dotykać również życia zawodowego, chory może nie radzić sobie w pracy z powierzonymi mu zadaniami.
Diagnostyka zespołu ADD
Wykrycie i zdiagnozowanie tego schorzenia następuje przede wszystkim jako wynik dokładnie przeprowadzonego wywiadu lekarskiego. Wcześniej jednak konieczne jest wykluczenie wszystkich chorób współistniejących, biorąc pod uwagę schorzenia psychiatryczne takie jak np. depresja, oraz choroby somatyczne np. uszkodzenie mózgu lub chorób tarczycy.
Zaburzenia koncentracji uwagi (ADD) - leczenie
Można rozróżnić dwie metody postępowania w chorobie ADD, stosuje się psychoterapię oraz farmakoterapię. Przeważnie występuje terapia poznawczo-behawioralna. Farmakoterapia stosuje się wyjątkowo rzadko, jedynie w ostatecznych sytuacjach. Zespołu ADD nie można w pełni wyleczyć.
